Ο κατασκευαστής γεωργικών ελκυστήρων που διαμαρτυρήθηκε στον Φερράρι για το θορυβώδες των μηχανοκίνητων δημιουργιών του δεν χρειάζεται συστάσεις, καθώς τα supercars με το λογότυπό του αποτελούν όνειρο κάθε λάτρη της κραυγαλέας ταχύτητας.
Το αντίπαλο δέος του «πατριάρχη» της σπορ αυτοκίνησης Έντζο Φερράρι ήταν ήδη πλούσιος βιομήχανος γεωργικών μηχανημάτων όταν έλαβε χώρα το περίφημο περιστατικό που τον πείσμωσε και γεννήθηκε έτσι η φοβερή και τρομερή Lamborghini από καθαρό καπρίτσιο!
Ήταν στα τέλη της δεκαετίας του ’50 λοιπόν, όπως το θέλει ο διαπρεπής θρύλος της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας, όταν ο νεαρός βιομήχανος Φερούτσιο απαίτησε να δει τον Έντζο στο εργοστάσιό του. Έχοντας ήδη αποκτήσει μια χούφτα Ferrari, επισκεπτόταν πιο συχνά απ’ όσο έπρεπε τη μονάδα του Μαρανέλο για επισκευές στους συμπλέκτες και τα κιβώτια ταχυτήτων, και την επίμαχη μέρα ήταν εξοργισμένος τόσο με τα μηχανικά προβλήματα των κομψοτεχνημάτων του Έντζο και τα φτωχά εσωτερικά τους όσο και από τον περιττό θόρυβο που έκαναν.
Ο Φερούτσιο απαίτησε λοιπόν να δει τον Έντζο για να του τα ψάλει ένα χεράκι, εκείνος όμως αρνήθηκε να συναντηθεί με τον «τρακτερά» ή, σύμφωνα με τη δημοφιλέστερη εκδοχή του μύθου, η συνάντηση έλαβε χώρα μόνο και μόνο για να εισπράξει ο Λαμποργκίνι την εμφατική απάντηση του Έντζο: «Ασχολήσου εσύ με τα τρακτέρ σου και άσε εμένα να ασχοληθώ με τα αυτοκίνητα μου!».
Όπως κι αν έχει η πραγματικότητα, ο πεισμωμένος Λαμποργκίνι αποφασίζει να τα βάλει ευθέως με τον Φερράρι, που ήταν μάλιστα την εποχή εκείνη στον κολοφώνα της δύναμης και της αλαζονείας του, κάνοντας κάτι ακόμα πιο αναιδές από τα παράπονα στον Έντζο: επιστρέφει στο χωριό του και ξεκινά τη δική του μηχανοκίνητη περιπέτεια, κατασκευάζοντας φουτουριστικά GT με θηριώδεις V12 κινητήρες, κάνοντας την επιτάχυνση συνώνυμο του ονόματός του.
Κι έτσι ο Λαμποργκίνι ίδρυσε τη Automobili Lamborghini S.p.A μόνο και μόνο για να μπει στο μάτι του Έντζο, αφήνοντας τον κόσμο άφωνο όταν παρουσίασε στο Σαλόνι Αυτοκίνητου της Γενεύης τη μοναδική Miura το 1966.
Και τα υπόλοιπα είναι Ιστορία, ένα χρονικό ultra GT διαμαντιών που είναι συνυφασμένα με τη σπορ αυτοκίνηση. Όσο για τον δημιουργό τους, όταν έδειξε στον πλανήτη ότι οι Ferrari μπορούσαν να νικηθούν, τα παράτησε και αποσύρθηκε στο κτήμα του για να ασχοληθεί με τους αμπελώνες του…
Πρώτα χρόνια
Ο Φερούτσιο Λαμποργκίνι γεννιέται στις 28 Απριλίου 1916 σε χωριό της βόρειας Ιταλίας (επαρχία Φεράρα), μέσα σε αγροτική οικογένεια αμπελουργών. Το αγροτόπαιδο μεγαλώνει λοιπόν μέσα στους αμπελώνες, ενδιαφέρεται περισσότερο όμως για τα γεωργικά μηχανήματα παρά για την ίδια την αγροτική παραγωγή.
