H Veto για τον Γκιόλα

Ως γνωστών ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος και ο Σωκράτης Γκιόλας ήταν συνεργάτες για 17 χρόνια. Μετά τη ρήξη στις σχέσεις τους έγιναν εχθρικές (όπως έδειχναν τόσο οι αναρτήσεις στους ιστότοπους τους).
Στην είδηση της δολοφονίας του Γκιόλα ο Μάκης ήταν από τους πρώτους που μίλησε. Η εφημερίδα του στο σημερινό της φύλλο φιλοξενεί το ακόλουθο άρθρο:

«Οι νεκροί δεν μιλούν. Πρόκειται για το αξίωμα πάνω στο οποίο στήνεται κάθε σκοτεινή δολοπλοκία. Είτε αυτή παρουσιάζεται με πολιτικό μανδύα είτε εμφανίζεται ως ενέργεια «υποκοσμικού» χαρακτήρα. Σε μία χώρα όπου η Πολιτική, μία πλευρά της επιχειρηματικότητας, μέρος της Διοίκησης και ο συμβατικός Υπόκοσμος συμπλέουν υπό καθεστώς θεσμικής ανοχής, η φράση «οι νεκροί δεν μιλούν» αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο λειτουργίας του «Συστήματος». Υπό αυτή την έννοια, ο Σωκράτης Γκιόλιας από μια στιγμή και μετά ήταν πιο χρήσιμος ως νεκρός για όλους εκείνους που τα τελευταία χρόνια επιχείρησαν (τα κατάφεραν ή δεν τα κατάφεραν δεν έχει σημασία) να τον χρησιμοποιήσουν. Πιστοί στο δόγμα της «στυμμένης λεμονόκουπας».

Αρκετό καιρό πριν από το τραγικό του τέλος, ο Σωκράτης Γκιόλιας προσπάθησε ανεπιτυχώς να δώσει μια μάχη οπισθοφυλακών σε ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια του σύγχρονου νεολληνικού συστήματος θεσμικής μαφίας.
Ήταν το κεφάλαιο του παραεκκλησιαστικού κυκλώματος, το οποίο εξελίχθηκε στη γνωστή υπόθεση του παραδικαστικού. Γνωστός και αξιόλογος νομικός τότε κατήγγειλε την προσπάθεια εξαγοράς της σιωπής, αλλά και της επιρροής που διέθετε ώστε να μην αποκαλυφθούν τα ανομήματα της παρέας της «Χρυσοπηγής» είτε εντός Ελλάδος είτε εκτός. Οι πάντες ενθυμούνται τις δημοσιογραφικές αποκαλύψεις που «κλείδωσαν» τις υποθέσεις Γιοσάκη, Βαβύλη, Πατριαρχείου Ιεροσολύμων κ.λπ.

