Μόλις μία μέρα έχει περάσει από τη στιγμή που ένας άστεγος έχασε τη ζωή του εξαιτίας του τσουχτερού κρύου που χτύπησε την Αθήνα και όμως κανενός το αυτί δε φαίνεται να ιδρώνει.
Και τη χθεσινή νύχτα δεκάδες ήταν οι άστεγοι που βρήκαν καταφύγιο, όχι σε κάποιο μέγαρο, ούτε καν σε κάποιο αντίσκηνο, αλλά στις άκρες των πεζοδρομίων, μέσα σε πάρκα ή ακόμα και σε εισόδους καταστημάτων.
Στην ίδια την είσοδο της Νομικής σχολής, εκεί που σχεδόν δύο μήνες πριν, μία ολόκληρη χώρα ξενυχτούσε προκειμένου να βρούνε νέα στέγη οι 300 μετανάστες απεργοί πείνας, δύο άστεγοι έχουν φτιάξει τα καταλύματα τους. Γι’ αυτούς καμία πολιτική παράταξη δεν νοιάζεται. Καμία επιτροπή αλληλεγγύης δεν είναι εκεί για να τους προσέχει ενώ τα φλας και οι προβολείς των ΜΜΕ δεν ανάβουν γι αυτούς.
Για τους άστεγους της Αθήνας, η πείνα που βιώνουν είναι καθημερινή και δεν χρησιμοποιείται ως μέσο πολιτικής πίεσης. Γι αυτούς τους ανθρώπους το να βρούνε ένα πιάτο φαΐ και ένα μέρος να περάσουν το βράδυ τους αποτελεί το καθημερινό στοίχημα της επιβίωσης. Προχθές το βράδυ για έναν από αυτούς, το στοίχημα χάθηκε.
Και ενώ όλοι περιμέναμε τα χειρότερα να ξεκινήσουν από το μέγαρο Υπατία και από το πιθανό θάνατο κάποιου από τους απεργούς πείνας, ο θάνατος προέκυψε από το Θησείο. Από έναν έκπτωτο του «συστήματος». Μόνο που γι αυτόν κανείς δεν νοιάστηκε και κανένας σήμερα δεν βγήκε στους δρόμους να διαδηλώσει και να διαμαρτυρηθεί για τον άδικο θάνατό του.
Όσο για τους υπόλοιπους άστεγους, θα συνεχίσουν να δίνουν το δικό τους αγώνα για επιβίωση χωρίς φανφάρες και πολιτικά πυροτεχνήματα.
