«Είμαι αποφασισμένος πλέον να κτυπήσω τον κομμουνισμόν στην καρδιά του για να γλυτώσω από τα νύχια του τα θύματά του. Όπως δούλεψα δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια με φανατισμό για να αναπτυχθεί και να ριζώσει, με τον ίδιο φανατισμό είμαι αποφασισμένος τώρα να δουλέψω για να ξεκληρισθεί ολότελα». Αυτό φέρεται να είπε το μεγαλοστέλεχος του ΚΚΕ στον προϊστάμενο της Υπηρεσίας Δίωξης του Κομμουνισμού, Νίκο Χαραλαμπίδη, καθώς αυτός δεν περιορίστηκε σε μια απλή δήλωση αποκήρυξης της «κόκκινης» ιδεολογίας. Αν και δεν είναι εύκολο να αποδοθούν πολιτικές ταυτότητες σε προδότες του έθνους και συνεργάτες των Γερμανών, η περίπτωση του Τυρίμου παραμένει ορόσημο μιας ολόκληρης εποχής. Στη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής, η Γκεστάπο συνεργάστηκε εκτός από τους γνωστούς γερμανόφιλους και με προδότες κομμουνιστές, οι οποίοι έσπευσαν να ενδυθούν τον μανδύα του εθνικοσοσιαλισμού και να υιοθετήσουν χαφιεδίστικες συμπεριφορές. Οι γνωστότερες περιπτώσεις αφορούν στις δραστηριότητες του Μανώλη Μανωλέα και του Μιχάλη Τυρίμου, βουλευτές του ΚΚΕ αμφότεροι και προβεβλημένα στελέχη του εγχώριου κομμουνισμού. Ο Τυρίμος έμελλε ωστόσο να αποδειχθεί πιο δραστήριος και ευφυής από τον συνάδελφό του. Νο 2 στην κομματική ιεραρχία μετά τον Ζαχαριάδη, ο βουλευτής Λέσβου του ΚΚΕ υπέγραψε τη γνωστή «δήλωση» και βγήκε από τις φυλακές της Κέρκυρας για να ξεκινήσει μια νέα καριέρα. Ενταγμένος στο ΚΚΕ από το 1926, μετατράπηκε σε ένα από τα πιο δραστήρια στελέχη του, καταλαμβάνοντας καθοδηγητικές και διοικητικές θέσεις στον μηχανισμό. Το 1936 εκλέγεται βουλευτής Λέσβου και αναλαμβάνει ταυτοχρόνως και τη διεύθυνση του «Ριζοσπάστη». Τον προλαβαίνει όμως το ξέσπασμα της μεταξικής δικτατορίας, όταν και θα περάσει στην παρανομία. Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου θα τον φυλακίσει το 1938 και εκείνος θα υπογράψει το 1939 την περιβόητη δήλωση αποκήρυξης του κομμουνισμού, όταν και πέρασε στην προδοτική υπηρεσία της μεταξικής δικτατορίας. Σε στενή επαφή πια με τον «σφαγέα» Κωνσταντίνο Μανιαδάκη, αναλαμβάνει την ηγεσία του ΚΚΕ, με τον Ζαχαριάδη στη φυλακή, για να χαράξει μια άλλη ρότα στη ζωή. Το 1941 εγκαταλείπει το ΚΚΕ, έχοντας ολοκληρώσει το διασπαστικό του έργο, και αναλαμβάνει υπαρχηγός στο νεοσύστατο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Γεωργίου Μερκούρη, όταν αρχίζει τις τουλάχιστον ύποπτες συναλλαγές με τους μαυραγορίτες. Σειρά μετά έχει ο κατακτητής, για τον οποίο μετατρέπεται ο Τυρίμος σε έναν από τους πιο πιστούς συνεργάτες. Διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη συγκρότηση των Ταγμάτων Ασφαλείας στην Εύβοια και αναλαμβάνει δράση έναντι των παλιών του συντρόφων. Επικεφαλής της επιχείρησης για τη δίωξη του κομμουνισμού και μέλος της ΕΣΠΟ (Εθνική Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωση), καταδίδει κομμουνιστές με το τσουβάλι και συνεργάζεται στενά με τους ταγματασφαλίτες. Μετά την Απελευθέρωση, θα ερχόταν η ώρα της δικαιοσύνης: ο Τυρίμος συλλαμβάνεται από την Πολιτοφυλακή του ΕΛΑΣ και τον Ιανουάριο του 1945, λίγο πριν από τη Συνθήκη της Βάρκιζας, εκτελείται ως δωσίλογος και προδότης. Οι λεπτομερείς εκθέσεις του για τη στάση του την περίοδο 1936-1944 δεν έπεισαν κανέναν. Τον είπαν «Έλληνα Ζακ Ντοριό», καθώς η περίπτωσή του θύμιζε πολύ το ηγετικό στέλεχος του γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος που κατέληξε φλογερός αντικομμουνιστής, φασίστας και συνεργάτης της χιτλερικής Γερμανίας, πολεμώντας ακόμα και ως εθελοντής στο Ανατολικό Μέτωπο!
Πρώτα χρόνια
Προδοτική δράση
Το τέλος