Αδίστακτος και δολοπλόκος. Δίχως φραγμούς. Σκληρός και πονηρός. Ο Ευάγγελος Αρδίτης είναι ένας αριστοκράτης με σκιώδη κυβερνητικό ρόλο στη μεταπολεμική και μετεμφυλιακή Ελλάδα. Δύο πράγματα τον ενδιαφέρουν: η ευτυχία της κόρης του και η δύναμη της εξουσίας. Θεωρεί πως με το δεύτερο θα πετύχει το πρώτο. Ο Αλέξανδρος Αντωνόπουλος φέρνει στα μέτρα του το κοστούμι του Αρδίτη και ενσαρκώνει με απόλυτη επιτυχία έναν σημαντικό ρόλο στη σειρά Ψυχοκόρες του ΑΝΤ1. Ένας αρνητικός χαρακτήρας που τον απολαμβάνεις και αναμένεις με μεγάλο ενδιαφέρον το επόμενο βήμα του. «Κύριε Αντωνόπουλε, η μόρφωση ή η παιδεία κάνουν καλύτερο έναν άνθρωπο;», τον ρώτησα στη συνάντηση που είχαμε προ ημερών στο Παγκράτι. Ο Ευάγγελος Αρδίτης, εξάλλου, είναι ένας από τους πιο καλλιεργημένους της εποχής, παρ’ όλα αυτά οργάνωσε μέχρι και φόνο.
«Έχει μεγάλη μόρφωση, αλλά δεν φρόντισε να καλλιεργήσει την παιδεία με έναν τρόπο που να είναι θετικός για την κοινωνία. Είναι θέμα ανθρώπου. Γνωρίζω ανθρώπους που είναι πολύ μορφωμένοι, με εφτά γλώσσες, που έχουν διαβάσει τα πάντα. Μαρξ, Χέγκελ, Σοπενχάουερ, Σαίξπηρ, Πλάτων… Και είναι ζώα. Δεν έχουν μάθει τίποτα», απάντησε. Τι συμβαίνει σήμερα σε επίπεδο μόρφωσης; «Έχει φτωχύνει η γλώσσα. Έχουμε πολύ φτωχή παιδεία», σημειώνει. «Και η παιδεία είναι τα παπούτσια στα οποία πρέπει να μπεις για να περπατήσεις. Αλλά δυστυχώς, ενώ δεν είμαι πεσιμιστής, δεν βλέπω μεγάλη προκοπή».
Συζητήσαμε για περισσότερο από μία ώρα και έφυγα έχοντας την αίσθηση πως όλες του οι απαντήσεις ήταν σαν να σκέφτεται φωναχτά. Μια αφοπλιστική ειλικρίνεια σκέψεων που σε συνεπαίρνει.
Ακολουθεί η συνέντευξη του Αλέξανδρου Αντωνόπουλου στο Newsbeast.
– Είναι η πολιτική μία από τις πιο πετυχημένες μορφές της υποκριτικής;
Ναι, είναι βέβαιο. Φυσικά και είναι. Ο πολιτικός οφείλει να μην παρασύρεται από τα αισθήματά του. Να είναι ψύχραιμος. Να καταπίνει ωμό τον κροκόδειλο – αλλά εσύ να μην το καταλαβαίνεις.
– Η οικία Αρδίτη φαίνεται να είναι πιο καλλιεργημένη από τις υπόλοιπες οικίες. Παρ’ όλα αυτά, η εικόνα που κυριαρχεί είναι αυτή της πατριαρχικής οικογένειας.
Σαφέστατα. Είναι ο πάτερ φαμίλιας. Προστατεύει και την κόρη του, προστατεύει και τον εγγονό του, αλλά θέλει να τους κάνει όπως είναι αυτός. Το ιδεώδες εκείνης της εποχής είναι ότι ο πατέρας θα ακολουθηθεί από την κόρη, θα ακολουθηθεί από τον εγγονό. Θα γίνουν όλοι σαν και αυτόν. Σαν τα μούτρα του δηλαδή.
– Η απόφαση του Αρδίτη να θυσιάσει τη γυναίκα του και να κρατήσει το παιδί ήταν σωστή;
Για τον χαρακτήρα είναι σωστή. Όχι για μένα. Παρόλο που αγαπούσε τη γυναίκα του, ήθελε τη συνέχεια. Δύσκολη απόφαση, αλλά ο άνθρωπος αυτός ήταν για τις δύσκολες αποφάσεις. Είναι ένας άνθρωπος πάρα πολύ ορθολογιστής. Πάνω από όλα το συμφέρον και δεν τον σταματάει τίποτα γι’ αυτό. Αδίστακτος. Σκοτώνει με μεγάλη ευκολία. Βασανίζει.
