Στο θέμα της αλλαγής της ονομασίας της πΓΔΜ σε Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας αναφέρεται δημοσίευμα του Economist, παρουσιάζοντας και άλλα παραδείγματα χωρών, που άλλαξαν όνομα, αλλά σημειώνοντας και το γεγονός πως η αλλαγή στα χαρτιά δεν σημαίνει και άμεση αλλαγής τη χρήση του εκάστοτε ονόματος.

«Στις 25 Ιανουαρίου, έπειτα από μήνες διαπραγματεύσεων, οι βουλευτές στην Ελλάδα ψήφισαν υπέρ της αναγνώρισης της γειτονικής πΓΔΜ ως ‘Βόρεια Μακεδονία’, τερματίζοντας έτσι διαμάχη 28 ετών με το μικροσκοπικό κράτος των Βαλκανίων και ανοίγοντάς του τον δρόμο για συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ» γράφει ο Economist για το θέμα που αφορά την Ελλάδα και την πΓΔΜ. «Το αποτέλεσμα χαιρετίστηκε ως ιστορικό επίτευγμα» συνεχίζει, επισημαίνοντας πως δεν είναι το μόνο παράδειγμα χώρας που άλλαξε το όνομά της. Το 2016, η Δημοκρατίας της Τσεχίας υιοθέτησε το «Τσεχία» (Czechia) ως επίσημη σύντομη εκδοχή του ονόματός της, ενώ πέρσι η Σουαζιλάνδη, στην Αφρική, επανοματοδοτήθηκε ξανά από τον πανίσχυρο μονάρχη της σε «eSwatini».

Οι χώρες, εξηγεί ο Economist, αλλάζουν τα ονόματά τους για διάφορους ιστορικούς και πολιτιστικούς λόγους. «Στην περίπτωση της πΓΔΜ, ο στόχος ήταν να τακτοποιηθούν ισχυρισμοί σχετικά με ονομασία που χρονολογείται από το αρχαίο βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου» αναφέρει το δημοσίευμα. Για τη eSwatini, στόχος ήταν να αφήσει πίσω της το αποικιακό παρελθόν της και να αναδείξει την αφρικανική της ταυτότητα- ήταν άλλωστε από τις πολύ λίγες χώρες στην αφρικανική ήπειρο που είχαν επιλέξει να κρατήσουν το όνομα που χρησιμοποιούσαν οι Ευρωπαίοι άποικοί τους μετά την ανεξαρτησία τους. Ο στόχος της Τσεχίας ήταν πολύ πιο πρακτικός, ήθελε απλώς το συντομότερο όνομά της να είναι πιο βολικό στην ανεπίσημη χρήση του, με τον ίδιο τρόπο που το «Σλοβακία» έχει επικρατήσει του «Δημοκρατία της Σλοβακίας».

Ωστόσο μία αλλαγή ονόματος μπορεί να πάρει και χρόνια για να εφαρμοστεί σε μεγάλη κλίμακα και η νέα ονομασία να αντικαταστήσει την παλιά. Όταν για παράδειγμα η Κεϋλάνη αποφάσισε να ονομάζεται Σρι Λάνκα, το 1972, χρειάστηκε πάνω από μία δεκαετία ώστε οι γραπτές αναφορές στη χώρα με το νέο της όνομα να είναι περισσότερες από αυτές με το παλιό. Η ονομασία «Ζιμπάμπουε» ξεπέρασε τη «Ροδεσία» στον μισό χρόνο. Όταν η χούντα της Μπούρμα αποφάσισε να μετονομάσει τη χώρα σε Μιανμάρ, το 1989, αρκετές ξένες κυβερνήσεις ήταν απρόθυμες στην αναγνώριση της αλλαγής, με το επιχείρημα πως έτσι θα νομιμοποιούσε το καθεστώς. Σχεδόν 20 χρόνια μετά, το 2008, η ονομασία Μπούρμα εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται στα αγγλόφωνα βιβλία διπλάσιες φορές από την ονομασία Μιανμάρ.

«Το εάν η Βόρεια Μακεδονία θα κερδίσει το κοινό, μένει να φανεί. Το όνομα πρέπει να υποβληθεί στη βάση δεδομένων του ΟΗΕ, ενώ στο google maps η χώρα εξακολουθεί να εμφανίζεται ως ‘Macedonia (FYROM)’. Η αλλαγή θέλει χρόνο. Αλλά μέσα σε λίγα χρόνια, η διαμάχη για το όνομα του βασιλείου που κάποτε διαφέντευε ο Μεγαλέξανδρος μπορεί να έχει περάσει στην ιστορία» καταλήγει το δημοσίευμα.