«Υπάρχουν μέρες που αισθάνομαι ντόκτορ Τζέκιλ και μίστερ Χάιντ»

Με αφορμή την έναρξη του «Ελλάδα έχεις ταλέντο» η Ευγενία Μανωλίδου έδωσε συνέντευξη στο κυπριακό περιοδικό «Down Town» της εφημερίδας «Ο Φιλελεύθερος».

Η παρουσιάστρια μίλησε για τη μουσική, την τηλεόραση και την οικογένειά της.

-Ενώ είχες αποφασίσει τον τελευταίο χρόνο να αφοσιωθείς στη μουσική, ξαφνικά επιστρέφεις στην τηλεόραση. Για ποιο λόγο;

Καταρχήν μου πήρε πολύ χρόνο, από τον Ιούνιο που τελείωσε το τελευταίο τηλεοπτικό πρόγραμμα που είχα παρουσιάσει, μέχρι να συγκροτήσω ξανά τις μουσικές μου δυνάμεις- χρειάστηκα δύο περίπου μήνες προκειμένου να βγάλω πάλι τις παρτιτούρες μου, να συγκεντρώσω το μυαλό μου και να καθίσω ξανά να γράψω μουσική, ενώ έκανα και τα απαραίτητα ταξίδια προκειμένου να ενημερωθώ για τα μουσικά πράγματα αφού είχα αποστασιοποιηθεί για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Έχω ήδη ξεκινήσει να γράφω, έχω βάλει τα πράγματα σε μία σειρά, έχω ήδη δρομολογήσει μία μεγάλη συναυλία για τον ερχόμενο Σεπτέμβριο και, όταν μου έγινε η πρόταση του ΑΝΤ1 για το «Ελλάδα έχεις ταλέντο» και με δεδομένο ότι ο χρόνος που με χρειάζεται το πρόγραμμα αυτό είναι πάρα πολύ λίγος, θεώρησα ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος για να αρνηθώ.

-Δεν είναι απότομες οι εναλλαγές;

-Είναι! Υπάρχουν μέρες που αισθάνομαι λίγο σαν τον Ντόκτορ Τζέκιλ και τον Μίστερ Χάιντ: Το πρωί κάθομαι και γράφω και από το απόγευμα βρίσκομαι στο πλατό του «Ελλάδα έχεις ταλέντο», όπου εκεί καλούμαι να δείξω έναν τελείως διαφορετικό εαυτό. Αυτό είναι δύσκολα διαχειρίσιμο αλλά, επειδή έχω ξανακάνει το συγκεκριμένο πρόγραμμα, δεν είναι τόσο επίπονο όσο φαίνεται: Ξέρω ακριβώς τι καλούμαι να κάνω και δεν πάω «ψάχνοντας», όπως συνέβη με το προηγούμενο «Ελλάδα έχεις ταλέντο».

-Ο οικονομικός λόγος ήταν καθοριστικός προκειμένου να αποφασίσεις να συμμετάσχεις στην εκπομπή;

-Δεν ήταν καθοριστικός, αλλά ήταν πάρα πολύ σημαντικός. Για παράδειγμα, ενώ αμέσως μετά το τέλος του προηγούμενου τηλεοπτικού προγράμματος μου ζητήθηκε να κάνω και άλλες τηλεοπτικές εκπομπές, δεν μπήκα καν στη διαδικασία να το συζητήσω γιατί εκείνο το διάστημα προείχε η επαναφορά μου ως μουσικού.

-Οι προτάσεις προέρχονταν και από το Mega;

Το Καλοκαίρι είχα δύο τηλεοπτικές προτάσεις, αλλά ας αφήσουμε τους φορείς.

-Αφορούσαν σε καθημερινά ή σε εβδομαδιαία τηλεοπτικά προγράμματα;

-Σε καθημερινά. Η τριβή μου όμως με το καθημερινό- και με το Master Chef και με το D.W.T.S Daily- ήταν ήδη πολύ μεγάλη, ο χρόνος που μου απέμενε ήταν ελάχιστος- ίσα ίσα που προλάβαινα να δω λίγο τα παιδιά μου και να ασχοληθώ με τα θέματα της οικογένειάς μου, πόσο μάλλον να επικεντρωθώ στη μουσική- και το γεγονός ότι δύο συνεχόμενες σεζόν ήμουν καθημερινά σε ένα πλατό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Δεν το άντεξα! Γιατί εγώ δεν ξεκίνησα να κάνω τηλεόραση για να ασχοληθώ αποκλειστικά με αυτήν.

-Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι δεν ήταν και τα χαμηλά νούμερα τηλεθέασης του D.W.T.S Daily;

-Όχι, δεν ασχολούμαι μ’ αυτά. Όπως δεν ασχολήθηκα και με τα υψηλά νούμερα τηλεθέασης που είχα κάνει παλαιότερα στα προηγούμενα προγράμματα. Ωστόσο, ο ΑΝΤ1 χειρίστηκε πολύ καλά το θέμα του D.W.T.S Daily, αφού το μετέφερε από την πολύ δύσκολη απογευματινή ώρα εντάσσοντάς το στην πρωινή, όπου εκεί τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα- και, για να είμαι ειλικρινής, δεν περίμενα ο σταθμός να φερθεί τόσο καλά στο συγκεκριμένο πρόγραμμα. Αυτό ήταν για μένα μία ευχάριστη θετική έκπληξη.

-Δεν μπορεί να μην είχες πικραθεί που, πολλές φορές, έκανε κάτω από 10% τηλεθέαση στο σύνολο!

-Δεν μπορώ να σου πω ότι περίμενα από την αρχή να πάει τρομερά καλά το συγκεκριμένο πρόγραμμα, γιατί ήταν κάτι που έγινε την τελευταία στιγμή, ήταν κάτι που δεν είχε ξαναγίνει και εγώ τουλάχιστον δεν ήξερα πώς να το χειριστώ. Σαφώς έχω και εγώ μερίδιο ευθύνης για την πορεία αυτής της εκπομπής, όπως όμως έχουν και κάποιοι άλλοι άνθρωποι. Αυτό, όμως, συμβαίνει και με την επιτυχία. Και χαίρομαι που δεν είμαι η εξαίρεση στον κανόνα των ανθρώπων που δουλεύουν χρόνια στην τηλεόραση και που όλοι τους- μα, όλοι τους- κάποια στιγμή στην τηλεοπτική τους πορεία είχαν και μία λιγότερη επιτυχημένη στιγμή.

-Αισθάνεσαι μεγαλύτερη ασφάλεια στο «Ελλάδα έχεις ταλέντο»;

-Ασφάλεια δεν αισθάνομαι πουθενά στην τηλεόραση! Ασφάλεια νιώθω μόνο στο πόντιουμ. Βεβαίως παίζει μεγάλο ρόλο το γεγονός ότι συνεργάζομαι με ανθρώπους με τους οποίους είχα συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν- και χαίρομαι πάρα πολύ που τους ξαναβλέπω- και ανάμεσα σε άτομα που ξέρω ότι με αγαπάνε πάρα πολύ.

-Διατηρήσατε φιλικές σχέσεις με τον Ηλία Ψινάκη, με τον οποίο ήσασταν μαζί στο προηγούμενο «Ελλάδα έχεις ταλέντο»;

-Φιλικές σχέσεις δεν έχω με τους ανθρώπους της τηλεόρασης. Ωστόσο, με τον Ηλία διατηρήσαμε πολύ καλή επαφή. Αν τον δω μπροστά μου θα πάω να τον αγκαλιάσω, να τον φιλήσω, να του μιλήσω.

-Ισχύει ότι στο μεταξύ- λίγο πριν συμφωνήσεις με το «Ελλάδα έχεις ταλέντο»- σου είχε γίνει πρόταση και από το Sigma, για να παρουσιάσεις ένα μεγάλο project στην Κύπρο;

-Το διάβασα κι εγώ αυτό που γράφτηκε και ανακυκλώθηκε από κάποιους αλλά, όχι, δεν ισχύει κάτι τέτοιο.

-Ξέφυγες ποτέ στη ζωή σου από τους «κανόνες» και τα «πρέπει» με τα οποία μεγάλωσες;

-Έχω ξεφύγει αρκετές φορές από τους «κανόνες» και το έχω ευχαριστηθεί αλλά, πολύ γρήγορα, έχω επανέλθει. Και πλέον είμαι σε μία φάση της ζωής μου που ξέρω ότι ακολουθώντας συγκεκριμένους κανόνες- παρόλο που πολλές φορές είναι πολύ δύσκολο- είναι ο καλύτερος τρόπος για να επιβιώσεις και να μην έχεις τίποτα για το οποίο να μετανιώνεις.