Βλέποντας την κλίση του στη μηχανική, οι γονείς του τον στέλνουν στο τοπικό κολέγιο της Μπολόνια, από όπου αποφοιτεί δύο χρόνια αργότερα με τίτλο σπουδών στον βιομηχανικό σχεδιασμό και τη μηχανική. Ο Φερούτσιο επιστρέφει τάχιστα στο χωριό του και πιάνει δουλειά σε συνεργείο μηχανημάτων.
Ξεσπώντας ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο νεαρός μηχανικός υπηρετεί τη θητεία του στην αεροπορική βάση της Ιταλίας στη Ρόδο, επισκευάζοντας οχήματα. Οι πολεμικές περιπέτειες τον αναγκάζουν να συνεχίσει να δουλεύει στα συμμαχικά πια οχήματα παρά το τέλος των εχθροπραξιών (ήταν αιχμάλωτος των Βρετανών), μέχρι το 1946.
Όταν τελικά επιστρέφει στο σπίτι του, η πολύτιμη εμπειρία που έχει αποκτήσει στα συνεργεία μετουσιώνεται σε μια ιδέα: αρχίζει να επισκευάζει γεωργικούς ελκυστήρες χρησιμοποιώντας εξαρτήματα από στρατιωτικά οχήματα…
Από αγροτόπαιδο βιομήχανος
Το συνεργείο επισκευής τρακτέρ που άνοιξε πήγαινε πολύ καλά, ενθαρρύνοντας τον Φερούτσιο να αρχίσει την περιπέτειά του με τη βιομηχανία. Η Lamborghini Trattori ιδρύεται το 1948 και σύντομα τον στέλνει στην κορυφή! Μέσα σε λίγα χρόνια είναι πια ιδιαίτερα πλούσιος και γνωστός κατασκευαστής γεωργικών ελκυστήρων…
Με την άνεση που του δίνουν τα πλούτη του, ο Φερούτσιο αρχίζει να αποκτά το ένα supercar πίσω από το άλλο, δείχνοντας ιδιαίτερη πάντως προτίμηση στα κομψοτεχνήματα που έβγαιναν από το εργοστάσιο του γειτονικού Μαρανέλο.
Δεν ήταν πάντως ικανοποιημένος από τη μηχανική των Ferrari, καθώς ο Έντζο έδινε όλη του την ενεργητικότητα στο αγωνιστικό πρόγραμμα της φίρμας και όχι στα αυτοκίνητα που κυκλοφορούσαν στους δρόμους. Όπως εξάλλου το έλεγε και ο ίδιος ο Φερράρι, τα μοντέλα παραγωγής υπήρχαν μόνο και μόνο για να τον προμηθεύουν με τα απαραίτητα κονδύλια για τις αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας του.
Και ήταν μάλιστα η Ferrari 250 GT που είχε μόλις αγοράσει ο Λαμποργκίνι που θα γεννούσε τη δική του περιπέτεια με την αυτοκινητοβιομηχανία. Το ολοκαίνουριο κομψοτέχνημα έκανε μπόλικες βόλτες στο Μαρανέλο για επισκευές, αν και το πρόβλημα με τον συμπλέκτη και το κιβώτιο ταχυτήτων δεν φαινόταν να λύνεται ποτέ. Ο Λαμποργκίνι επισκευάζει τελικά μόνος του το αμάξι και τότε ήταν που θέλησε να δει τον Έντζο, με τον θρύλο να έχει όπως τον περιγράψαμε πρωτύτερα…
Η γέννηση της Lamborghini Automobili
Έλαβε δεν έλαβε χώρα η διαβόητη συνάντηση με τον «αγρότη» Φερούτσιο και τον «πολύ» Έντζο, ο Λαμποργκίνι πείσμωσε με τον ιδιοκτήτη της Ferrari και αποφάσισε να τον χτυπήσει εκεί που θα πονούσε περισσότερο: στη σπορ αυτοκίνηση! Αφού «έκλεψε» λοιπόν δύο περίφημους μηχανικούς της Ferrari, επιδόθηκε με μανία στην απόπειρά του να νικήσει τον Έντζο κατασκευάζοντας το απόλυτο GT του καιρού!
Ιδρύει έτσι τη Lamborghini Automobili κάπου 15 χιλιόμετρα δίπλα στο εργοστάσιο του Έντζο, μιλώντας για συμβολική κίνηση, με μοναδικό σκοπό να φτιάξει καλύτερα και γρηγορότερα αυτοκίνητα. Όσο για τον ίδιο, από τις πολλαπλές συναντήσεις του με τους μηχανικούς του Μαρανέλο, αξίωνε καλύτερη εξυπηρέτηση των δικών του πελατών.
