Μπροστά στο φόβο μιας… άτακτης εκλογικής αναμέτρησης, με τη κοινή γνώμη να δηλώνει στις έρευνες που έγιναν τα τελευταία εικοσιτετράωρα ότι οι εκλογές θα είναι καταστροφή για τη χώρα, αλλά και τους δανειστές να πιέζουν για διατήρηση του σχήματος της συγκυβέρνησης, οι τρείς πολιτικοί αρχηγοί αποφάσισαν ότι πρέπει να συμφωνήσουν και παρέπεμψαν στην σημερινή συνάντηση κορυφής τις «λεπτομέρειες».

Έν αναμονή και της απόφασης του ΣτΕ, οι Σαμαράς Κουβέλης και Βενιζέλος προσπάθησαν χθες να βρουν μια λύση για το θέμα της ΕΡΤ που δεν θα εκθέτει κανέναν.

Ούτε τον πρωθυπουργό που αποφάσισε το βίαιο κλείσιμο της ΕΡΤ, ούτε τον Φ. Κουβέλη που σήκωσε πολύ ψηλά τον πήχη της διαφωνίας, απειλώντας ανοιχτά με εκλογές, ούτε τον Βενιζέλο ο οποίος θέλοντας ή μη ακολούθησε τους υψηλούς τόνους της ΔΗΜΑΡ.

Βέβαια σήμερα και πριν τη σύσκεψη οι Κουβέλης και Βενιζέλος πρέπει να πείσουν τις κοινοβουλευτικές τους ομάδες, πρώτον ότι κέρδισαν στα σημεία (έστω εξασφαλίζοντας δουλειά για δύο μήνες ακόμα τους απολυμένους αυτή τη στιγμή υπαλλήλους της ΕΡΤ) και δεύτερο ότι επέβαλαν όρους συγκυβέρνησης στον Α. Σαμαρά.

Από χθες το βράδυ μετά τη λήξη της συνάντησης κορυφής τα επιτελεία ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ επιδίδονται σε μια προσπάθεια να περιορίσουν τυχόν «ανταρσίες» βουλευτών και να παραστούν με λυμένα χέρια στην σημερινή σύσκεψη.

Από τη πλευρά του το Μέγαρο Μαξίμου θεωρεί ότι ο Α. Σαμαράς βγήκε ενισχυμένος από την κρίση των τελευταίων ημερών «επιδεικνύοντας πυγμή και σταθερότητα».

Το βέβαιο είναι, αν η σημερινή τελική συνάντηση των τριών λήξει με μια κάποια συμφωνία, ότι ο Α. Σαμαράς έχει εξασφαλίσει τη στήριξη ή έστω τη σιωπή των κυβερνητικών εταίρων στα δύσκολα που ακολουθούν το φθινόπωρο και το χειμώνα του 2013.

Άλλωστε το αίτημα για αναθεώρηση της προγραμματικής συμφωνίας που έχουν θέσει οι Κουβέλης και Βενιζέλος, με ενισχυμένη παρουσία τους στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, εξυπηρετεί απόλυτα το Μαξίμου στη φάση αυτή, καθώς οι Κουβέλης και Βενιζέλος δεν θα μπορούν πλέον να παίρνουν αποστάσεις από τις αποφάσεις μιας κυβέρνησης που στηρίζουν χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα ότι δεν μετέχουν στη λήψη των αποφάσεων.