Σήμερα κυκλοφορούν στους δρόμους περισσότερα οχήματα απ’ οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ιστορία της χώρας. Η μεγάλη ταλαιπωρία αλλά και τα πολλά ατυχήματα – κάποια εξ αυτών, θανατηφόρα, έχουν την εξήγησή τους. Μπορούμε ν’ ανατρέψουμε την κατάσταση, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με τα συμβάντα όπου εμπλέκονται μοτοσικλέτες; «Το 45% των κακών συμβάντων οφείλεται σε λάθος χειρισμό της μοτοσικλέτας», σημειώνει ο Θανάσης Χούντρας. «Είμαι μόνος μου, κάνω κάτι, χτυπάω και “φεύγω”. Αυτό μπορούμε να το μηδενίσουμε. Άρα μένει το 55% της συνύπαρξης με άλλους οδηγούς».
Ο εκπαιδευτής ασφαλούς οδήγησης και ιδρυτής του Riding School, αλλά και ένας από τους πιο έμπειρους δημοσιογράφους στο χώρο της μοτοσικλέτας, είναι ο καλεσμένος στο podcast του Newsbeast. Επιχειρήσαμε να συγκρίνουμε τον έλληνα οδηγό με τον Ευρωπαίο. Μιλήσαμε για τα κοινά και τις διαφορές των οδηγών αυτοκινήτων με τους οδηγούς μοτοσικλέτας, ενώ δεν γινόταν να αφήσουμε έξω από την κουβέντα το πρόβλημα της διήθησης.
Ας δούμε κάποια σημεία από την ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον κ. Χούντρα.
-Γιατί συμβαίνουν τόσα πολλά τροχαία; «Η αιτία βρίσκεται βαθιά μέσα στον εγκέφαλό μας. Αν έλεγες σε κάποιον πως πρόκειται να χάσει τη ζωή του στα επόμενα 5 δευτερόλεπτα, “πώς αισθάνεσαι που θα πεθάνεις σε 5 δευτερόλεπτα;”, η απάντηση θα ήταν “εγώ, αποκλείεται. Είμαι σίγουρος πως όλα θα πάνε καλά, διότι αν δεν ήμουν σίγουρος, δε θα το έκανα”. Ο λόγος που συμβαίνουν τα ατυχήματα είναι επειδή έχουμε μια ψευδαίσθηση ασφάλειας. Βγαίνουμε στον δρόμο, κάνουμε κάτι σήμερα, δεν μας πειράζει και νομίζουμε πως πάντα θα είναι έτσι. Πίνω μισό μπουκάλι ουίσκι και επιστρέφω σπίτι μου. Τι λέει ο εγκέφαλος; Εντάξει, γίνεται. Θα το κάνω και αύριο. Κάποια στιγμή όμως, αυτός ο οδηγός θα την πατήσει».
-Η οδηγική κουλτούρα του έλληνα οδηγού είναι εφάμιλλη με αυτή των Ευρωπαίων; «Η πρώτη ανάγνωση λέει όχι. Ο Γερμανός είναι τακτοποιημένος. Ο Δανός παίρνει βραβείο κάθε χρόνο για τον τρόπο που οδηγεί. Ο ίδιος, όμως, άνθρωπος, όταν έρχεται στη Λευκάδα και τα Επτάνησα, μεταμορφώνεται και βγαίνει από μέσα του το μικρό τέρας που λέει: “θέλω να κάνω οτιδήποτε μου απαγορεύεται, γιατί εκεί στη χώρα μου είναι πολύ άσχημα τα πράγματα”. Ο Γερμανός το έχει στην κουλτούρα του – όπως οδηγεί στη Γερμανία θα οδηγήσει και στην Ελλάδα. Βέβαια, πολύ γρήγορα θα προσαρμοστεί στα ελληνικά δεδομένα. Σε δεύτερη ανάγνωση, ο έλληνας μοτοσικλετιστής έχει ένα πλεονέκτημα: έχει μάθει να επιβιώνει σε μία ζούγκλα. Αν πας τον Έλληνα στη Γερμανία, δε θα πάθει ποτέ τίποτα. Για να μείνει όρθιος και ακέραιος, βλέπει φαντάσματα παντού. Ότι βγαίνουν με κόκκινο, ότι δεν τηρούνται οι προτεραιότητες. Ο Γερμανός, που θεωρεί πως στην Ελλάδα είναι όλα όπως πρέπει, γιατί στη χώρα του είναι, δε θα πάει μακριά, αν δεν προσαρμοστεί ανάλογα».