Πριν μεταφερθεί μάλιστα το αυτοκινητιστικό του πρόγραμμα στις δικές του εγκαταστάσεις, ο Φερούτσιο ξεκινά την περιπέτεια σε μια γωνιά κυριολεκτικά της τρακτερο-βιομηχανίας του, με τον ίδιο να μην εγκαταλείπει την κατασκευή ούτε στιγμή. Συνεργάζεται στενά με τους μηχανικούς του, θέλοντας να επιβλέπει κάθε μα κάθε πτυχή του αυτοκινήτου, τέτοιο ήταν το πείσμα του.
Κι έτσι, στα τέλη Οκτωβρίου 1963, η πρώτη Lamborghini βλέπει το φως της ημέρας: ήταν η 350 GTV, η οποία παρουσιάζεται στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Τορίνο και κλέβει τις εντυπώσεις.
Το αυτοκίνητο με τον θρυλικό V12 (της Ferrari!) ήταν βέβαια σε στάδιο πρωτοτύπου και η πρώτη Lambo παραγωγής δεν θα πατούσε δρόμο πριν από τον Μάρτιο του 1964: η 350 GT παρουσιάστηκε με πάσα επισημότητα, δείχνοντας στην οικουμένη ότι η Ferrari μπορούσε να νικηθεί σε περισσότερους του ενός τομείς. Τα 350 άλογα του «κτήνους» το προσυπέγραφαν αυτό…
Η εμπορική πορεία της 350 GT ήταν μεγάλη επιτυχία, με περισσότερα από 130 κομμάτια να πωλούνται με προπαραγγελίες! Το μέλλον της Lamborghini Automobili έδειχνε φωτεινό στη δεκαετία του ’60: η 350 GT έδωσε τη θέση της στην 400 GT και κατόπιν την 400 GT 2+2, τα αυτοκίνητα που έκαναν τη Lambo παγκοσμίως γνωστή.
Το αμάξι που εκτόξευσε πάντως τη Lamborghini στην κορυφή και την έκανε τον αγαπημένο προορισμό των πλούσιων θαυμαστών της σπορ αυτοκίνησης δεν ήταν άλλη από την επιβλητική Miura: με τα κονδύλια από τα τρακτέρ και τις πωλήσεις των προηγούμενων μοντέλων, ο Φερούτσιο έδωσε λευκή επιταγή στους μηχανικούς του να κάνουν τρέλες, κι εκείνοι τον ευχαρίστησαν κατασκευάζοντας αυτό…
Η Miura είναι που έκανε τη Lamborghini θρύλο, καθώς οι τεχνολογίες που ενσωμάτωνε ήταν σαφώς μπροστά από την εποχή τους. Το αμάξι που παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Τορίνο τον Νοέμβριο του 1965 από τον ίδιο τον Φερούτσιο σόκαρε κυριολεκτικά τους ιθύνοντες τόσο της Maserati όσο και της Ferrari.
Η Miura εγκαινίασε επίσης τη μακρά παράδοση της Lambo με τα ονόματα ταύρων και ταυρομάχων, καθώς αυτό ήταν το ζώδιο του Φερούτσιο, το οποίο απαθανατίστηκε εξάλλου και στο λογότυπο της Lamborghini.
Επόμενος σταθμός στα ρίγη συγκίνησης που προκαλούσαν πια τα δημιουργήματα του Φερούτσιο ήταν το 1973, όταν παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης η επαναστατική -από κάθε άποψη- Countach!
Παρά το γεγονός ότι παρουσιάστηκε μόνο το πειραματικό πρωτότυπο, δεν είναι εύκολο σήμερα να ανασυγκροτήσουμε τον αντίκτυπο που είχε το supercar στον κόσμο της αυτοκίνησης. Ο Έντζο πρέπει να δαγκώθηκε από τη ζήλια του για το 4λιτρο φουτουριστικό θαύμα με τις πόρτες-σήμα κατατεθέν έκτοτε της Lambo…
Οικονομικές περιπέτειες και απόσυρση από την ενεργό δράση
Και τότε ήταν που χτύπησε η συμφορά: το 1974 το εργοστάσιο του Φερούτσιο με τα τρακτέρ μπήκε σε μεγάλες περιπέτειες όταν ακυρώθηκε τεράστια παραγγελία από χώρα της Λατινικής Αμερικής. Ο Λαμποργκίνι είχε κάνει επέκταση για να ανταποκριθεί στην αυξημένη ζήτηση και δεν μπορούσε πια να συντηρήσει τη βιομηχανία του. Παρά το γεγονός ότι η προσωπική του περιουσία δεν επλήγη, ο ίδιος αναγκάστηκε να πουλήσει ένα μεγάλο τμήμα των μετοχών του, με το εργοστάσιο να περνά τελικά λίγο αργότερα στον πλήρη έλεγχο της Fiat.
