Ορισμένοι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να βγαίνουν από κάθε δύσκολη κατάσταση που εμφανίζεται μπροστά τους ακόμη πιο δυνατοί, σε σχέση με πριν, ενώ άλλοι δε μπορούν να αντέξουν ούτε στο ελάχιστο τις συναισθηματικές «πληγές» μιας τραυματικής εμπειρίας, η οποία μπορεί να τους ακολουθεί για πολλά χρόνια.
Μια ομάδα ερευνητών από την Ιατρική Σχολή της Βιέννης έριξε νέο φως, στο γιατί δεν αντιμετωπίζουν όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο τις στρεσογόνες καταστάσεις.
Σύμφωνα με τα ευρήματά τους, παρόμοιες καταστάσεις στη ζωή των ατόμων έχουν πολύ διαφορετικές επιδράσεις στον εγκέφαλο, ανάλογα με τρεις συγκεκριμένες γενετικές παραλλαγές που έχουν προηγουμένως συνδεθεί με την κατάθλιψη.
Αυτές οι γενετικές παραλλαγές καθορίζουν τις μακροχρόνιες επιδράσεις των δοκιμασιών, που αντιμετωπίζει κανείς, τροποποιώντας την αντίδραση του ιππόκαμπου του εγκεφάλου στο στρες.
Ο ιππόκαμπος είναι μια περιοχή του εγκεφάλου, η οποία αλλάζει μέγεθος ανάλογα με το βαθμό και την ποιότητα της πίεσης που βιώνει κανείς.
Όσοι υποφέρουν από κατάθλιψη και μετα-τραυματικό στρες, εμφανίζουν συρρίκνωση στον ιππόκαμπο σε σχέση με το μέσο όρο. Το εύρημα αυτό, σύμφωνα με δημοσίευμα στη βρετανική εφημερίδα Independent, συνδέεται με πολλά από τα συμπτώματα αυτών των διαταραχών.