-Είναι εκπαιδευμένος ο έλληνας οδηγός; «Ο έλληνας οδηγός από την εμπειρία, που χτίζει και αθροίζει καθημερινά, εκπαιδεύεται στο να επιβιώνει μέσα σε μία ζούγκλα. Μπορούμε να τολμήσουμε να πούμε πως ο Έλληνας είναι ο καλύτερος οδηγός στην Ευρώπη – γι’ αυτόν και μόνο τον λόγο. Τα καταφέρνει σε πιο δύσκολους δρόμους».
-Ένας καλός οδηγός αυτοκινήτου, θα είναι και καλός οδηγός μοτοσυκλέτας; «Αν μιλάμε για την ελληνική πραγματικότητα, στην παράμετρο της οδηγικής κουλτούρας, είναι πολύ κοντά. Ωστόσο, όταν ένας οδηγός αυτοκινήτου συναντηθεί με έναν οδηγό μοτοσικλέτας σε μια διασταύρωση, μπορεί να προκύψει ένα από τα πιο συχνά συμβάντα. Και τότε θα πει ο οδηγός αυτοκινήτου: “Από πού ήρθες; Δε σε είδα”. Και λέει αλήθεια. Διότι ο εγκέφαλος επιλέγει να δει από αυτά που κινδυνεύει. Ένας οδηγός αυτοκινήτου κινδυνεύει από ίδιους όγκους ή μεγαλύτερους – αυτοκίνητο, λεωφορείο, φορτηγό. Τους μικρότερους όγκους, από τους οποίους δεν κινδυνεύει, τους παραλείπει – ποδήλατο, μοτοσικλέτα, πεζός, δεν υπάρχουν στην εικόνα του εγκεφάλου. Μιλάμε πάντα για την πρώτη ματιά. Ένας οδηγός μοτοσικλέτας, επειδή κινδυνεύει και από ίδιους όγκους, θα περιλάβει τους πάντες. Άρα ένας οδηγός αυτοκινήτου, αν οδηγεί και μοτοσικλέτα, είναι απίθανο να μη δει τη μοτοσικλέτα».
-Έχουν δικαίωμα οι μοτοσικλετιστές να περνούν ανάμεσα από τα αυτοκίνητα; «Το κατά πόσο επιτρέπεται είναι μια μεγάλη συζήτηση. Ο νόμος, στο άρθρο 17, ορίζει ότι θα πρέπει σε κάθε λωρίδα να κινείται ένα όχημα και το άλλο να είναι από πίσω. Παρ’ όλα αυτά, επειδή είναι ασαφές, οι ασφαλιστικές εταιρείες το έχουν λύσει 50-50%. Πας στο δικαστήριο και λες “ναι, άνοιξα την πόρτα στη μέση του δρόμου”. Δεν έπρεπε. “Κι εσύ πέρασες ανάμεσα”. Δεν έπρεπε. “50-50%, τελειώνει εδώ το θέμα”. Αν δεν είναι ο οδηγός ακριβώς πάνω στη λωρίδα, όπου εκεί υπάρχει πρόβλημα, τότε θεωρητικά δεν υπάρχει κάτι. Γι’ αυτό δεν έχουν δοθεί και κλήσεις για διήθηση. Για μένα η λύση είναι να βγει ένα πλαίσιο, που να ορίζει πώς συμβαίνει η διήθηση. Με έναν τρόπο που να είναι λειτουργικός και αποδεκτός από όλους – και μετά θα είναι όλοι χαρούμενοι.
-Μια τολμηρή πρόταση για τη χρήση της Λωρίδας Έκτακτης Ανάγκης (ΛΕΑ): «Η πρότασή μου είναι η κυκλοφορία των μοτοσικλετών στη ΛΕΑ. Έτσι, η μοτοσικλέτα δε θα κάνει διήθηση μέσα στις λωρίδες στην Εθνική και την Αττική Οδό. Τα πλεονεκτήματα: ο μοτοσικλετιστής θα είναι ασφαλέστερος, καθώς έχει να κοιτάξει μόνο από τη μία πλευρά του. Αν κινείται με τη σωστή ταχύτητα, θα υπάρχει μια συνεχής ροή. Οι μοτοσικλέτες δε θα υπάρχουν ανάμεσα στα αυτοκίνητα. Μόλις εμφανίζεται ένα όχημα, που θα χρειάζεται τη ΛΕΑ, οι μοτοσικλέτες θα ανοίγουν το δρόμο. Συν, ότι θα φροντίσουν με την ύπαρξή τους να “καθαρίσουν” τη ΛΕΑ από αυτό συμβαίνει σήμερα».
Ακούστε το podcast με τον Θανάση Χούντρα