Στη δεκαετία του ’70, χωρίς την οικονομική ανάσα των τρακτέρ, η Lamborghini Automobili επιβίωσε χάρη στις πωλήσεις της Miura, η οποία έκανε κερδοφόρα τη φίρμα, στήνοντάς τη στα πόδια της.
Ο Φερούτσιο έχασε όμως το ενδιαφέρον του για τη μηχανοκίνητη περιπέτεια, βλέποντας τους καρπούς μιας ζωής να γκρεμίζονται από τη μια στιγμή στην άλλη. Πούλησε λοιπόν προοδευτικά το μερίδιο που του είχε απομείνει στην εταιρία του σε ελβετό επενδυτή και το 1973 αποσύρθηκε στο κτήμα του, ασχολούμενος πια με τους αμπελώνες του.
Εκεί, σε ηλικία 58 ετών, έκανε μια κόρη (είχε ήδη έναν γιο από τον γάμο του το 1947) και απόλαυσε το υπόλοιπο της ζωής του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Η κίνησή του να ξεφορτωθεί το μερίδιό του στη Lamborghini ήρθε μάλιστα την ιδανική στιγμή, λίγο πριν ξεσπάσει δηλαδή η πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του ’70 που έστειλε τη ζήτηση για supercars στα τάρταρα και έκανε τη Lamborghini να πτωχεύσει το 1978!
Οι περιπέτειες της φίρμας πέρασαν κυριολεκτικά από χίλια κύματα: οι ελβετοί ιδιοκτήτες την πούλησαν σε καναδικά κεφάλαια, κατόπιν την αγόρασε σε μια απροσδόκητη κίνηση η Chrysler, η οποία την έδωσε αργότερα στον όμιλο της Audi. Παρά την αλλαγή χεριών, οι ιταλικοί μηχανικοί έκαναν τα δικά τους και χάρισαν στην ανθρωπότητα εμβληματικά supercars όπως η Diablo, η Murcielago και τόσα ακόμα…
Όσο για το γεγονός που καταμαρτυρούσαν πάντα στον Φερούτσιο, ότι δεν κατέβασε δηλαδή ποτέ τη Lamborghini στα αγωνιστικά σιρκουί, υπεύθυνο ήταν ένα σοβαρό ατύχημα που είχε κάποτε, συμμετέχοντας στον περίφημο ιταλικό αγώνα αντοχής Mille Miglia του 1948: το «πειραγμένο» από τον ίδιο αυτοκίνητο πόλης, που ήταν πια δαίμονας των δρόμων, έχασε την πορεία του και το ατύχημα έκανε τον Φερούτσιο να μην ασχοληθεί ποτέ με τους αγώνες, παρά το γεγονός ότι αυτό κρατούσε τη Lamborghini πίσω…
Ο Φερούτσιο Λαμποργκίνι έφυγε από τη ζωή στις 20 Φεβρουαρίου 1993, σε ηλικία 76 ετών. Παρά το γεγονός ότι είναι γνωστός για τα εξωφρενικά GT που φέρουν το όνομά του αλλά και τα εξίσου μνημειώδη τρακτέρ του, ο ίδιος ασχολήθηκε με πολλές ακόμα επιχειρηματικές περιπέτειες, όπως τις θερμάστρες, τον εξοπλισμό για κλιματιστικά σώματα και τα υδραυλικά συστήματα (Lamborghini Bruciatori), αλλά και την Lamborghini Oleodinamica.
Τελευταία δουλειά του πάντα αεικίνητου Φερούτσιο, το γήπεδο γκολφ που σχεδίασε ο ίδιος στο κτήμα του στην Ιταλία, σε ηλικία 75 ετών…
Δείτε όλα τα πρόσωπα που φιλοξενούνται στη στήλη «Πορτραίτα» του newsbeast.gr