– Όλα αυτά τα κάνει για την κόρη του ή είναι πρόσχημα προς ικανοποίηση του ίδιου;
Η κόρη του γι’ αυτόν είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο. Την κόρη του την αγαπάει πραγματικά. Με τα μυαλά και τη λογική που έχει ο ίδιος, θέλει να την κατευθύνει στον σωστό, κατ’ αυτόν, δρόμο. Κι όταν η ίδια επαναστατεί και θέλει να χαράξει τη δική της πορεία, έρχονται σε μεγάλη κόντρα.
– Είναι τοξική φιγούρα ο ρόλος σας;
Με τα σημερινά δεδομένα, ναι. Πολύ τοξική. Είναι ένας αρνητικός χαρακτήρας, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε την εποχή. Μόλις έχει τελειώσει ο εμφύλιος. Πολλά συνθέτουν την ψυχολογία και την αντίδραση σε κάθε γεγονός, εκείνη την εποχή.
– Δικαιολογούνται όλα όσα συμβαίνουν;
Για εκείνη την εποχή, δικαιολογούνται – μέσα σε πολλά εισαγωγικά όμως. Δεδομένου και του χαρακτήρα του. Είναι ένας πολύ σκληρός χαρακτήρας. Τώρα γιατί είναι σκληρός και πώς κατάντησε να γίνει έτσι, δεν μας το δείχνει η σειρά. Δεν ξέρουμε πώς μεγάλωσε και γιατί αναγκάστηκε να γίνει έτσι. Ποιες ήταν οι συνθήκες. Αν υπήρχε ένα πρίκουελ μπορεί τα γεγονότα μέσα στα οποία μεγάλωσε, γιατί έζησε δύο Παγκόσμιους Πολέμους και έναν εμφύλιο, να τον οδήγησαν στο να γίνει ένα τέρας. Εκείνη η εποχή είναι πολύ διαφορετική από τη σημερινή.
– Σήμερα δεν παραμένει η τοξικότητα, όμως;
Βέβαια. Μη σου πω πως τότε ήταν πιο συντεταγμένη, μέσα σε τετραγωνάκια. Τώρα η τοξικότητα είναι διάχυτη παντού.
– Αυτό σημαίνει ότι έχουμε κάνει βήματα…
…πίσω. Η κάθε εποχή έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες. Τότε τα πράγματα κυλούσαν πιο αργά. Τώρα πέφτουμε σαν τα κοράκια ν’ απαξιώσουμε το οτιδήποτε. Οργιάζει η κακή φαντασία. Δεν αφήνουμε τίποτα όρθιο.
– Είπατε πως τα πράγματα κυλούσαν πιο αργά. Αυτό σημαίνει πως οι άνθρωποι ζούσαν περισσότερο τις στιγμές;
Εγώ τις στιγμές τις ζω. Οι σημερινοί νέοι δεν ζουν τις στιγμές. Τις ζουν μέσα από το κινητό. Πάνε στη Βίσση και δεν βλέπουν τη Βίσση. Βγάζουν φωτογραφίες και selfie ότι ήταν στη Βίσση. Ενώ είναι εκεί. Είναι τρομαχτικό που βλέπουν τα πάντα μέσα από το κινητό τους.
– Η μόρφωση ή η παιδεία κάνουν καλύτερο έναν άνθρωπο; Ο ρόλος σας, ο Ευάγγελος Αρδίτης, είναι από τους πιο καλλιεργημένους της εποχής, παρ’ όλα αυτά δεν είναι καλός άνθρωπος.
Έχει μεγάλη μόρφωση, αλλά δεν φρόντισε να καλλιεργήσει την παιδεία με έναν τρόπο που να είναι θετικός για την κοινωνία. Είναι θέμα ανθρώπου. Γνωρίζω ανθρώπους που είναι πολύ μορφωμένοι, με εφτά γλώσσες, που έχουν διαβάσει τα πάντα. Μαρξ, Χέγκελ, Σοπενχάουερ, Σαίξπηρ, Πλάτωνα… Και είναι ζώα. Δεν έχουν μάθει τίποτα. Αντιθέτως, έχω μια κυρία, η περίφημη κυρία Κική μου, η οποία έχει πάει λίγους μήνες στην πρώτη δημοτικού, αλλά η καλλιέργειά της είναι απίστευτη και η σοφία της άλλο τόσο. Τι μπορεί να πει κανείς γι’ αυτό. Είναι 89 χρονών σήμερα, σαν δεύτερη μητέρα μου. Πού τα έμαθε αυτά, ενώ δεν ξέρει να γράφει το όνομά της. Η εσωτερική μόρφωση είναι κολοσσιαία, μεγαλύτερη αυτουνού που έχει τελειώσει όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου.
