«Κίτρινο Τύπο» αποκαλούμε τις εφημερίδες και έντυπα που δημοσιεύουν σκανδαλοθηρικά θέματα και αναζητούν συνταρακτικές ειδήσεις που προκαλούν. Ο όρος, αν και ξεκίνησε από τις εφημερίδες έχει επεκταθεί σε όλο το φάσμα της δημοσιογραφίας με όρους όπως «κιτρινισμός».
Η συγκεκριμένη φράση, ξεκίνησε από την Αμερική στα τέλη του 19ου αιώνα όταν και τα πρώτα σημάδια έντονου ανταγωνισμού μεταξύ των εφημερίδων κάνουν την εμφάνισή τους. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, οι εφημερίδες να ψάχνουν να βρουν τρόπους ώστε να αυξήσουν την κυκλοφορία τους.
Το 1890 η εφημερίδα «Κόσμος της Νέας Υόρκης» άρχισε να δημοσιεύει σε συνέχειες, μια σειρά χιουμοριστικών σχεδίων, που παρίσταναν τις πονηριές και τα κατορθώματα ενός παιδιού. Ο φανταστικός ήρωας που «μιλούσε» στην αργκό, είχε τεράστια αυτιά, φορούσε ψηλό καπέλο φορεμένο στο πίσω μέρος του κεφαλιού και ένα κιτρινωπό κουστούμι. Εξαιτίας της εμφάνισής του ονομάστηκε το «Κίτρινο Παιδί».
Η επιτυχία του ήταν τέτοια, που οδήγησε άλλες εφημερίδες να ξεκινήσουν να δημοσιεύουν εικονογραφημένες ιστορίες. Για να ενισχύσουν ακόμη περισσότερο την κυκλοφορία τους οι ιστορίες δεν ήταν πλέον αστείες. Αντίθετα, τα εικονογραφημένα σκάνδαλα κυριάρχησαν.
Η πρακτική αυτή καυτηριάστηκε έντονα από ορισμένους δημοσιογράφους. Στα άρθρα που επιτίθονταν στο είδος της δημοσιογραφίας αυτό, το «Κίτρινο Παιδί» ονομάστηκε σαν το σύμβολο της καινούργιας νοοτροπίας και ο Τύπος που την υιοθετούσε «Κίτρινος».
Από την εποχή εκείνη μας έρχεται ο όρος «Κίτρινος Τύπος» που χαρακτηρίζει τις σκανδαλοθηρικές εφημερίδες.