Κάθε προσπάθεια εξαγοράς συνεπάγεται και εκβιασμό. Μικρό ή μεγάλο. Ηθικό ή οικονομικό… αλλά πάντως εκβιασμό. Ο γνωστός νομικός κοινοποίησε τότε την απόπειρα εξαγοράς του στο στενό δημοσιογραφικό κύκλο, ο οποίος άλλωστε είχε ενεργοποιηθεί για την αποκάλυψη των εγκλημάτων που συντελέστηκαν κατά την περίοδο του μακαριστού Χριστόδουλου. Ήταν η πρώτη φορά που το «Σύστημα» επιχείρησε να χρησιμοποιήσει τον Σωκράτη. Υπήρξε και μία δεύτερη η οποία, ως φαίνεται, λειτούργησε και ως πρόκριμα. Ήταν η υπόθεση της «θεσμικής ντόπας» ή αλλιώς της υπόθεσης Κεντέρη, Θάνου, Τζέκου.
Όπως καταγράφουν και επισημαίνουν γνωστοί δημοσιογραφικοί και μη παράγοντες, ο κουμπάρος του Κεντέρη αλλά και γνώστης των παρασκηνίων του ελληνικού στίβου (ο Σωκράτης Γκιόλιας) διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο «θωράκισης» του τριδύμου που κατά πολλούς εξέθεσε και κατά άλλους δεν εξέθεσε τη χώρα μας στην παγκόσμια κοινή γνώμη.
Όλα τα παραπάνω δεν ήταν παρά η αρχή μιας τεθλασμένης και στρεβλής πορείας. Από το 2008 και μετά (και για ορισμένους ακόμη και πολύ νωρίτερα), ο Σωκράτης Γκιόλιας ενσωματώθηκε στο σύστημα του επιχειρηματία Δημήτρη Κοντομηνά με τον τίτλο του ειδικού συμβούλου.
Διά μέσου του συστήματος Κοντομηνά, ο – υπό την ιδιοκτησία του τότε – τηλεοπτικός σταθμός της Κάντζας άρχισε να αναμοχλεύει και να αναδεικνύει το σκάνδαλο του Βατοπαιδίου. Πρόκειται για κομβικό σημείο, αφού ήταν ενδεχομένως και η στιγμή της κομβικής αντίφασης του Σωκράτη Γκιόλια μεταξύ των πραγματικών του «πιστεύω» και των επιχειρηματικών συμφερόντων που κλήθηκε να υπηρετήσει. Ο Γκιόλιας υπήρξε από τους πλέον πιστούς – εάν όχι ο πιστότερος – οπαδούς του ηγουμένου Εφραίμ. Ήταν πνευματικό του τέκνο και ο ηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου ήταν ο πνευματικός του πατέρας, ο μέντοράς του αλλά και ο εξομολογητής του.
Οι δραματικές εξελίξεις στο εκδοτικό μέτωπο με την υπόθεση Ζαχόπουλου, η αποχώρηση του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου από το «Πρώτο Θέμα» και η ρήξη του με τον Θέμο Αναστασιάδη, η υπόθεση του κομιστή αλλά και η χαρακτηριστική υπόθεση της διακίνησης «μαύρου χρήματος» από τον Αναστασιάδη, με τις μαύρες σακούλες σκουπιδιών (ύψους 5.500.000 ευρώ), που εντοπίστηκαν στο κατάστημα της γαλλικής τράπεζας BNP, όλα αυτά λειτούργησαν καταλυτικά για τον Σωκράτη, ο οποίος τελικά επέλεξε στρατόπεδο. Αφοσιώθηκε στην οικοδόμηση μηχανισμών στήριξης της ομάδας συμφερόντων που υπηρετούσε.
Ο αποτελεσματικότερος μηχανισμός ήταν βεβαίως το blog troktiko, του οποίου το εμπορικό σήμα κατοχύρωσε ο αδελφός του. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνώριζαν εξαρχής πως πίσω από το μηχανισμό troktiko κρύβονταν συγκεκριμένα επιχειρηματικά και εκδοτικά συμφέροντα. Ο Σωκράτης Γκιόλιας γίνεται βασικό γρανάζι της μηχανής αυτής και, ως είθισται, του παραχωρείται και θεσμικός ρόλος, αυτός του διευθυντή του ραδιοφωνικού σταθμού Θέμα (πρώην ALPHA Radio), συμφερόντων Θέμου Αναστασιάδη και τμήματος του συστήματος θωράκισης και διεκδίκησης του εκδοτικού συμπλέγματος του οποίου ηγείται ο γνωστός πλέον ως «κομιστής».
Είναι η εποχή των «αλλαγών» και των μεγάλων ανατροπών. Το «σύστημα Καραμανλή» αυτοκτονεί, το «σύστημα Παπανδρέου» έρχεται να το αντικαταστήσει, οι εκκρεμότητες (δικαστικές και οικονομικές), πιέζουν είτε με τη μορφή δικαστικών εξελίξεων, που αφορούν τον κ. Κοντομηνά (με τη γνωστή υπόθεση της Interamerican), είτε με τη μορφή της οικονομικής εξάρτησης του Θέμου Αναστασιάδη από τα συμφέροντα του κ. Γιώργου Μπόμπολα.
Το troktiko σε όλες αυτές τις υποθέσεις διαδραματίζει ρόλο, όπως διαδραματίζει ρόλο και σε μείζονος σημασίας κοινωνικά θέματα (π.χ. στην υπόθεση Γρηγορόπουλου) και στις παράπλευρες εξελίξεις που είχαν σχέση με τη δολοφονία του εφήβου από αστυνομικούς.
Ο Γκιόλιας μέσω του blog troktiko καλείται να λειτουργήσει συνδυαστικά. Τα προβλήματα διογκώνονται και η διαχείρισή τους προκαλεί αντιδράσεις. Ο Σωκράτης επωμίζεται ρόλους, που δεν είναι σε θέση, αλλά και δεν διαθέτει το «λογισμικό», για να τους φέρει εις πέρας. Σε παρόμοιες καταστάσεις το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Ουδείς είναι ευχαριστημένος, ούτε τα συμφέροντα ούτε και οι κινούντες τα νήματα. Το μόνο σίγουρο είναι η συσσώρευση εχθρών, διαφορετικών αποχρώσεων και φυσικά διαμετρήματος!

