Έτοιμες οι τέσσερις τελευταίες Ronin Buell 1125

H Ronin Motor Works έχει σαν σύνθημα «το design δεν χρειάζεται αφεντικά», αλλά οι άνθρωποί της φαίνονται απόλυτοι κυρίαρχοι της τέχνης τους. Θα παραβλέψουμε τη μικρή αυτή αντίφαση, γιατί συνήθως οι αντιφάσεις είναι ένας ενδιαφέρων δρόμος προς την συνειδητοποίηση –μεταξύ άλλων και του πώς επιτυγχάνεται η συγχώνευση τέχνης και μοτοσυκλέτας. Η Ronin είχε ξεκινήσει το 2013 με την πρώτη μοτοσυκλέτα της σειράς, την Magpul Ronin 1125R. Το σχέδιο προέβλεπε τη δημιουργία 47 μοτοσυκλετών με βάση αντίστοιχες Buell 1125. Πρόκειται για κάποια κομμάτια που επέζησαν μετά το κλείσιμο της Buell από την Harley Davidson. Οι 47 Ronin παραπέμπουν στον «εθνικό ιαπωνικό θρύλο» της Akō vendetta -ή της εκδίκησης των 47 «ακέφαλων» Σαμουράι. Σύμφωνα με την κεντρική ιδέα του πρότζεκτ λοιπόν, κάθε από τις 47 μοτοσυκλέτες θα έφερε το όνομα ενός των ισάριθμων Σαμουράι. Κι έτσι οι Σαμουράι χωρίς αφεντικό ενέπνευσαν τέχνη χωρίς αφεντικό. Πρόσφατα η Ronin ανακοίνωσε ότι ολοκλήρωσε τις τέσσερις τελευταίες μοτοσυκλέτες της σειράς, φιλοτεχνημένες από τοπικούς καλλιτέχνες του Ντένβερ (της πολιτείας Κολοράντο). Κάθε μία τους ετοιμάστηκε διεξοδικά και βάφηκε στο χέρι, σύμφωνα με την τεχνοτροπία του κάθε καλλιτέχνη, χρησιμοποιώντας ποικίλες τεχνικές από αερογράφο και μασκάρισμα στο χέρι, ως την χάραξη με οξύ και αμμοβολή. Η Ronin Νο5 φέρει το όνομα του Σαμουράι Horibe Kanamaru και αποτελεί σύλληψη / εκτέλεση του τοπικού καλλιτέχνη Τζέισον Θίλκε. Καταπώς λέει ο ίδιος ο Θίλκε, η τέχνη του αντικατοπτρίζει τη «σύγκρουση μεταξύ της αυτοκυριαρχίας μας και της διαρκούς παρόρμησης να χειραγωγούμε και ικανοποιούμε τις ανάγκες μας». Η εφαρμογή της τέχνης του σε μια Buell 1125 αποτέλεσε για κείνον μια έξοχη πρόκληση. Κάθε γραμμή και γωνία μασκαρίστηκαν ιδιοχείρως και κατόπιν χαράκτηκαν με οξύ πάνω στο γυμνό αλουμίνιο. Οι έντονες αντιθέσεις σχημάτων και μοτίβων δημιουργήθηκαν με τη χρήση αμμοβολής. Οι Ronin No4 και No3 αντλούν έμπνευση από δύο έργα του Σκοτ Λεφάβορ τα οποία στολίζουν τους τοίχους της Ronin Motor Works από ιδρύσεώς της. Ο Λεφάβορ με καταγωγή από την ανατολική ακτή (Βοστώνη, Μασσαχουσέτη) αποτελεί γνώριμη φιγούρα της καλλιτεχνικής κοινότητας του Κολοράντο. Το στυλ του είναι «έντονα επηρεασμένο από τη σύγχρονη τέχνη των δρόμων και το κίνημα ποπ-αρτ των Σίξτις». Η Ronin No4 αφιερωμένη στον Σαμουράι Sugeno Harufusa δημιουργήθηκε με την μερική αποτύπωση του έργου του Λεφάβορ «Και άλλες Συναρπαστικές Περιπέτειες με Πυροβόλα Όπλα» στην Buell. Ο δεύτερος πίνακας του ίδιου με τίτλο «Γιατί τα Σκατά του ’08 Βρωμάνε» χρησιμοποιήθηκε για τη διακόσμηση της Ronin Νο3 αφιερωμένης στον Nakamura Masatoki. Η Ronin Νο2, η τελευταία της σειράς, ντύθηκε σε σχέδια του εικονογράφου Σάμιουελ Λη Τέρνερ. Ο Turner μελέτησε την ιαπωνική τεχνοτροπία εικονογράφησης για κόμικ και τατουάζ, προκειμένου να ντύσει τη Νο2. Η δημιουργία του απεικονίζει τον Σαμουράι Teraoka Nobuyuki, τον μοναδικό από τους 47 που επέζησε, όταν οι Ρονίν εκδικήθηκαν τον εξευτελισμό του κυρίου τους από τον Άρχοντα. Η μοτοσυκλέτα είναι βαμμένη στο χέρι και γεμάτη φίνες λεπτομέρειες, καμωμένες με μεράκι κατά την ιαπωνική τεχνοτροπία της ολόσωμης δερματοστιξίας (Irezumi, bodysuit tattoo). Η μία από τις τέσσερις Ronin έχει ήδη πουληθεί, οι άλλες τρεις θα εκτεθούν τα καλοκαίρι σε πλειστηριασμό. Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να μάθουν περισσότερα μέσω του [email protected]. Θανάσης Χούντρας