Σε ενδοκυβερνητική κρίση με άγνωστες συνέπειες μετεξελίσσεται η κόντρα που έχει ξεσπάσει για το… WCgate της Βουλής, το οποίο ακολούθησε η εντολή της Προέδρου και του Φρούραρχου της Βουλής, να καθιερωθεί η πολιτική ενδυμασία σε όλους τους αστυνομικούς που φρουρούν το Κοινοβούλιο.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου με μία σκληρή ανακοίνωση και κάνοντας λόγο για υποβάθμιση του Κοινοβουλίου το βράδυ της Δευτέρας σήκωσε το γάντι που της είχε πετάξει ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Πανούσης, με αφορμή τις καταγγελίες αστυνομικών που φρουρούν τη Βουλή ότι η Πρόεδρος τους απαγόρευσε να κάνουν χρήση των τουαλετών και του κυλικείου της Βουλής, αναγκάζοντάς τους να περνούν από έλεγχο, όπως όλοι οι πολίτες που μπαίνουν στο Κοινοβούλιο.

Από την πλευρά του ο Γιάννης Πανούσης με άρθρο του στην Καθημερινή χρησιμοποιώντας σκληρή γλώσσα αφήνει αιχμές εκ νέου για την Πρόεδρο της Βουλής, σημειώνοντας ότι «η αρρωστημένη συμπεριφορά ορισμένων πολιτικών μπορεί να προσβάλει την υγεία της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας», ενώ ζητά την «επαναφορά της κοινωνικής, κοινοβουλευτικής και πολιτικής ζωής στο πλαίσιο του ορθολογισμού, του διαλόγου, της νηφαλιότητας, της σύνεσης και της σύνθεσης».

Στην ανακοίνωσή της, η Ζωή Κωνσταντοπούλου αναφερόμενη στα ρεπορτάζ, καταγγελίες, διαρροές που αποδίδονται σε «κύκλους της Προέδρου» ή «κύκλους της ασφάλειας της Βουλής», ανέφερε:

-Η Πρόεδρος της Βουλής και η Βουλή δεν ομιλούν μέσω «κύκλων»

-Μοναδική αρμόδια αστυνομική δύναμη για την ασφάλεια της Βουλής είναι η Φρουρά της Βουλής.

-Η οπλοφορία οιουδήποτε προσώπου εντός του χώρου της Βουλής, πέραν των εχόντων άδεια μελών της Φρουράς, απαγορεύεται

-Η είσοδος προσώπων στο χώρο της Βουλής πραγματοποιείται σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες για την Ασφάλεια και δεν εξαιρείται της εφαρμογής των κανόνων αυτών ούτε το αστυνομικό προσωπικό

Πρόσωπα που διεκδικούν να εισέρχονται στο χώρο της Βουλής χωρίς έλεγχο ταυτότητας και οπλοφορώντας προδήλως διεκδικούν την παραβίαση των κανόνων ασφαλείας της Βουλής. Αστυνομικοί οι οποίοι διεκδικούν να εισέρχονται στο χώρο της Βουλής ανά δυάδες ή και τετράδες οπλοφορώντας και χωρίς να υποβάλλονται σε έλεγχο ταυτότητας γνωρίζουν ότι διεκδικούν την παραβίαση των κανόνων ασφαλείας της Βουλής.

«Με αυτά τα δεδομένα, τα οποία είναι γνωστά και συνομολογημένα από το αρμόδιο Υπουργείο σε σχέση με τις δυνάμεις που υπάγονται στην ευθύνη του, προξενεί κατάπληξη το γεγονός ότι, για πολλοστή φορά, υποδαυλίζεται με δηλώσεις του αρμοδίου Αν. Υπουργού, η εκ μέρους Αστυνομικών Δυνάμεων αμφισβήτηση των κανόνων ασφαλείας της Βουλής ή της αρμοδιότητας της Φρουράς της Βουλής και τροφοδοτείται αντιπαράθεση της Αστυνομίας προς το Κοινοβούλιο ή και διαρκείς επιθέσεις προς την Πρόεδρό του.

