Η Bonneville της Triumph έχει αναδειχτεί σε ένα από τα πιο επιτυχημένα παραδείγματα ρετρο-μοντέλων, αφού έχει ερμηνεύσει εξαιρετικά το νοσταλγικό ρεύμα που διατρέχει μια ιδιαίτερα σφριγηλή μερίδα του αγοραστικού κοινού παγκοσμίως.
Η τρέχουσα έκδοση της Bonneville έχει μόλις ένα χρόνο ζωής και ωστόσο ήδη διαθέτει 8 παραλλαγές. Οι μοτοσυκλετιστές που τις αγοράζουν, συχνά ανταλλάσσουν την παλιότερη βερσιόν που οδηγούν με τη νέα.
Έτσι στην αγορά συναντά κανείς πάμπολλες Bonneville σε εξαιρετικές τιμές, έτοιμες να δεχτούν κάθε είδους επέμβαση από εμπνευσμένους (και μη) ιδιοκατασκευαστές.
Ένα πολύ ιδιαίτερο παράδειγμα είναι αυτό εδώ το Scrambler από τη σουηδική 6/5/4 Motors, ένα γκαράζ βελτιώσεων στην Στοκχόλμη.
«Η μοτοσυκλέτα αυτή είναι η μία από τις τρεις που αποφασίσαμε να φτιάξουμε για πάρτη μας πέρσι τον χειμώνα», εξηγεί ο Daniel Jakobsson, συνιδρυτής της 6/5/4. «Χωρίς επιτέλους κάποιον πελάτη στον σβέρκο μας!» συμπληρώνει χαμογελαστός. «Θέλαμε μια σύγχρονη μοτοσυκλέτα για να είναι αξιόπιστη», διευκρινίζει, «αλλά που να έχει και κλασική εμφάνιση».
Με τέτοιες απαιτήσεις, δύσκολα θα αποφάσιζε κάποιος κάτι άλλο από μια Bonneville. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, μία του 2010 με μόλις 2.500χλμ. στο κοντέρ.
Έχοντας ήδη εμπειρία από χώμα, ο Daniel αποφάσισε πως ήθελε η Bonnie του να πηγαίνει στον δρόμο αλλά και εκτός. Το πρώτο λοιπόν με το οποίο ασχολήθηκε, ήταν η αναμόρφωση των αναρτήσεων. Το πιρούνι απέκτησε πιο σκληρά ελατήρια, ενώ πίσω τοποθετήθηκε αμορτισέρ της Progressive Suspension με μεγαλύτερη διαδρομή.
Στη συνέχεια έπιασε τους τροχούς που αλλάχτηκαν με δύο νέους, με ακτίνες φυσικά, διαμέτρου 19″ μπροστά και 18″ πίσω. Οι ζάντες από ελαφρύ κράμα είναι τύπου μοτοκρός και φοράνε τρακτερωτά λάστιχα της Pirelli, τα Scorpion Rally.
Μετά άρχισε η διαδικασία της «λιποαναρόφησης», καθώς αφαιρέθηκε κάθε περιττό στολίδι. Ακόμα και το υποπλαίσιο κόντυνε κατά 8 εκατοστά, αφού δεν θα μεταφέρει συνεπιβάτη.
Η δερμάτινη σέλα διαθέτει πλούσιο αφρώδες υλικό, διαφοροποιούμενη ουσιαστικά από τα λεπτά σελάκια που τοποθετούν οι περισσότεροι βελτιωτές στα scrambler τους, από αυτό και μόνο καταλαβαίνεις πως η μοτοσυκλέτα φτιάχτηκε για να χρησιμοποιείται και όχι για να ποζάρει στη βιτρίνα κάποιου «in» καφέ.
Το πίσω φτερό προέρχεται από κάποια άλλη μοτοσυκλέτα και ταίριαξε απόλυτα αφού έχασε πρώτα μέρος του μήκους του.
Μπροστά τώρα, μια χειροποίητη βάση στηρίζει το μάλλον μικρό φανάρι με διάμετρο 15εκ. που καταφέρνει πάντως να κρύψει τον ανορθωτή ρεύματος. Για να ψύχεται καλύτερα στην ασυνήθιστη αυτή θέση, από την πλακέτα έχει αφαιρεθεί μέταλλο, σχηματίζοντας το λογότυπο της 6/5/4.
Το ίδιο τρυκ έχει χρησιμοποιηθεί και στην χειροποίητη ποδιά που προστατεύει το κάρτερ, αλλά και τις κούρμπες των εξατμίσεων από μπροστά. Θυμίζει το αντίστοιχο κομμάτι που είχε σχεδιάσει ο Philippe Starck για την Aprilia 6.5.
Πλατιά καρατιμόνα, γκριπ από την Biltwell Inc. με ανάγλυφο που ταιριάζει στο μοτίβο της σέλας και κοντέρ της Motogadget ολοκληρώνουν το κόκπιτ. Ο διακόπτης έχει μετακομίσει στη δεξιά πλευρά, μπροστά και κάτω από το ρεζερβουάρ.
Το στάνταρ φτερό βρήκε νέα θέση ψηλότερα, αφού πρώτα έχασε σχεδόν το μισό του μήκος. Από την LSL προέρχονται το καπάκι του μπροστινού γραναζιού και το προστατευτικό της αλυσίδας, ενώ τα οδοντωτά μαρσπιέ είναι της Biltwell.
Οι προφανώς ιδιοκατασκευασμένες εξατμίσεις με τα απλοϊκά τελικά θυμίζουν τις πρωτόγονες και τρομακτικά ηχηρές εξατμίσεις της Bassani, στη δεκαετία του ’80. Αμφιβάλουμε αν καλύπτουν κάποιες προδιαγραφές, αλλά από εμφάνιση «γράφουν» εξαιρετικά. Μικροσκοπικά φλας και ένα LED πίσω φωτιστικό συμπληρώνουν τη μοτοσυκλέτα.
Επειδή τα φτερά και τα πλαϊνά καπάκια «κρύφτηκαν» κάτω από μαύρο χρώμα, η μόνη επιφάνεια που έπρεπε να βαφεί τελικά ήταν το ρεζερβουάρ. Ο Daniel έκανε την επιλογή του με βάση την επιθυμία του η δική του Deauville να διαφέρει από κάθε άλλη στον δρόμο.
Το χρώμα ήταν ιδέα της κοπέλας του που ασχολείται με τη δημιουργία κοσμημάτων. Αυτή ήταν που του πρότεινε μια βαφή με βάση τον χαλκό, η οποία χαρίζει στη μεταλλική επιφάνεια μια υπέροχη πατίνα. Από πάνω περάστηκε προστατευτικό διάφανο λούστρο.
Η Bonnie του Jakobsson έχει τις σωστές αναλογίες και πείθει για την ικανότητά της να κινείται παντού. Για τους άπιστους παραθέτουμε και κάποιες φωτογραφίες από τις χωμάτινες εξόδους της. Ο Daniel είναι ενθουσιασμένος.
«Το καλοκαίρι τράβηξε τα πάνδεινα, αλλά αποδείχτηκε δουλευταρού και σκληροτράχηλη», λέει. «Πηγαινοερχόμαστε καθημερινά στη δουλειά, αλλά συχνά εξορμούσαμε στα γύρω δάση και τους χωματόδρομους».
Δεν ξέραμε ότι κάτι τέτοιο επιτρέπεται ακόμη στη Σουηδία, αλλά κρίνοντας από την Bonneville της 6/5/4, υπάρχουν πολλά ακόμη στην υπερβόρεια χώρα που μπορούν να εκπλήξουν. 
Θανάσης Χούντρας