-Για ποια πράγματα μετάνιωσες που σου συνέβησαν στο παρελθόν;

-Για πράγματα που, παρόλο που ήταν λάθη, έχω επαναλάβει. Και αυτό προσπαθώ πια να τηρήσω ως κανόνα στη ζωή μου: Να κάνω λάθη, να ρισκάρω πράγματα αλλά, εάν δεν μου βγαίνουν, να μην τα ξανακάνω.

-Αυτά αφορούσαν στην προσωπική σου ζωή ή στην δουλειά σου;

-Κυρίως στην προσωπική μου ζωή.

-Στον προηγούμενό σου γάμο;

-Δεν αφορούν στο γάμο αυτό καθεαυτό, αλλά αφορούν σε κινήσεις που έκανα μέσα σε αυτή τη σχέση.

-Σήμερα πώς είναι η σχέση σου με τον πρώην σύζυγό σου, Θεόδωρο Μανωλίδη;

-Είναι πάρα πολύ καλή, γιατί και οι δύο έχουμε καταλάβει τα λάθη που έχουμε κάνει, τα έχουμε βάλει κάτω και νομίζω ότι ήταν πολύ ώριμο -και των δυο μας- που αναγνωρίσαμε λάθη και έχουμε δώσει αμοιβαίες υποσχέσεις να μην τα επαναλάβουμε. Ελπίζω να τις τηρήσουμε!

-Τι σου είχε λείψει περισσότερο από την παιδική σου ηλικία;

-Ο μπαμπάς μου! Τον έχασα όταν ήμουν 14 χρόνων. Ο μπαμπάς μου μου έλειψε πολύ…(συγκινείται).

-Σε ποιες στιγμές θα ήθελες να βρισκόταν κοντά σου ο πατέρας σου;

-Σε όλες! Και αυτό, γιατί είχα πάντα μία μονόπλευρη αντιμετώπιση από την πλευρά της μητέρας μου που, ξέροντάς την τόσο καλά, γνώριζα πολύ καλά, σε κάθε δεδομένη στιγμή, σε κάθε προβληματισμό μου, τι θα μου απαντήσει. Δεν ήταν καθόλου απρόβλεπτη. Πιστεύω ότι, αν υπήρχε και ο μπαμπάς μου στη ζωή μου, θα είχα μία μεγαλύτερη ισορροπία. Και επίσης, επειδή έφυγε νωρίς από τη ζωή μας ο μπαμπάς μου- ήταν μόλις 50 χρόνων όταν πέθανε-, η μητέρα μου αναγκάστηκε να δουλέψει πολύ και δεν πέρασα όσο χρόνο θα ήθελα να έχω περάσει μαζί της. Αλλά, δεν ήταν δική της επιλογή αυτό. Έτσι έπρεπε να γίνει.

-Δεν κατάγεσαι από πλούσια οικογένεια;

-Όχι. Καθόλου. Ποιος το λέει αυτό; Το αντίθετο. Ίσα ίσα που, από την στιγμή που έφυγε ο πατέρας μου, είχαμε τρομερά οικονομικά προβλήματα.

-Του μοιάζεις;

-Έχω πάρα πολλά στοιχεία και από τους δύο μου γονείς. Από τον μπαμπά μου πιστεύω ότι πήρα την ψυχραιμία του- είμαι πάρα πολύ ψύχραιμη και πάρα πολύ υπομονετική.

-Οι σύντροφοί σου και οι σύζυγοί σου, λειτούργησαν και ως υποκατάστατο της πατρικής φιγούρας που δεν είχες;

-Φαντάζομαι ότι αυτό συνέβη με τον πρώτο μου σύζυγο- υποσυνείδητα μάλλον. Αλλά, σε καμία περίπτωση δεν σκέφτηκα «Α! Θα παντρευτώ αυτόν τον άνθρωπο επειδή μου λείπει ο μπαμπάς μου!». Αργότερα, μεγαλώνοντας και ανατρέχοντας στο παρελθόν, υποθέτω ότι σίγουρα ένας λόγος ήταν και αυτός.

-Η απιστία θα ήταν λόγος διαζυγίου για σένα;

-Τεράστιος λόγος διαζυγίου!