Η κόντρα με το Indymedia

Από την περίοδο μετά την εξέγερση του Δεκεμβρίου αρχίζει, διακριτικά στην αρχή και πολύ εντονότερα στη συνέχεια, ο πόλεμος εντός της αποκαλούμενης blogόσφαιρας, μεταξύ του troktiko και της ιστοσελίδας Indymedia. Ο «πόλεμος» καταλήγει σε βίαια ξεσπάσματα, ιδιαίτερα μετά το δραματικό συμβάν στο υποκατάστημα της Τράπεζας Marfin και τον τραγικό θάνατο των εργαζομένων σε αυτή. Γράφει το Indymedia αμέσως μετά τη σύλληψητων μελών του Επαναστατικού Αγώνα: «Δεν είναι μόνο ρουφιάνος ο αλήτης ο τρωκτικός, αλλά και ψεύταρος… Το τσουνάμι συκοφαντικών ρουφιανοαναρτήσεων απ’ τον τρωκτικό Γκιόλια συνεχίζεται ακάθεκτο».

Αμέσως μετά τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια, στο Indymedia μπορεί έκπληκτος να αναγνώσει κανείς την εξής ανάρτηση: «Στην έκρηξη βόμβας στα χέρια του μικρού Αφγανού, είχες βγάλει σε ελάχιστο χρόνο τα συμπεράσματά σου και καταδίκαζες τους ΣΠΦ, τους αποκαλούσες ψευτοεπαναστάτες, χέσ…, άνανδρους, δολοφόνους. Όταν συλλήφθηκαν τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα, πανηγύριζες και μιλούσες με απαξιωτικά λόγια για αυτούς.

Σχολίαζες την εμφάνιση μιας εγκύου γυναίκας και τη χλεύαζες. Σχολίαζες τα πρόσωπα και την εμφάνιση των άλλων μελών, ενώ είχαν πρηστεί από τα χτυπήματα των αστυνομικών. Στους νεκρούς της Μarfin καταδίκασες όλο τον αντιεξουσιαστικό χώρο χωρίς στοιχεία. Ε, ΠΑΡΤΑΑΑ ΤΩΡΑ!».

Ο Γκιόλιας είναι ήδη νεκρός, η βαλλιστική έρευνα κατέδειξε πως τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν είναι τα ίδια που χρησιμοποιήθηκαν σε προηγούμενες επιθέσεις της οργάνωσης Σέχτα Επαναστατών και ο ανώνυμος σχολιαστής στο blog Indymedia ήδη προκαταλαμβάνει την κοινή γνώμη με μία θεώρηση που προαναγγέλλει το ιδεολογικό περιεχόμενο της επερχόμενης προκήρυξης ανάληψης ευθύνης για τη δολοφονία.

Εντυπωσιάζει η «ευθύτητα» με την οποία εκδηλώνεται η αντίθεση με το troktiko και με τον Γκιόλια, θυμίζοντας άλλες εποχές, όταν σε διάφορους κύκλους της ρωσικής αναρχικής παράδοσης κυριαρχούσε το δόγμα του Νετσάγιεφ. Δόγμα σκληρό, οδυνηρό και σε πολλές περιπτώσεις αβασάνιστα αιμοσταγές.

Η μάχη των Επιγόνων
Την ημέρα που ο Σωκράτης Γκιόλιας έπεφτε νεκρός από 16 σφαίρες των 9 mm parabelum, το troktiko – περιέργως – με ειδική ανάρτηση αρνείται πεισματικά πως ο νεκρός δημοσιογράφος είναι και o διαχειριστής του blog. Προφανώς η ανάρτηση απηχεί μια ομάδα «επιγόνων», που κρίνει πως η στιγμή δεν είναι κατάλληλη – πιθανώς για λόγους δικαστικών εκκρεμοτήτων – για να ταυτοποιηθεί ο Σωκράτης με την ιστοσελίδα.

