Ο Ηλίας Μπαζίνας επί δεκαετίες αρθρογραφούσε στην εφημερίδα «ΦΙΛΑΘΛΟΣ» και από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας της «LIVE SPORT» έγραφε εκεί.
Το παρακάτω είναι το τελευταίο άρθρο του, με τίτλο «Σαδισμός και τρομοκρατία κοκτέιλ στη Συρία».
«ΣΠΑΝΙΩΣ, και μάλλον από σύμπτωση, μαζεύεται η οικογένεια σπίτι. Πιο πολύ με γεμίζει αυτό απ’ οτιδήποτε άλλο. Ακόμα κι απ’ την παρέα εν γένει, που είναι η μεγάλη μου αδυναμία. Η οικογένειά μου μου προσάπτει ότι δεν μπορώ χωρίς κόσμο. Ζωντανή απόδειξη αποτελεί η ίδια, που, παρά τις εντάσεις, με γεμίζει χαρά.
ΈΧΩ ΟΜΩΣ σαφώς μια απορία: είναι τάχα μου υγιές κάτι τόσο εξαρτητικό; Είναι, εν γένει, υγιής οποιαδήποτε εξάρτηση; Φυσικά και όχι!
ΠΟΤΕ δεν έλυσα την απορία όμως, και μάλλον, κατά βάθος, δεν με νοιάζει να τη λύσω, όταν πρόκειται για την οικογένεια, όπως δεν νοιάζει τον τυφλό να αποκτήσει το φως του όταν του λεν τι θα δει και δεν θέλει. Έχω το θάρρος να αναγνωρίσω την αδυναμία μου και τον στρουθοκαμηλισμό μου. Και θέλει θάρρος!
ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ ο εμφύλιος κλιμακώνεται στη Συρία, με τον Bashar Hafez al-Assad, τον πρόεδρο της Συρίας, να δολοφονεί άοπλους, μεταξύ των οποίων και γυναικόπαιδα. Πολλά! Δεδομένου ότι δεν έχω αναφερθεί προσφάτως στη Συρία, απλώς αναφέρω ότι ο λαός πίεσε για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και ο δικτάτορας, πέραν σχεδόν πάσης αμφιβολίας προσφιλής στον Ομπάμα (στις ΗΠΑ δηλαδή), αντί να αντιδράσει ιδανικά, παραγωγικά, προφανώς έδωσε εντολή να χρησιμοποιήσουν οι ένοπλες δυνάμεις (άλλως ΜΑΤατζήδες) παραλυτικά χημικά, αφού δεν χαμπάριασε ο λαός από πιο «ευγενείς τρόπους», τουτέστιν, σκέτο ξύλο.
ΣΥΜΦΩΝΑ με τις επίσημες αναφορές, θύματα της επίθεσης έπεσαν κοντά στους 1.500 αμάχους (πιο κοντά στους 1.400), διακόσιοι τουλάχιστον εκ των οποίων κατέληξαν. Τραγικός θάνατος! Αν νοείται κάτι τέτοιο. Έσκασαν κυριολεκτικά, πνίγηκαν ζωντανοί, με πλήρη διαύγεια. Απλά δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν. Σαδισμός και τρομοκρατία κοκτέιλ!
ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΕΣ ότι για τη μια και μοναδική-παγκοσμίως-στρατιωτική υπερδύναμη, η μη παρέμβασή της εγείρει υποψίες. Αλλά δεν είναι και απλή δουλειά να αντικαταστήσεις έναν δικτάτορα, αν, πράγματι, εσύ τον έχεις τοποθετήσει.
ΣΕ ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν αποτελεί νομιμοποίηση, ούτε φυσικά συγκατάθεση στην τυραννική αμερικανική ηγεσία η ανωτέρω διαπίστωση και διατύπωση. Δεν λέμε “παρέμβετε, ειδάλλως είστε υπόλογη”. Λέμε όμως ότι η ίδια δεν έχει κρύψει τις επεκτατικές της τάσεις, τα άκρως βίαια μέσα που χρησιμοποιεί, επικαλούμενη την ανάγκη διατήρησης “σταθερότητας” (stability), όταν το μόνο που επιδιώκει- και προς το παρόν καταφέρνει- είναι ο έλεγχος χωρών με ένα τουλάχιστον κοινό χαρακτηριστικό: τις πηγές ενέργειας.
ΛΕΜΕ ΟΤΙ είναι σαφές ότι αν εμπλακεί η Αμερική, το πράγμα θα περιπλακεί επισήμως και πολύ. Θα εμπλακούν και άλλες δυνάμεις, οι οποίες για την ώρα διατηρούν χαμηλούς τόνους. Το πόσο απέχουμε από τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο κι ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα κάθε φορά που ταράζονται τα νερά στη Μέση Ανατολή ή οπουδήποτε η Αμερική “έχει συμφέροντα”, τρέμω μόνο που το σκέφτομαι».
