Η σωματική άσκηση μπορεί να είναι εξίσου -ή και περισσότερο- αποτελεσματική με τα φάρμακα που παίρνουν οι καρδιοπαθείς, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα με ελληνική συμμετοχή.

Η μελέτη δείχνει ότι η άσκηση ανταγωνίζεται «στα ίσα» ορισμένα καρδιολογικά φάρμακα, ενώ υπερτερεί γενικά έναντι των φαρμάκων για το εγκεφαλικό. Οι επιστήμονες τόνισαν πάντως ότι η άσκηση πρέπει να προστεθεί στο θεραπευτικό σχήμα, χωρίς να σταματήσουν οι ασθενείς να παίρνουν τα φάρμακά τους.

Οι ερευνητές Γιάννης Ιωαννίδης, από το 2010 καθηγητής της Ιατρικής Σχολής και διευθυντής του Κέντρου Ερευνών Πρόληψης Ασθενειών του πανεπιστημίου Στάνφορντ, και Χουσεΐν Νάσι της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό BMJ, σύμφωνα με το BBC, αξιολόγησαν συγκριτικά μια σειρά από δημοσιευμένες μελέτες, που αφορούσαν σχεδόν 340.000 άτομα και οι οποίες συνέκριναν την άσκηση με τα χάπια ως θεραπευτικό μέσο.

Η μελέτη επισημαίνει ότι ενώ συνεχώς αυξάνεται η κατανάλωση φαρμάκων διεθνώς, λίγοι ενήλικοι κάνουν αρκετή άσκηση στον ελεύθερο χρόνο τους. Οι ειδικοί συνιστούν τουλάχιστον 2,5 ώρες την εβδομάδα γρήγορο περπάτημα, ποδήλατο, γυμναστική κ.α.

Η έρευνα δείχνει ότι γενικά τα φάρμακα και η άσκηση είναι συγκρίσιμα από άποψη θνησιμότητας των ασθενών, με δύο εξαιρέσεις: τα διουρητικά φάρμακα που σαφώς υπερτερούν έναντι της άσκησης στη θεραπεία των καρδιοπαθειών, ενώ το αντίθετο συμβαίνει με τα φάρμακα για το εγκεφαλικό, με την άσκηση να έχει καλύτερα αποτελέσματα από άποψη προσδόκιμου ζωής του ασθενούς.

Η σωματική άσκηση μπορεί να μειώσει έως 50% τον κίνδυνο διαφόρων ασθενειών όπως καρδιοπάθειας, εγκεφαλικού, διαβήτη και καρκίνου, καθώς επίσης να μειώσει έως 30% τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου. Ταυτόχρονα, τονώνει την αυτοπεποίθηση, τη γενικότερη ψυχική διάθεση και την ποιότητα του ύπνου, ενώ βοηθά στον έλεγχο του βάρους.

Ο Γιάννης Ιωαννίδης γεννήθηκε το 1965 στη Νέα Υόρκη, αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών και σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών, όπου ειδικεύτηκε στη βιοπαθολογία. Έως το 2010 δίδασκε ως καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Έγινε διεθνώς γνωστός το 2005 με την «αιρετική» εργασία του με θέμα «Γιατί τα ευρήματα των περισσότερων δημοσιευμένων επιστημονικών ερευνών είναι αναληθή».