Άλλος ένας παραγωγικότατος ηθοποιός με διακριτική παρουσία, ο Τρικαλινός Νάσος Κεδράκας κατάφερε με το καλλιτεχνικό του εκτόπισμα να γίνει αναπόσπαστο μέλος του εθνικού μας σινεμά και να διαγράψει μια μακρά και πολυσχιδή πορεία στο ελληνικό θέαμα. Με καμιά διακοσαριά περίπου ταινίες στο ενεργητικό του, είναι ένας ακόμα σοβαρός διεκδικητής για τη θέση του ρέκορντμαν συμμετοχών στον ελληνικό κινηματογράφο, πίσω ενδεχομένως από τον Λαυρέντη Διανέλλο, τον Γιώργο Βελέντζα ή τον Περικλή Χριστοφορίδη. Αλλά σε απόσταση αναπνοής! Με την ιδιαίτερη ερμηνεία και τον τρυφερό λυρισμό του, ο Κεδράκας άφησε το δικό του στίγμα στα θεατρικά και κινηματογραφικά δρώμενα του τόπου μας, διαγράφοντας μια πολυεπίπεδη καλλιτεχνική σταδιοδρομία που αναμετρήθηκε με όλες τις εκφάνσεις της υποκριτικής τέχνης. Τον μάθαμε ως καλοσυνάτο και καλόκαρδο μεροκαματιάρη, ως αδικημένο και περιθωριοποιημένο χωριάτη, ως ταπεινωμένο και καταφρονεμένο μικροαστό ή ως φουκαρά που υποκύπτει συνήθως κάτω από το βάρος της κοινωνικής αδικίας που δεσπόζει στη μεταπολεμική Ελλάδα. Άλλοτε πάλι είναι ο πιστός φίλος με την τεράστια αισιοδοξία και αγάπη για τη ζωή, που επιμένει να επιλέγει τη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη προς τους άλλους σε πείσμα των καιρών. Ο περιβόητος «Μικές» της κλασικής πια ταινίας «Η δεν γυνή να φοβήται τον άνδρα» (1965) ήταν πάντα δευτεραγωνιστής, ένας «δεύτερος» όμως που δεν είχε να ζηλέψει σε τίποτα τους «πρώτους», τους οποίους πλαισίωνε εξάλλου ιδανικά σε τόσες και τόσες (και άλλες τόσες) ταινίες. Κι ενώ στον εμπορικό κινηματογράφο της εποχής τυποποιήθηκε ως χαρακτηριστικός τυπίστας, στο θέατρο ήταν που ο Κεδράκας θα έδρεπε τις μεγαλύτερες δάφνες, χαρίζοντας σπουδαίες ερμηνείες στο ελληνικό κοινό και συνεργαζόμενους με όλους τους μεγάλους θιάσους του καιρού του (όπως οι θεατρικές κομπανίες του Κώστα Μουσούρη, του Βασίλη Αργυρόπουλου, της Σοφίας Βέμπο, του Μάνου Κατράκη, της Μαρίκας Κοτοπούλη και της κυρίας Κατερίνας φυσικά). Εξίσου μεγάλη ήταν και η συνεισφορά του σε ένα νέο μέσο εκεί στη δεκαετία του 1970, την ελληνική τηλεόραση. Σταθερό μέλος του Εθνικού Θεάτρου ήδη από το 1941, θα παραμείνει στις τάξεις του μέχρι και το 1976, διαγράφοντας μια παρουσία 35 χρόνων στο πρώτο θέατρο της χώρας. Πέρα από ευαίσθητος και ταγμένος καλλιτέχνης, ο Κερδάκας ήταν και ένα βαθύτατα πολιτικοποιημένο ον με μακρά και σοβαρή δράση στην Αριστερά. Ήταν εξάλλου ιδρυτικό μέλος του θεατρικού σχήματος «Ενωμένοι Καλλιτέχνες», της κομπανίας που στήθηκε από τους ηθοποιούς που ήταν μέλη της Αντίστασης και του ΕΑΜ κατά την περίοδο 1945-1946 (Μάνος Κατράκης, Αιμίλιος Βεάκης, Τίτος Βανδή, Αλέκα Παΐζη, Λυκούργος Καλλέργης κ.λπ.)…
Πρώτα χρόνια
Πλούσια υποκριτική καριέρα
Με καμιά δεκαριά ταινίες τον χρόνο καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 (από το 1967 ως και το 1970 τίναξε την μπάνκα στον αέρα με 20 φιλμ τη χρονιά!), δεν υπάρχει αμφιβολία για το πόσο απαραίτητος ήταν ο Κεδράκας στους δημιουργούς. Όταν μάλιστα έρθει το 1965 «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» και ο μαεστρικός φαρμακοποιός «Μικές» του, ο Κεδράκας θα πάρει τη χαρακτηριστική αναγνωρισιμότητα που απολάμβανε εδώ και χρόνια στο σανίδι. Η κινηματογραφική του παραγωγή αποτιμάται στις 190 ταινίες και οι ιδιοσυγκρασιακοί δεύτεροι ρόλοι του μνημονεύονται ακόμα για την καλλιτεχνική τους αρτιότητα. Για να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό το «κοντά 200 ταινίες», αρκεί να αναφέρουμε ότι με τον Νίκο Ξανθόπουλο και μόνο έπαιξαν μαζί σε 20 φιλμ!
Προσωπική ζωή
Συγχρόνως, ήταν καθηγητής δραματολογίας στη δραματική σχολή του Εθνικού Ωδείου, καθώς η πολυσχιδής του δραστηριότητα τέλος δεν φαινόταν να έχει. Στην προσωπική του ζωή, είχε κάνει δύο γάμους, έναν νωρίς-νωρίς στη ζωή του και τον δεύτερο με το ιστορικό πια στέλεχος του ΚΚΕ, Κικίτσα Κεδράκα.