– Η σημερινή κοινωνία είναι μορφωμένη ή αμόρφωτη;
Αμόρφωτη. Φταίει πάρα πολύ η παιδεία. Έχουμε καταργήσει τα αρχαία, δεν ξέρουμε την καθαρεύουσα. Ποιος μπορεί να διαβάζει τον Παπαδιαμάντη; Αν τον μεταφράσουμε στα σύγχρονα ελληνικά, θα χάσει αυτό που είναι. Η μαγεία του Παπαδιαμάντη, η μαγεία του Ροΐδη, είναι η γλώσσα. Είναι ένας θησαυρός. Έχει φτωχύνει η γλώσσα. Έχουμε πολύ φτωχή παιδεία. Και η παιδεία είναι τα παπούτσια στα οποία πρέπει να μπεις για να περπατήσεις. Αλλά δυστυχώς, ενώ δεν είμαι πεσιμιστής, δεν βλέπω μεγάλη προκοπή.
– Ανήκετε στην κατηγορία εκείνων που λένε ότι παλαιότερα…
Όχι, όχι. Δεν μπορώ να πω ότι τα παλιά χρόνια ήταν καλύτερα. Δεν είμαι τέτοιου είδους ρομαντικός. Όχι. Και τότε γίνονταν χάλια. Και τώρα. Απλά αλλάζει ο τρόπος. Και τότε γίνονταν εγκλήματα και ποινικές πράξεις, και σήμερα γίνονται. Τα πράγματα είναι περίπου τα ίδια, με άλλο περιτύλιγμα θα έλεγα. Μην βλέπουμε την εξέλιξη πάντα στραβά. Τώρα θεραπεύεσαι από τόσες ασθένειες και τότε πέθαινες. Εγώ πέρασα έναν καρκίνο που, αν τον είχα περάσει πριν 30 χρόνια, μπορεί και να πέθαινα. Τώρα, όμως, είμαι ζωντανός. Αυτό δεν μπορώ να το αγνοήσω.
– Είχατε στον κύκλο σας κάποια περίπτωση ψυχοκόρης πριν ασχοληθείτε με τη σειρά;
Δεν είχα στον περίγυρο κάποια περίπτωση ψυχοκόρης. Είχα διαβάσει, ως παιδί, την περίπτωση της Σπυριδούλας που τη σιδέρωσαν. Αυτό το θυμάμαι.
– Γιατί αγαπήθηκε τόσο πολύ η σειρά;
Οι Ψυχοκόρες είναι μια δύσκολη δραματική σειρά. Μια μυθοπλασία που στηρίζεται σε αληθινά γεγονότα. Αυτά τα τρία σπίτια -του Αρδίτη, του Κοτρώτση και του Νάτση- υπήρχαν. Αγαπήθηκε γιατί είναι παρά πολύ υψηλής ποιότητας. Δεν είναι σαπουνόπερα. Δεν είναι μια εύπεπτη σειρά. Θέλει να το αντέξεις να το βλέπεις. Για ποιον λόγο σκότωσε ο Αρδίτης, για ποιον λόγο επεμβαίνει στη ζωή της κόρης του, για ποιον λόγο η Ματσούκα είναι τόσο σιχαμένη – δικαιολογείται γιατί συμβαίνει. Είναι μια δυστυχισμένη γυναίκα. Είναι μια σειρά που λέει πάρα πολλά πράγματα με πολύ σωστό τρόπο και πολλές φορές δεν μας αρέσει να βλέπουμε την αλήθεια. Προτιμούμε την ελαφρότητα.
– Παρατηρώ πως στην κουβέντα που κάνουμε, αρκετές φορές δικαιολογείτε τους κακούς ρόλους. Εξετάζετε το περιβάλλον, τις συνθήκες και τι κρύβετε από πίσω. Μήπως θα ήταν καλύτερα να κρίναμε στη ζωή μας με διαφορετικό πρίσμα; Με λιγότερη σκληρότητα;
Φυσικά, φυσικά. Είναι πάρα πολύ εύκολο να κρίνεις τον άλλον από απόσταση – όταν δεν μπαίνεις ποτέ στη θέση του. Αυτό είναι, βέβαια, μέσα στην ανθρώπινη φύση. Είναι πιο εύκολο να σε καταδικάσω, παρά να σε κατανοήσω. Αν το εξετάσει κάποιος εις βάθος, αυτοί οι άνθρωποι κάτι άρρωστο έχουν μέσα τους.
