Η Άννα Βίσση κάνει ένα ταξίδι στα παιδικά της χρόνια και θυμάται όμορφες στιγμές εκείνων των χρόνων.
«Ακόμα θυμάμαι τα γέλια των γονιών μου και τις αυστηρές συμβουλές της μάνας μου. Δεν της ξέφυγε τίποτα. Ήθελε να μας τα μάθει όλα, αν γινόταν, προτού τα μάθουμε λάθος. Θυμάμαι να τρώμε όλοι παρέα και να κάνουμε πλάκες ο ένας στον άλλον, να μας βάζει για ύπνο με τις δυο αδελφές μου, τη Νίκη και τη Λία, να κλείνει το φως και την πόρτα και λίγα λεπτά αργότερα να επιστρέφει για να μας βάλει χέρι επειδή γελούσαμε και μιλούσαμε κρυφά στα σκοτεινά. Η επαφή ήταν πιο ζεστή και συχνή με τη μητέρα μου» δήλωσε η τραγουδίστρια στο Πρώτο Θέμα.
«Ο μπαμπάς μου, ένας γλυκός άνθρωπος, μας πρόσεχε και μας αγαπούσε από λίγο πιο μακριά. Με τις αδελφές μου υπήρχε αγάπη αλλά και η γνωστή κόντρα που έχουν φυσιολογικά τρία κορίτσια που μεγαλώνουν μαζί. Ως μαθήτρια στην Κύπρο ήμουν πολύ καλή, αλλά τα τελευταία δύο χρόνια που ήρθαμε στην Ελλάδα, άρχισα συγχρόνως να τραγουδάω και αυτό με δυσκόλεψε στα μαθήματα.
«Στη Νομική πέρασα από αντίδραση. Ήθελα να μπορώ να λέω πως είμαι μορφωμένη και όχι απλώς τραγουδίστρια. Έκατσα δύο χρόνια στο Πολιτικό Τμήμα της Νομικής και μετά το έριξα τόσο σοβαρά στο τραγούδι που δεν με έπαιρνε να το τελειώσω. Δεν άντεξα τα ωράρια».
