Δεν χρειάστηκαν ούτε τέσσερα χρόνια καριέρας για να αποδείξει πως είναι κάτι παραπάνω από ένα ανερχόμενο ταλέντο. Στα 22 του μόλις χρόνια, o Μπένσον Μπουν έχει καταφέρει όχι απλώς να κερδίσει την προσοχή της μουσικής βιομηχανίας, αλλά να πείσει πως ήρθε για να μείνει. Ο Αμερικανός τραγουδιστής συστήθηκε στο ευρύ κοινό το 2021 μέσα από τη συμμετοχή του στο «American Idol», παρότι αποχώρησε οικειοθελώς. Από εκείνη τη στιγμή, όμως, η πορεία του πήρε ανοδική τροχιά με τραγούδια που έγιναν παγκόσμιες επιτυχίες και δείχνει ήδη να παίζει σε μεγάλο επίπεδο – και να το κάνει με στιλ, φωνή και καθαρό καλλιτεχνικό όραμα.

Η πρόσφατη εμφάνισή του στο «Coachella» ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή: ήταν μια ξεκάθαρη δήλωση. Ο νεαρός τραγουδιστής δεν περιορίστηκε σε ένα τυπικό setlist, αλλά οργάνωσε μια από τις πιο πολυσυζητημένες στιγμές του φεστιβάλ, καλώντας στη σκηνή τον ίδιο τον Μπράιαν Μέι των Queen για μια επανεκτέλεση του «Bohemian Rhapsody». Ξεκίνησε να παίζει και να ερμηνεύει το κομμάτι στο πιάνο με σεβασμό στην πρωτότυπη σύνθεση, ενώ λίγο αργότερα εκτοξεύτηκε κυριολεκτικά από το πιάνο, αφήνοντας πίσω του τη γούνα που φορούσε και κάνοντας μια επική σκηνική παρουσία. Ο Μπράιαν Μέι πήρε τη σκυτάλη για το ιστορικό σόλο και η ατμόσφαιρα παρέπεμπε στις θρυλικές συναυλίες των Queen, με τη χορωδία και τον θεατρικό φωτισμό να ολοκληρώνουν την εμπειρία.

Αυτό που εντυπωσιάζει στον Μπένσον Μπουν δεν είναι μόνο η ενέργεια ή η σκηνική του παρουσία, αλλά η ωριμότητα με την οποία προσεγγίζει τη μουσική. Με το «Beautiful Things», ένα τραγούδι που τον εκτόξευσε στη διεθνή σκηνή, έδειξε πως ξέρει να γράφει αληθινά τραγούδια – όχι απλώς hits. Η κυκλοφορία του πρώτου του άλμπουμ «Fireworks & Rollerblades» και η υποψηφιότητά του ως καλύτερος νέος καλλιτέχνης στα φετινά Grammy, αποδεικνύουν ότι δεν είναι ένα ακόμα περαστικό αστέρι της ποπ μουσικής.

Ο Μπένσον Μπουν είναι ένα σπάνιο ταλέντο: έχει φωνή, ψυχή, σκηνική φαντασία και το θάρρος να ανεβάζει τον πήχη εκεί που δεν τολμούν πολλοί. Αν συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό, δεν θα αργήσει η στιγμή που το όνομά του θα συγκαταλέγεται στους μεγάλους. Και το καλύτερο; Μοιάζει να το κάνει χωρίς καθόλου βιασύνη. Με τον δικό του ρυθμό. Με τη δική του μουσική.