– Όταν πήρατε στα χέρια σας το σενάριο, ποιες ήταν οι πρώτες σκέψεις που κάνατε;
Ήταν πολύ φροντισμένη η παραγωγή. Πήρα στα χέρια μου 20 σενάρια – όχι αστεία. Είκοσι επεισόδια γραμμένα. Ολόκληρα. Αυτά που πήρα, αυτά γυρίστηκαν. Και μέχρι να ξεκινήσουμε, είχαν βγει άλλα 10. Με το που μπήκαμε να κάνουμε τα γυρίσματα, το μισό σίριαλ το είχαμε στα χέρια μας. Γνωρίζαμε από πριν τι θα γίνει. Με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν: «Αν σ’ ενδιαφέρει, αυτός είναι ο ρόλος σου, αυτά θα γίνουν». Όταν άρχισα να διαβάζω το κείμενο, τρελάθηκα. Ήταν από τα λίγα σίριαλ που έκλεισα και τόσο γρήγορα και το πιο δύσκολο και άχαρο μέρος, αυτό της αμοιβής. Ήθελα πάρα πολύ να παίξω σε αυτή τη σειρά.
– Στη σειρά του ΑΝΤ1, διαχειρίζεστε το πακέτο Μάρσαλ. Σήμερα, 80 χρόνια μετά, τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαχειρίζονται ένα άλλο πακέτο, αυτό της Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Η ζωή κάνει κύκλους…
Είναι αυτό που είπα και πριν. Τα πράγματα επαναλαμβάνονται με άλλη συσκευασία. Η ουσία παραμένει σχεδόν ίδια. Υπάρχουν παντού οι άνθρωποι που τα χειρίζονται. Και όπου υπάρχουν άνθρωποι και εξουσία, υπάρχει παράβαση, υπάρχει εκμετάλλευση. Είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου.
– Στην πραγματική ζωή είναι προτιμότερο να είσαι μέλος μιας οικογένειας, όπως αυτής του Αρδίτη, ή να είσαι μια ψυχοκόρη;
Για το συμφέρον σου, είναι προτιμότερο να είσαι στην οικογένεια του Αρδίτη και όχι ψυχοκόρη. Ως ψυχοκόρη, δεν ξέρεις πού θα πέσεις. Υπήρχαν ψυχοκόρες που είχαν και καλή τύχη. Δεν ήταν η πλειοψηφία. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν περιπτώσεις γυναικών που καθαρίζουν και τις λένε «δούλες». Μια φράση αιώνων πίσω. Επιλέγουμε καλύτερα την οικογένεια Αρδίτη παρά μια ψυχοκόρη στην οικογένεια Κοτρώτση.
– Είστε ένας αγαπητός ηθοποιός που ερμηνεύετε με την ίδια φυσικότητα έναν βαρυσήμαντο ρόλο με κωμικά στοιχεία και έναν κωμικό ρόλο με σοβαρότητα. Τι είναι αυτό που έχει αγαπήσει σε εσάς το κοινό;
Τώρα πια, η αυθεντικότητα. Και στη συνέντευξη, στο θέατρο και στη ζωή μου, είμαι ο ίδιος άνθρωπος. Δεν έχω υπεροψία. Είμαι ταπεινός. Σωστός επαγγελματίας και ό,τι κάνω το κάνω με σωστή αγάπη. Και τη μεγαλύτερη μπούρδα που θα παίξω, θα την παίξω με πολλή αγάπη. Και ίσως αυτό περνάει στον κόσμο. Περπατάω και μου μιλάνε…
– Σας αρέσει αυτό;
Βεβαίως και μου αρέσει.
– Σας κουράζει;
Όχι. Τώρα υπάρχει μεγαλύτερη οικειότητα, γιατί σε βλέπουν πιο συχνά στην τηλεόραση. Δεν είναι όπως την εποχή της Βουγιουκλάκη ή της Κοντού, που τις έβλεπαν στο θέατρο και μια δυο φορές σε κάποια ταινία του κινηματογράφου – ίσως και λιγότερο. Ήταν «μυθικά» πρόσωπα. Τώρα όλοι είμαστε ένα πράγμα. Όταν ήμουν στις μεγάλες μου δόξες με το «Δις εξαμαρτείν», υπήρχαν φορές που περπατούσα στον δρόμο ή πήγαινα να φάω σε ένα εστιατόριο που ένιωθες ότι σε κοιτάνε όλοι, με ποιον είσαι, τι λέτε. Ενώ με κολάκευε, κάποια στιγμή έλεγα «θέλω να μείνω και λίγο μόνος». Τότε ήταν λίγο ενοχλητικό. Τώρα δεν υπάρχει αυτό.
– Υπάρχουν όνειρα που δεν έχετε πετύχει στη δουλειά σας;
Δεν έχω κανένα παράπονο από τη ζωή μου. Η ζωή μου ολόκληρη είναι ευτυχής. Έχω περάσει δύσκολα, χωρίς λεφτά, πέρασα τον καρκίνο, χωρίς δουλειά – όπως όλοι. Αυτό είναι ένα 10%. Το άλλο 90 είναι καλό. Πολύ καλό.
