Η χώρα μας, αυτή τη περίοδο υπογράφει αμυντικές συμφωνίες θωράκισης της με ΗΠΑ και Γαλλία, οι οποίες σχολιάζονται και αναλύονται ποικιλοτρόπως, κυρίως όμως με κομματικό πρόσημο.
Γράφει ο Χρήστος Σ. Αργυρίου*
Ποια είναι τα θετικά στοιχεία των συμφωνιών με ΗΠΑ και Γαλλία.
- Πρόκειται για δύο πυρηνικές δυνάμεις με παρουσία σε όλες τις ηπείρους.
- Πρόκειται για δύο μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
- Πρόκειται για συγκοινωνούντα δοχεία μεταξύ συμμάχων κι εταίρων (ΝΑΤΟ, ΕΕ) με κοινά , προς ώρας, συμφέροντα.
Βέβαια δεν ήταν όλα στρωμένα με ροδοπέταλα μέχρι τις τελικές υπογραφές. Η χώρα μας είχε ξεκινήσει συνομιλίες για την αγορά φρεγατών με τις ΗΠΑ καθώς και με τη Γαλλία για την αγορά 18 Rafale η οποία ήδη επικυρώθηκε. Παράλληλα, ξεκίνησε και η συνομιλία για πιθανή αγορά φρεγατών, η οποία όμως δεν θα μπορούσε να ευοδωθεί, λόγο των ΗΠΑ. Η πίτα μοιράζεται αναλόγως στην αμυντική βιομηχανία. Αναβαθμίζουμε 84 F-16 (ΗΠΑ), κλείσαμε συμφωνία με τους Γάλλους για τα Rafale, όμως οι φρεγάτες θα έπρεπε να είναι Αμερικανικές προκειμένου ν’ αποφευχθεί οποιαδήποτε ανισορροπία με τον κυριότερο σύμμαχο μας. Πως φτάσαμε λοιπόν στην συμφωνία με τους Γάλλους;
Παρά τις χρόνιες κοπιώδεις και λεπτομερείς διεργασίες της Ελληνικής κυβέρνησης, που ούτως ή άλλως θα οδηγούσαν, ορθώς, στη θωράκιση της χωράς, η άκρως επιτυχημένη αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία προήλθε από σπόντα! Μη σας φαίνεται περίεργο, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό σε διακρατικές συμφωνίες.
Πριν λίγες εβδομάδες είδε το φως της δημοσιότητας η αμυντική συμφωνία AUKUS μεταξύ ΗΠΑ, Μ. Βρετανίας και Αυστραλίας ύψους $54δις για την πώληση πυρηνικών υποβρυχίων στην Αυστραλία. Το θέμα όμως μόνο η συμφωνία δεν ήταν. Ειπώθηκε και γράφτηκε πως έγινε για την αποτροπή της Κίνας, όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Αν ίσχυε, τότε θα συμπεριλαμβάνονταν στην συμφωνία Ν. Κορέα, Ιαπωνία κι η Ν. Ζηλανδία δεν θ’ απαγόρευε τη διέλευση των υποβρυχίων στα χωρικά της ύδατα. Ας μην κοροϊδευόμαστε λοιπόν, δίνοντας αξία σε μια ακόμα αμυντική συμφωνία που ως σκοπό είχε μόνο το οικονομικό όφελος. Την απάντηση άλλωστε την έδωσε η ίδια η Κίνα, κάνοντας… τίποτα!
Το πραγματικό πρόβλημα που δημιουργήθηκε με την AUKUS ήταν ο παραγκωνισμός της Γαλλίας που είχε ήδη υπογράψει αμυντική συμφωνία με την Αυστραλία η οποία ακυρώθηκε, εξοργίζοντας τους Γάλλους σε βαθμό ν’ απαρνηθούν τη διπλωματία, ανακαλώντας για διαβουλεύσεις τους πρέσβεις τους από ΗΠΑ και Αυστραλία. Το θαύμα συνέβη μετά τις συνομιλίες Μπάιντεν-Μακρόν κατά τις οποίες οι ΗΠΑ επανεκτίμησαν την οδό αποκατάσταση εμπιστοσύνης, δίνοντας επί της ουσίας το συμβόλαιο για τις φρεγάτες στη χώρα μας και φυσικά θα ενισχύσουν την υποστήριξη τους στη γραμμή Σαχέλ κατά της τρομοκρατίας, μέρος της οποίας “εγκατέστησαν και νομιμοποίησαν” στο Αφγανιστάν!
Παρά την ανησυχία της αντιπολίτευσης, δεν υπάρχει ενδεχόμενο να σταλούν οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας μας ούτε στη ζώνη Σαχέλ, ούτε στον Ειρηνικό, για προφανείς λόγους που δείχνει η συμφωνία χωρίς φυσικά ν’ αναφέρονται γραπτώς. Η χώρα μας χρησιμοποιεί υπέρ της συγκυρίες, την πιο κατάλληλη στιγμή, διότι χρησιμοποιείται ταυτοχρόνως για σκοπούς που δεν έχουν να κάνουν με τη γεωπολιτική, αλλά τη γεωοικονομία.
Συμπεράσματα υπάρχουν αρκετά από την περιληπτική εικόνα που σας έδωσα.
- Καμία διακρατική συμφωνία δεν έχει πλέον ισχύ, αν σ’ αυτή συμπεριλαμβάνονται υπερδυνάμεις Αυτό φυσικά, ισχύει και για τις συμφωνίες που υπογράψαμε. Εμείς δεν θα τις καταγγείλουμε πρώτοι, σίγουρα.
- Καμία χώρα, εκτός ΗΠΑ, Ρωσίας και Κίνας, ούτε καν μια πυρηνική δύναμη, μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ όπως η Γαλλία, δεν έχει το τιμόνι των μεγάλων αποφάσεων που την αφορούν, στα χέρια της, πολλώ δε μάλλον εμείς που θεωρούμε ότι μεγαλώσαμε το γεωπολιτικό μας αποτύπωμα. Η μετάφραση αυτού είναι, πως επιτυχώς γνωστοποιήσαμε το πρόβλημα στην περιοχή μας και το “μαρκετοποιήσαμε”.
- Μεγάλη προσοχή στο monitoring των συμφωνιών, διότι δεν θέλουμε να πάθουμε ότι η Γαλλία με την AUKUS. Να μην υπάρξει δηλαδή απόσυρση τελευταίας στιγμής σε περίοδο κρίσης με την Τουρκία , λόγο εμπλοκής τρίτων (εντός ΝΑΤΟ κι ΕΕ) ή αλλαγής συμφερόντων, ερήμην μας, στην ΝΑ Μεσόγειο.
- Το κυριότερο σημείο το άφησα για το τέλος. Αν η Ελλάδα χρησιμοποιηθεί ως ορμητήριο για επιθέσεις εναντίον κρατών που έχουν θύλακες Τζιχαντιστών τελειώνει η “ασυλία” που έχουμε να κυκλοφορούμε ελεύθεροι σε πολυσύχναστα μέρη.
Ο Χρήστος Σ. Αργυρίου είναι Διεθνολόγος/Forecaster, Συνεργάτης Stratfor (TX, USA)