-Δεν θα την θεωρούσες «παράπτωμα», δεν θα σκεφτόσουν «γιατί να χαλάσω το σπίτι μου για μία λάθος στιγμή»;

-Έχω ξεφύγει αρκετές φορές από τους «κανόνες» και το έχω ευχαριστηθεί αλλά, πολύ γρήγορα, έχω επανέλθει. Και πλέον είμαι σε μία φάση της ζωής μου που ξέρω ότι ακολουθώντας συγκεκριμένους κανόνες- παρόλο που πολλές φορές είναι πολύ δύσκολο- είναι ο καλύτερος τρόπος για να επιβιώσεις και να μην έχεις τίποτα για το οποίο να μετανιώνεις.

-Για ποια πράγματα μετάνιωσες που σου συνέβησαν στο παρελθόν;

-Για πράγματα που, παρόλο που ήταν λάθη, έχω επαναλάβει. Και αυτό προσπαθώ πια να τηρήσω ως κανόνα στη ζωή μου: Να κάνω λάθη, να ρισκάρω πράγματα αλλά, εάν δεν μου βγαίνουν, να μην τα ξανακάνω.

-Αυτά αφορούσαν στην προσωπική σου ζωή ή στην δουλειά σου;

-Κυρίως στην προσωπική μου ζωή.

-Στον προηγούμενό σου γάμο;

-Δεν αφορούν στο γάμο αυτό καθεαυτό, αλλά αφορούν σε κινήσεις που έκανα μέσα σε αυτή τη σχέση.

-Σήμερα πώς είναι η σχέση σου με τον πρώην σύζυγό σου, Θεόδωρο Μανωλίδη;

-Είναι πάρα πολύ καλή, γιατί και οι δύο έχουμε καταλάβει τα λάθη που έχουμε κάνει, τα έχουμε βάλει κάτω και νομίζω ότι ήταν πολύ ώριμο -και των δυο μας- που αναγνωρίσαμε λάθη και έχουμε δώσει αμοιβαίες υποσχέσεις να μην τα επαναλάβουμε. Ελπίζω να τις τηρήσουμε!

-Τι σου είχε λείψει περισσότερο από την παιδική σου ηλικία;

-Ο μπαμπάς μου! Τον έχασα όταν ήμουν 14 χρόνων. Ο μπαμπάς μου μου έλειψε πολύ…

-Σε ποιες στιγμές θα ήθελες να βρισκόταν κοντά σου ο πατέρας σου;

-Σε όλες! Και αυτό, γιατί είχα πάντα μία μονόπλευρη αντιμετώπιση από την πλευρά της μητέρας μου που, ξέροντάς την τόσο καλά, γνώριζα πολύ καλά, σε κάθε δεδομένη στιγμή, σε κάθε προβληματισμό μου, τι θα μου απαντήσει. Δεν ήταν καθόλου απρόβλεπτη. Πιστεύω ότι, αν υπήρχε και ο μπαμπάς μου στη ζωή μου, θα είχα μία μεγαλύτερη ισορροπία. Και επίσης, επειδή έφυγε νωρίς από τη ζωή μας ο μπαμπάς μου- ήταν μόλις 50 χρόνων όταν πέθανε-, η μητέρα μου αναγκάστηκε να δουλέψει πολύ και δεν πέρασα όσο χρόνο θα ήθελα να έχω περάσει μαζί της. Αλλά, δεν ήταν δική της επιλογή αυτό. Έτσι έπρεπε να γίνει.

-Δεν κατάγεσαι από πλούσια οικογένεια;

-Όχι. Καθόλου. Ποιος το λέει αυτό; Το αντίθετο. Ίσα ίσα που, από την στιγμή που έφυγε ο πατέρας μου, είχαμε τρομερά οικονομικά προβλήματα.

-Του μοιάζεις;

-Έχω πάρα πολλά στοιχεία και από τους δύο μου γονείς. Από τον μπαμπά μου πιστεύω ότι πήρα την ψυχραιμία του- είμαι πάρα πολύ ψύχραιμη και πάρα πολύ υπομονετική.

