Το δρόμο για τη φυλακή πήρε η 42χρονη τσιγγάνα η οποία, το 2012, πήρε το νόμο στα χέρια της σκοτώνοντας με 15 σφαίρες, μέσα στα δικαστήρια της Ευελπίδων, τον κατηγορούμενο για τη δολοφονία του γιου της. Το Μικτό Ορκωτό Εφετείο έκρινε ένοχη την κατηγορούμενη, όπως πρωτοδίκως, με μειωμένο καταλογισμό και της αναγνώρισε το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου. Οι δικαστές με οριακή πλειοψηφία (4-3) της επέβαλαν κάθειρξη 10 ετών με αποτέλεσμα η 42χρονη να οδηγηθεί στη φυλακή ενώ μετά την πρωτόδικη απόφαση είχε αφεθεί ελεύθερη.
Ο εισαγγελέας της έδρας, νωρίτερα, ζήτησε την ενοχή της 42χρονης για την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, με μειωμένο καταλογισμό «Ήξερε τι έκανε, αλλά με μειωμένο καταλογισμό» είπε χαρακτηριστικά στην αγόρευση του ο εισαγγελικός λειτουργός.
Αν και η κατηγορούμενη στην απολογία της δήλωσε μετανιωμένη για την πράξη της, ζητώντας συγγνώμη από τους συγγενείς του θύματος, παραδέχτηκε πως τη μοιραία ημέρα που σήκωσε το όπλο και πυροβόλησε ένιωσε ανακούφιση.
«Το παιδί αυτό ήταν ο έρωτάς μου, η ανάσα μου, η πνοή μου» είπε ισχυριζόμενη πως αυτό που πυροδότησε την πράξη της ήταν ο φόβος της πως θα άφηναν ελεύθερο τον δολοφόνο του παιδιού της. «Άδειασα όλες τις σφαίρες από το πιστόλι γιατί ήθελα να πεθάνει. Όταν πυροβόλησα περίμενα να με σκοτώσουν οι αστυνομικοί» ανέφερε χαρακτηριστικά η γυναίκα επισημαίνοντας πως αν και έχουν περάσει έξι χρόνια από το χαμό του γιου της η ίδια νιώθει ότι «δεν έχει περάσει δευτερόλεπτο». «Αυτό που έχω στο μυαλό μου είναι ότι σκότωσαν το γιο μου στην αγκαλιά μου και φώναζε «μανούλα». Κράταγε την κοιλιά του. Όταν πήγα στο ΚΑΤ άνοιξε η πόρτα και τον είδα. Ήταν ανοιγμένος σαν αρνί. Ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι πέθανε. Ορκίζομαι στο Θεό»(…)
«Έχουν περάσει έξι χρόνια από τότε αλλά για μένα είναι έξι δευτερόλεπτα. Εμείς οι τσιγγάνοι όταν έχουμε πένθος για 40 μέρες δεν κάνουμε μπάνιο δεν πιάνουμε ούτε σαπουνάδα στα χέρια. Στα εννιάμερα του γιου μου ,όμως, έκανα μπάνιο και έκοψα τα μαλλιά μου. Ήθελα να πάω αυτοκτονήσω. Δυο λεπτά πριν αυτοκτονήσω είδα το νεκρό γιο μου σε μια καρέκλα να κλαίει και να λέει: «η μητέρα μου αυτοκτόνησε εξαιτίας μου.» περιέγραψε η γυναίκα η οποία υποστήριξε ότι εκείνη την ημέρα άλλαξε λίγο την εμφάνιση της για να μη γίνει αντιληπτή από τους συγγενείς του θύματος το οποίο ακολούθησε στο κτίριο 9 της Ευελπίδων όπου και το πυροβόλησε.
«Την είδα να πετιέται πίσω από μια κολώνα. Πυροβόλησε αρκετές φορές. Δεν ήταν καλά, είχε το ακαταλόγιστο, δεν επικοινωνούσε ήταν αποσβολωμένη» περιέγραψε καταθέτοντας στο δικαστήριο ο δικηγόρος του θύματος ο οποίος έγινε μάρτυρας του φονικού. Την ίδια εικόνα έδωσε και ένας από τους αστυνομικούς που αιφνιδιάστηκε εκείνη την ημέρα στην Ευελπίδων.
«Την είδαμε να βγάζει απότομα όπλο και να πυροβολεί αρκετές φορές. Δεν πρόβαλε αντίσταση. Πέταξε το όπλο και είπε «παραδίνομαι». Γινόταν χαμός από τους συγγενείς του θύματος και εκείνη ήταν ήρεμη αλλά με βλέμμα απλανές». Ο σύζυγος της κατηγορούμενης κατέθεσε πως μετά το χαμό του παιδιού τους εκείνη κατέρρευσε. «Έπαιρνε ηρεμιστικά και ήταν όλη την ημέρα στο νεκροταφείο. Όταν έμαθε ότι μπορεί να αποφυλακιζόταν το θύμα, έσκιζε τα ρούχα της και φώναζε, έκανε φασαρία» είπε.
Η Διευθύντρια του 6ου Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής η οποία παρακολουθεί την 42χρονη υποστήριξε πως πάσχει από σχιζοσυναισθηματικη ψύχωση και λαμβάνει αγωγή με την οποία αντιμετωπίζει την ασθένεια της. «Στην περίπτωση που φυλακιστεί και πάλι μπορεί να υποτροπιάσει» είπε η γιατρός η οποία υπογράμμισε το γεγονός ότι η κατηγορούμενη σε νεαρή ηλικία είχε κάνει απόπειρα αυτοκτονίας επισημαίνοντας πως δεν μπόρεσε να ξεπεράσει το σοκ του θανάτου του γιου της ο οποίος ξεψύχησε στην αγκαλιά της.
«Κατά την άποψη μου ήταν σε βρασμό, ο βρασμός μπορεί να διαρκέσει και ένα μήνα. Σε αυτή τη θόλωση την καθοδηγούσε ο γιος της» ανέφερε η γιατρός και συμπλήρωσε «Η κατηγορούμενη εισέλθει με κρίση με απώλεια συνείδησης. Η συμπεριφορά της ήταν παρανοϊκή. Ζητούσε να κοιμάται με το γιο της, τον ζητούσε συνέχεια, έψαχνε να τον βρει. Πήρε παρά πολύ χρόνο για να συνέλθει. Μετά από πολύ καιρό έλαβε την πρώτη θεραπευτικής άδεια για να πάει στο μνήμα του γιου της. Έλεγε στην θεραπεύτρια της ότι ο γιος της είναι η ψυχή και αυτή τα χέρια του».