Πριν καν στεγνώσει το μελάνι της πρώτης ανάρτησης, έρχεται δεύτερη, δια της οποίας «αποκαλύπτεται» πως ο διαχειριστής, ο οραματιστής, ο συντονιστής του blog είναι ο Σωκράτης Γκιόλιας. Προφανώς πρόκειται για άλλη μια δεύτερη ομάδα «επιγόνων» που έχουν εντελώς διαφορετική άποψη επί του ζητήματος.

Λίγες ώρες αργότερα το troktiko ανακοινώνει την προσωρινή αναστολή της λειτουργίας του. Λίγες ώρες μετά η λειτουργία του blog συνεχίζεται. «Μάχη επιγόνων» ή απλά διαφορές συμφερόντων που εξαρχής κρύβονταν πίσω από τη διαδικτυακή δραστηριότητα του Σωκράτη Γκιόλια; Είπαμε «οι νεκροί δεν μιλούν».

Το Indymedia κατηγορούσε επανειλημμένως τον Γκιόλια για τις επαφές με την αστυνομία. Λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του, ο φερόμενος ως δικηγόρος του, που για ένα χρονικό διάστημα ήταν αποδεδειγμένα νομικός του σύμβουλος ο κ. Γιάννης Μαρακάκης, με δηλώσεις του στον τηλεοπτικό σταθμό Mega αιφνιδιάζει τους πάντες, ακόμη και τους κύκλους που όπλισαν το χέρι του εκτελεστή.

Ο κ. Μαρακάκης ευρύτερα γνωστός ως «συνοδός της Έλενας Ράπτη» βουλευτού της Νέας Δημοκρατίας και φερόμενος ως… «εραστής της λαίδης Τσάτερλι» για τα έντυπα και τις εκπομπές «κοινωνικής κριτικής» δηλώνει ανερυθρίαστα πως ο Σωκράτης Γκιόλιας διατηρούσε άψογες σχέσεις με τη ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ., με διοικητές και την αντιτρομοκρατική. Ο δικηγόρος δηλαδή του δολοφονηθέντος λίγες ώρες μετά τη δολοφονία υιοθετεί στο ακέραιο ενδεχόμενη άποψη των δολοφόνων και «δίνει στεγνά» τον νεκρό πελάτη του.

«Να ψάξουν στο τελευταίο εξάμηνο των αναρτήσεων που έγιναν στο troktiko» κάλεσε τις αρχές – μέσω του δελτίου του Mega – ο δικηγόρος του Σωκράτη Γκιόλια, Γιάννης Μαρακάκης. Προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση η αναφορά του ότι το θύμα είχε πολύ στενές σχέσεις με την αντιτρομοκρατική υπηρεσία, αποκάλυψε ότι είχε δεχτεί ενοχλήσεις και απειλητικά μηνύματα, ενώ διαβεβαίωσε ότι ήταν εντελώς ανυποψίαστος ότι θα μπορούσε να του συμβεί αυτό που συνέβη τα ξημερώματα έξω από το σπίτι του στην Ηλιούπολη. Κάπως έτσι σχολιάστηκε από όλους.

Μέσα σε ένα 24ωρο οι βασικοί παράγοντες που τα τελευταία χρόνια κινούσαν τα νήματα και χρησιμοποιούσαν μηχανισμούς, που έστηνε ο Σωκράτης Γκιόλιας, αποφάσισαν να χαράξουν μια νέα γραμμή άμυνας και «δίνουν» το νεκρό συνεργάτη τους που, δια του έγκυρου στόματος του δικηγόρου του, «αποκαλύπτουν» τις σχέσεις του δημοσιογράφου με την αντιτρομοκρατική. Πρόκειται για τέχνασμα; Πρόκειται για ελιγμό διαφυγής;

Πρόκειται ενδεχομένως για απολογητική αμυντική τακτική του στυλ «να ποιος είναι ο ρουφιάνος πάντως δεν είμαστε εμείς», ώστε να αποφύγουν την όποια επιθετική ενέργεια στο μέλλον από ομάδα ένοπλης βίας; «Οι νεκροί δεν μιλούν». Είναι το αξίωμα πάνω στο οποίο στήνεται η κάθε σκοτεινή δολοπλοκία. Ο Σωκράτης Γκιόλιας είναι δυστυχώς νεκρός και δεν πρόκειται ποτέ κανείς να μάθει αυτά που πραγματικά ήξερε και που πραγματικά θα άξιζε να πληροφορηθεί η κοινή γνώμη.»