-Οι σύντροφοί σου και οι σύζυγοί σου, λειτούργησαν και ως υποκατάστατο της πατρικής φιγούρας που δεν είχες;

-Φαντάζομαι ότι αυτό συνέβη με τον πρώτο μου σύζυγο- υποσυνείδητα μάλλον. Αλλά, σε καμία περίπτωση δεν σκέφτηκα «Α! Θα παντρευτώ αυτόν τον άνθρωπο επειδή μου λείπει ο μπαμπάς μου!». Αργότερα, μεγαλώνοντας και ανατρέχοντας στο παρελθόν, υποθέτω ότι σίγουρα ένας λόγος ήταν και αυτός.

-Η απιστία θα ήταν λόγος διαζυγίου για σένα;

-Τεράστιος λόγος διαζυγίου!

-Δεν θα την θεωρούσες «παράπτωμα», δεν θα σκεφτόσουν «γιατί να χαλάσω το σπίτι μου για μία λάθος στιγμή»;

-Δεν θα την θεωρούσα τίποτα! Θα χώριζα! Αυτά που μου λες είναι πολύ φιλελεύθερα για μένα.

-Πόσο άλλαξες από τη «Στιγμή της αλήθειας» μέχρι σήμερα, Ευγενία;

-Έχω καταφέρει να αποστασιοποιηθώ πια από όλο αυτό που γίνεται. Και πιστεύω ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμα: Να προσπαθήσεις να καταλάβεις γιατί γίνεται όλο αυτό.

-Έχεις κλάψει πολύ για την τηλεόραση;

-Όχι πολύ. Έχω προβληματιστεί για την τηλεόραση, έχω θυμώσει, έχω εξοργιστεί αλλά, από ένα σημείο και μετά- που ξέρεις πια ότι αυτό δεν έχει λογική- σταματάς να προσπαθείς να το δεις λογικά όλο αυτό.

-Τα παιδιά σου αισθάνονται άβολα που, όπου και να πάτε, σε αναγνωρίζουν;

-Αυτό υπήρχε στην αρχή- ειδικά τον πρώτο χρόνο. Τώρα πια το έχουν συνηθίσει τα παιδιά και ξέρουν και πώς να αντιδρούν.

-Διαφωνείς συχνά με τα παιδιά σου;

-Τώρα που βρίσκονται στην εφηβεία, συνέχεια. Είναι, όμως, φυσιολογικό. Ο γιος μου είναι 15, 5 χρόνων, η κόρη μου είναι λίγο μικρότερη.

-Θέλουν να ασχοληθούν και αυτά με την τηλεόραση;

-Όχι. Ο Αλέξανδρός μου θέλει να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο, γιατί τον ενδιαφέρει πολύ το σχέδιο, το animation και, πρώτα ο Θεός, θα πάει στην Αμερική αφού ούτως ή άλλως- και τα δύο μου παιδιά- έχουν αμερικανική υπηκοότητα εφόσον γεννήθηκαν στην Νέα Υόρκη, όσο εγώ σπούδαζα εκεί. Η Θεοδώρα μου θέλει να ασχοληθεί με το θέατρο.

-Η ζωή σου στην Νέα Υόρκη πώς ήταν; Ονειρεμένη;

-Όχι. Αν και εγώ θεωρώ τον εαυτό μου εξαιρετικά τυχερό που, χωρίς να προσχεδιάσει για μένα κάποιος κάτι, βρέθηκα στην άλλη πλευρά του κόσμου, μέσα σε ένα εξαιρετικά καλό πανεπιστήμιο, το Juilliard School, με σπουδαίους καθηγητές οι όποιοι χαίρονταν και συνεχίζουν να χαίρονται πολύ για την εξέλιξή μου.

-Τότε γιατί δεν ήταν ονειρικό όλο αυτό;

-Γιατί ήμουν ολομόναχη! Δεν είχα κανέναν δικό μου άνθρωπο κοντά μου, αφού ο άντρας μου πηγαινοερχόταν. Όταν μάλιστα γεννήθηκε ο Αλέξανδρος, δεν ήθελα να λείπω πολύ από το σπίτι- διάβαζα με το μωρό, πήγαινα βόλτες με το μωρό, έκανα τα πάντα με το μωρό-, και δεν βγήκα έξω με τους συμφοιτητές μου ούτε μία φορά. Γιατί δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι, ενώ είχα μία ώρα στη διάθεση μου, αντί να πάω πίσω στο μωρό, εγώ το παράτησα και πήγα σε πάρτι.