Η Ζωή Λάσκαρη για μία ακόμη φορά αποδεικνύει ότι ξέρει να ρισκάρει και δεν επαναπαύεται στον μύθο της. Η ηθοποιός μιλά «Espresso της Κυριακής» για το νέο μεγάλο στοίχημά της, την παράσταση «Ρόουζ» του Μάρτιν Σέρμαν, που πρόκειται να ανεβάσει τον Νοέμβριο στον πολυχώρο «Αθηναΐδα».
«Αν έχεις ζήσεις τον πόλεμο και έχεις επιζήσει, σίγουρα δεν θα καταλάβαινες τι χρειάζεται η δημόσια εικόνα…» αναφέρει στον μονόλογό της η ηρωίδα Ρόουζ και η σπουδαία ηθοποιός ομολογεί ότι «η Ρόουζ με επέλεξε. Είναι μια γυναίκα που φωνάζει για τη δύναμη του ανθρώπου, που ορθοποδεί, αν και ισοπεδωμένη, από τον οδοστρωτήρα της Ιστορίας του 20ού αιώνα. Ηταν ένα κάλεσμα που συνόψισε την ευλογία και την κατάρα μαζί. Γιατί θέλει να μιλήσει η Ρόουζ, θέλει να ακουστεί».
Πώς όμως μπορεί να περάσει στη σημερινή εποχή ο λόγος της Ρόουζ; «Ο μονόλογός της», λέει η πρωταγωνίστρια, «σαν εξορκισμός στέκεται πάνω από έθνη, φυλές, θρησκείες, πάνω από πολιτικές ιδεολογίες, πιο πάνω ακόμα και από τα φύλα. Αυτή η πανανθρωπιά της δεν είναι σκέτο ένα θεατρικό στοίχημα. Είναι ένα στοίχημα Λόγου. Ενός Λόγου-Μονολόγου που πεισματικά προτάσσει τον Ανθρωπο δίχως να ενδιαφέρεται για την προέλευσή του. Στην εποχή της λήθης της ανθρωπιάς, στην εποχή που ζούμε δηλαδή, δεν είχα κανένα δικαίωμα να κλείσω τα αφτιά μου στο κάλεσμα μιας τέτοιας προσωπικότητας όπως είναι η Ρόουζ. Δεν δικαιούμαι να γυρίσω την πλάτη σε έναν άνθρωπο που δεν ζητάει πολλά: μονάχα να τον ακούσουν».