«Η δήλωση “ο ένας θεσμός πρέπει να σέβεται τον άλλον”, που έγινε από τον Αν. Υπουργό που προΐσταται των Αστυνομικών Δυνάμεων αφ’ ενός υποβαθμίζει το Κοινοβούλιο, που αποτελεί πυλώνα της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και μία εκ των τριών ανεξάρτητων λειτουργιών της Δημοκρατίας, αφ’ ετέρου αναβιβάζει τις αστυνομικές δυνάμεις σε ισότιμο θεσμό με τη Βουλή και εκ τρίτου, δυστυχώς, μεταφράζεται στην πράξη αλλά και μέσω της εξειδίκευσής της ως πλήρης άρνησης σεβασμού στη λειτουργία του Κοινοβουλίου, στο οποίο οι αστυνομικές δυνάμεις διεκδικούν να έχουν “ελευθέρας” χωρίς κανέναν έλεγχο και ενοχλούνται από το γεγονός ότι σε αυτήν την περίοδο έχει εφαρμοσθεί ο νόμος ως προς όλους.

«Επειδή οι καιροί είναι πονηροί και ουδείς δικαιούται να παριστάνει τον ανυποψίαστο καλό θα ήταν ο καθένας να περιορίζεται και να υπηρετεί τον θεσμικό του ρόλο στη Δημοκρατία και να μην μετατρέπεται σε αυτόκλητο αναμορφωτή του πολιτεύματος.», δήλωσε η πρόεδρος της Βουλής

Πλήρης στήριξη στον Γ. Πανούση από τον Νίκο Βούτση

«Είναι από κάθε άποψη άκαιρο και δεν βοηθάει καθόλου τη συλλογική προσπάθεια της κυβέρνησης να διατυπώνονται προσωπικές αιχμές απέναντι σε συλλογικά εφαρμοζόμενες κυβερνητικές αποφάσεις, και μάλιστα στον εξαιρετικά ευαίσθητο χώρο της Αστυνομίας, όπου η πολιτική του εκδημοκρατισμού και η διαμόρφωση μιας νέας σχέσης με τους πολίτες αποτελούν υποχρέωση και στοίχημα της κυβέρνησής μας.

Ο Γ. Πανούσης υπηρετεί αυτή την πολιτική με όλες του τις δυνάμεις», δήλωσε ο υπουργός Εσωτερικών Νίκος Βούτσης, αδειάζοντας την κα Κωνσταντοπούλου.

Άρθρο – κόλαφος Πανούση με καρφιά για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου

Συνέχεια στην κόντρα που έχει ξεσπάσει με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου δίνει ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Πανούσης με παρέμβασή του με άρθρο στην Καθημερινή.

Ο κ. Πανούσης με σκληρή γλώσσα κάνει λόγο για «αρρωστημένη συμπεριφορά ορισμένων πολιτικών μπορεί να προσβάλει την υγεία της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας», ενώ ζητά την «επαναφορά της κοινωνικής, κοινοβουλευτικής και πολιτικής ζωής στο πλαίσιο του ορθολογισμού, του διαλόγου, της νηφαλιότητας, της σύνεσης και της σύνθεσης».

Διαβάστε το άρθρο του Γιάννη Πανούση

Πολιτικά θυρανοίξια

Χρειάζεται μια ρήξη. Όχι όμως με το μέλλον αλλά με το παρελθόν. Είμαστε μπροστά στο ιστορικό σταυροδρόμι της εθνικής ανασύνταξης. Το αδιέξοδο είναι πίσω μας. ΤΟ ίδιο και η βύθιση στην τραγικότητα του μηδενισμού, της συνολικής αποτυχίας και της αβοηθησίας. Το πολιτικό, το οικονομικό, το κοινωνικό, το αξιακό πρέπει να συνοδοιπορούν σ’ αυτή την πορεία εξόδου απο την παρακμή. Αυτή είναι η διδαχή της Αριστεράς που θέλει να σηκώσει όρθια όλη την κοινωνία και όχι απλώς να δικαιώσει την αντιπολιτευτική γραμμή.

Ας επιλέξουμε ως χώρα το μοντέλο ανάπτυξης τους συμμάχους και τις αναγκαίες κινήσεις και ας παψουμε να μηρυκάζουμε τα περί θηλιάς, “μοιραίας” λύσης κλπ. Δεν μπορώ να πω οτι κινούμαστε στα άκρα. Είναι πάντως βέβαιο ότι δεν ζούμε “στην άκρη της Ευρώπης”. Θα μπορούσαμε ενδεχομένως να είμαστε συνεχώς και στο επίκεντρο του ενδιφέροντος, όχι όμως λόγω γκλαμουροαριστερού life style, αλλά λόγω στρατηγικής θέσης και σταθερής εθνικής στρατηγικής μέσα στο περίπλοκο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.

