Το φτωχό και βασανισμένο λαϊκό παιδί που υπομένει με καρτερία τις σφαλιάρες τόσο της ζωής όσο και των ανθρώπων είχε στον ελληνικό κινηματογράφο πρόσωπο και δεν ήταν άλλο από του Νίκου Ξανθόπουλου. Το παιδί του λαού καταξιώθηκε στα ασπρόμαυρα μελοδράματα της εθνικής μας κινηματογραφίας καθώς οι πλατιές μάζες ταυτίζονταν με τα βάσανα και τις περιπέτειές του εντός οθόνης. Οι ουρές του κόσμου που συνέρρεαν στη σκοτεινή αίθουσα να τον απολαύσουν τον ακολουθούσαν πια παντού, καθώς ήταν ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας που τόσο δύσκολες ώρες περνούσε στο πανί. Ο Ξανθόπουλος ήταν ωστόσο πολλά περισσότερα από τον κινηματογραφικό χαρακτήρα του κατατρεγμένου ραγιά, καθώς η υπέροχη φωνή του του εξασφάλιζε μια παράλληλη καριέρα στο ελληνικό πεντάγραμμο! Οι μεγάλες επιτυχίες του στη δισκογραφία (περισσότερα από 300 τραγούδια έχει στο ενεργητικό του) πλαισίωναν την παλιότερη ενασχόλησή του με τη στρογγυλή θεά, αφού ο πολυπράγμων ηθοποιών είχε περάσει και από τα γήπεδα με τη φανέλα της ΑΕΚ. Κι όλα αυτά από ένα προσφυγόπουλο που ονειρευόταν να γίνει φιλόλογος αλλά πριν καταλάβει τον εαυτό του θα βρεθεί στη φυλακή ως γιος αντιστασιακού! Τίποτα βέβαια δεν θα ξεπερνούσε τη λάμψη της 40χρονης σχεδόν κινηματογραφικής του καριέρας, η οποία απλώθηκε από το 1958-1995 και ξεδιπλώθηκε σε 50 ταινίες. Τα 30 κοντά δράματα όπου πρωταγωνίστησε ως το αδιαμφισβήτητο παιδί του λαού που τόσο βασανιζόταν από οικογενειακά προβλήματα και προσωπικές περιπέτειες θα τον άφηναν απόλυτο βασιλιά του μελό, καθώς ταυτίστηκε στη συνείδηση του κοινού, που ακόμα χρησιμοποιεί το όνομά του σαν παρομοίωση της τραγικότητας…
Πρώτα χρόνια
Ηθοποιός και τραγουδιστής
Ο Ξανθόπουλος ερμηνεύει σωρεία τραγουδιών στα δράματα όπου πρωταγωνιστεί, κάτω από την καθοδήγηση του συνθέτη Απόστολου Καλδάρα και της στιχουργού Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, γράφοντας μια δεύτερη καριέρα ως λαϊκός τραγουδιστής! Οι 30 δραματικές ταινίες που πρωταγωνίστησε απέδωσαν πλήθος επιτυχιών, οι οποίες θα του εξασφαλίσουν κατόπιν μια ζηλευτή καριέρα στο ελληνικό πεντάγραμμα με 330 τραγούδια!
Όσο για τις ταινίες, πέφτουν κυριολεκτικά βροχή: «Δίψα για ζωή», «Είμαι μια δυστυχισμένη», «Είναι μεγάλος ο καημός», «Ζωή γεμάτη πόνο», «Ο ζητιάνος μιας αγάπης» (όλες το 1964!), «Απόκληροι της κοινωνίας», «Καρδιά μου πάψε να πονάς», «Με πόνο και με δάκρυα», «Περιφρόνα με γλυκιά μου» (1965), «Έχω δικαίωμα να σ’ αγαπώ», «Ο άνθρωπος που γύρισε από τον πόνο», «Ο κατατρεγμένος», «Σκλάβοι της μοίρας» (1966)…
Ακολουθούν φιλμ κυριολεκτικά με το τσουβάλι: «Τα ψίχουλα του κόσμου», «Κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί» (1967), «Άδικη κατάρα», «Η καρδιά ενός αλήτη», «Ξεριζωμένη γενιά», «Ταπεινός και καταφρονεμένος» (1968), « Για την τιμή και τον έρωτα», «Ένας άντρας με συνείδηση», «Η οδύσσεια ενός ξεριζωμένου», «Η σφραγίδα του Θεού», «Φτωχογειτονιά αγάπη μου» (1969), «Γιακουμής, μια ρωμέικη καρδιά», «Εσένα μόνο αγαπώ», «Ο αετός των σκλαβωμένων» (1970)…
Ο Ξανθόπουλος ίδρυσε το 1970 τον δικό του θίασο και περιόδευσε εκτεταμένα ανά την Ελλάδα, καθώς οι κινηματογραφικές του ημέρες άρχισαν να φθίνουν. Οι δυο τελευταίες ταινίες της περιόδου θα έρθουν το 1971 («Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη» και «Οι άνδρες ξέρουν ν’ αγαπούν») και η επόμενη παρουσία του στη μεγάλη οθόνη θα έρθει μόλις το 1995, στο φιλμ «Με τον Ορφέα τον Αύγουστο». Η κινηματογραφική του παρουσία κλείνει το 2004 με το «Για πέντε διαμερίσματα και ένα μαγαζί».
Προσωπική ζωή και τελευταία χρόνια