Λίγο μετά τις 10 το πρωί της 23ης Νοεμβρίου 1962, η 28χρονη Ξένη πήρε στην αγκαλιά της το μόλις 18 μηνών παιδί της και βγήκε από το σπίτι τους με προορισμό τα χωράφια της οικογένειας που βρίσκονταν έξω από μεγάλο χωριό της Αχαΐας. Εκεί δούλευε, από τα ξημερώματα, ο 40χρονος σύζυγός της.
Γράφει η Μαρία Ζαχαροπούλου
Η Ξένη περνούσε έξω από τα τελευταία σπίτια του χωριού όταν άρχισε να νιώθει αδιαθεσία. Λίγα λεπτά αργότερα άρχισε να σφαδάζει από τους ισχυρούς πόνους που ένιωσε στην κοιλιά της. Μόλις που πρόλαβε να αφήσει από την αγκαλιά της το παιδί και κατέρρευσε στη μέση του δρόμου. Το μωρό, φοβισμένο, άρχισε να κλαίει αλλά όταν οι συγχωριανοί της 28χρονης έφτασαν κοντά της δεν κατάφεραν να τη βοηθήσουν, ήταν ήδη αργά. Η γυναίκα άφησε την τελευταία της πνοή λίγες ώρες αργότερα.
Ο ξαφνικός θάνατος της Ξένης θορύβησε τους κατοίκους του χωριού. Η νεαρή κοπέλα ήταν πολύ αγαπητή στους συγχωριανούς της. Η 28χρονη ήταν ήρεμη, συμπονετική και αποτελούσε υπόδειγμα μητέρας και συζύγου. Πίσω από την ήρεμη φυσιογνωμία της Ξένης, ήταν κοινό μυστικό πως κρυβόταν ένα δράμα.
Ο γάμος της με τον 40χρονο Γιώργο Κ. είχε γίνει περίπου ένα χρόνο νωρίτερα, ενώ περίμενε ήδη το παιδί τους. Ο σύζυγος της την παντρεύτηκε παρά τη θέλησή του μετά τις απειλές που δέχτηκε από τον αδελφό της. Η νεαρή κοπέλα καταγόταν από πολύ φτωχή οικογένεια. Αυτός ήταν και ο λόγος που η οικογένεια του Γιώργου δεν την ήθελε για νύφη, παρά τη σχέση που διατηρούσε μαζί της ο 40χρονος.
Όταν η Ξένη έμεινε έγκυος και το έμαθε ο αδελφός της όλα άλλαξαν και το ζευγάρι πέρασε το κατώφλι της εκκλησίας. Η 28χρονη, όμως, ποτέ δεν έγινε αποδεκτή από την οικογένεια του συζύγου της η οποία, όπως έλεγαν οι κακές γλώσσες του χωριού, είχε βάλει σκοπό να την υποχρεώσει να φύγει από το σπίτι. Η Ξένη ζούσε μια μαρτυρική ζωή την οποία υπέμενε για χάρη του παιδιού της.
Ο άντρας της, η πεθερά και οι κουνιάδες της την βασάνιζαν σε κάθε ευκαιρία. Η πεθερά της δημιουργούσε καθημερινά επεισόδια και της στερούσε ακόμη και το φαγητό. Μάλιστα, οι συγχωριανοί της οι οποίοι το γνώριζαν, όποτε μπορούσαν, της έδιναν φαγητό.
Όταν έφτασε η αστυνομία στο χωριό τα στόματα άνοιξαν και ο συνδυασμός των γεγονότων έκανε τις αρχές να αντιμετωπίσουν το θάνατο της Ξένης με καχυποψία. Πολλοί ήταν εκείνοι που πίστευαν πως επρόκειτο για εγκληματική ενέργεια. Στο στόχαστρο της αστυνομίας μπήκε από την πρώτη στιγμή ο σύζυγος της άτυχης γυναίκας και τα μέλη της οικογένειάς του. Πέντε ημέρες μετά το θάνατο της 28χρονης η τοξικολογική εξέταση, η οποία διενεργήθηκε προκειμένου να πέσει φως στις συνθήκες θανάτου της, έδειξε πως στα σπλάχνα της εντοπίστηκε παραθείο.
Τα αποτελέσματα ήρθαν να επιβεβαιώσουν τις υποψίες ότι η 28χρονη δηλητηριάστηκε και η αστυνομία επικέντρωσε τις έρευνές της στο στενό οικογενειακό περιβάλλον και στις τελευταίες της κινήσεις πριν πέσει νεκρή. Από τις μαρτυρίες των ανθρώπων που είδαν την Ξένη το μοιραίο πρωινό προέκυψε ότι η νεαρή γυναίκα στις εννέα πήγε στο σπίτι συγγενή της όπου έφαγε πρωινό και στη συνέχεια επέστρεψε και πάλι στο σπίτι της. Η πεθερά της την περίμενε και λίγο πριν φύγει για τα χωράφια, όπου πήγαινε καθημερινά για να βοηθήσει το σύζυγό της, της πρόσφερε ένα πιάτο τραχανά. Αυτό ήταν και το «φονικό γεύμα» αφού, σύμφωνα με την αστυνομία, ο τραχανάς περιείχε παραθείο.
Στη θέση του κατηγορούμενου για τη δολοφονία της Ξένης βρέθηκε ο σύζυγος της, η 70χρονη πεθερά της και η 25χρονη κουνιάδα της. Τον Ιούνιο του 1963 ξεκίνησε η δίκη τους ενώπιον του Κακουργιοδικείου Αγρινίου. Το δικαστήριο, μετά από πολυήμερη διαδικασία, αποφάνθηκε πως ο 40χρονος σύζυγος της Ξένης, Γιώργος, ήταν ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας της καθώς είχε πείσει την μητέρα του και την αδελφή του να ρίξουν το παραθείο στον τραχανά.
Τελικά, το κακουργιοδικείο επέβαλε την ποινή της ισόβιας κάθειρξης στον 40χρονο κατηγορούμενο. Η μητέρα του και η 25χρονη αδελφή του καταδικάστηκαν σε κάθειρξη 17 ετών, η καθεμία. Οι ένορκοι αναγνώρισαν στις δύο γυναίκες το ελαφρυντικό της μέτριας συγχύσεως καθώς δέχτηκαν πως, η 70χρονη είχε προβλήματα με το ποτό και η κόρη της παρασύρθηκε στην αποτρόπαια πράξη.