Το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι (όπως παλιά) “ποιος κυβερνάει αυτή τη χώρα) αλλά το “ποιος θέλει να μην κυβερνιέται η αυτό το κράτος με δημοκρατία και κοινωική δικαιοσύνη;”. Αυτό το ερώτημα δεν συνδέεται μόνο με τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης. Έχει ευρύτερο εσωτερικό βάθος. Αυτρό δεν σημαίνει ότι χρειαζόμαστε “νέους εχθρούς”. Ένα νέο πολιτικό και κοινωνικό συμβόλαιο που θα υπογράψουν και θα τιμήσουν όλοι, πολιτικοί και πολίτες, είναι σήμερα αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε. Ένα συμβόλαιο τιμής, αλήθειας και συνεπούς “γραμμής”.

Από το “ιστορικό κεκτημένο” περάσαμε στο “ηθικό πλεονέκτημα” αποφεύγοντας να αντιμετωπίσουμε τα (εμφανή;) σημάδια της πολιτικής παρακμής της Μεταπολύτεισης που καλείται να διαχειριστεί η Αριστερά χωρίς να είναι συνυπεύθυνη για τα όσα έγιναν.

Εδώ δεν πρόκειται για έντιμους (με τους έξω) ή για ιστορικούς συμβιβασμούς (με τους μέσα) αλλά για την επαναφορά της κοινωνικής, κοινοβουλευτικής και πολιτικής ζωής στο πλαίσιο του ορθολογισμού, του διαλόγου, της νηφαλιότητας, της σύνεσης και της σύνθεσης.

Ξεμείναμε από μύθους και θαύματα. Χρειαζόμαστε αλήθειες και σχέδιο. Το περιούσιον και το εξαιρετικόν (ή και εξαιρέσιμον) δεν μας κάνουν καλό. Προτιμότερη η εμπιστοσύνη στους θεσμούς, δηλαδή σ’ εμάς τους ίδιους (και όχι στον υπερβατικό εαυτό μας).

Δεν είμαστε ούτε θύματα της σύγχρονης ιστορίας ούτε οι βασικοί συντελεστές της πορείας της. Το αν είμαστε “αναλώσιμοι” ή “βιώσιμοι” εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς.

Η κυβέρνηση οφείλει να δείξει τον δρόμο της ηγεμόνευσης όχι μόνο με αυτοαναφορές στην Αριστερά, αλλά και με εμπέδωση ενός νέου συστήματος διακυβέρνησης της χώρας που θα βασίζεται σε κοινές αξίες, οι οποίες κινητοποιούν όλες τις κοινωνικές δυνάμεις (ακόμα και – ιδίως – τους “εν δυνάμει” αντιπάλους της).

Η ενηλικίωση της κυβερνώσας Αριστεράς θα επιτεχυθεί μέσα από το άνοιγμα στους εμπνευσμένους συγγραφείς του μέλλοντος και όχι μέσω της εσωστρέφειας των “μεταφραστών” του παρελθόντος. Η συνωμοσιολογία ότι όλοι είναι “εναντίον της Αριστεράς” δείχνει αδυναμία αμηχανία και εν τέλει “ναρκισσιστική φοβία” διαχείρισης της πραγματικότητας.

Ήρθε η ώρα για το άλμα πάνω από τη φθορά.

Για το άλμα πάνω από την αυταρέσκεια και την αυτάρκεια. Για το άλμα εις ύψος και όχι εις μήκος. Για το άλμα στο καινό που ζητάει όλη η Ελλάδα και όχι στο κενό, κίνδυνο που δεν βλέπουν μόνον οι εθελοτυφλούντες.

ΥΓ1: ΆΛλο να προστατεύουμε τις διακηρύξεις μας κι άλλο να κρυβόμαστε πίσω από αυτές
ΥΓ2: Η χώρα έχει ανάγκη από “σταθερές (θεσμούς κανόνες παραδόσεις) και όχι από ανομικές ασάφειες
ΥΓΕ3: Η “αρρωστημένη” συμπεριφορά ορισμένων πολιτικών μπορεί να προσβάλει την υγεία της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Προσοχή και σ’ αυτές τις κόκκινες γραμμές»