Ευεργετικός και ίσως περισσότερο αποτελεσματικός από την ψυχοθεραπεία μπορεί να γίνει ο βελονισμός σε σχέση με την απλή φαρμακευτική θεραπεία, τουλάχιστον για μερικούς μήνες, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.
Η μελέτη έδειξε ότι περίπου ένας στους τρεις ασθενείς δεν εμφάνιζε κατάθλιψη μετά από τρεις μήνες βελονισμού ή ψυχοθεραπείας, σε σχέση με έναν στους πέντε που είχε βελτίωση μόνο με αντικαταθλιπτικά φάρμακα. Προηγούμενες μελέτες σχετικά με την επίδραση του βελονισμού στην κατάθλιψη είχαν δώσει ασαφή ευρήματα, αλλά η νέα έρευνα δείχνει ότι ο βελονισμός μπορεί να έχει αισθητό αποτέλεσμα σε μερικούς ανθρώπους.
Οι ερευνητές του Τμήματος Επιστημών Υγείας του πανεπιστημίου της Υόρκης, με επικεφαλής τον Χιου ΜακΦέρσον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό PLoS Medicine, σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, μελέτησαν 755 ανθρώπους με μέτρια ή σοβαρή κατάθλιψη, τους οποίους χώρισαν σε τρεις ομάδες: η πρώτη έκανε βελονισμό, η δεύτερη ψυχοθεραπεία και η τρίτη έπαιρνε απλώς φάρμακα. Το 70% των συμμετεχόντων έκαναν ήδη φαρμακευτική θεραπεία κατά το προηγούμενο τρίμηνο πριν την έρευνα και δεν τους ζητήθηκε να σταματήσουν τα αντικαταθλιπτικά τους.
Μετά από τρεις μήνες, όσοι είχαν κάνει βελονισμό, εμφάνιζαν οριακά μεγαλύτερη βελτίωση από ό,τι όσοι είχαν κάνει ψυχοθεραπεία και αρκετά μεγαλύτερη βελτίωση σε σχέση με όσους έκαναν απλώς φαρμακευτική αγωγή. Η διαφορά αυτή στα οφέλη -και μάλιστα χωρίς κάποιες παρενέργειες- παρέμεινε για τουλάχιστον άλλους τρεις μήνες μετά το σταμάτημα του βελονισμού ή της ψυχοθεραπείας. Μετά όμως από εννέα έως 12 μήνες, λόγω της βελτίωσης στο μεταξύ των ασθενών που έκαναν φαρμακευτική θεραπεία, η προσθήκη του βελονισμού και της ψυχοθεραπείας στο θεραπευτικό «μίγμα» δεν φαίνεται να πρόσδιδε πλέον κάποιο αξιοσημείωτο όφελος σε σχέση με όσους έπαιρναν μόνο αντικαταθλιπτικά.
«Όσοι άνθρωποι έχουν κατάθλιψη και έχουν δοκιμάσει διάφορες φαρμακευτικές επιλογές, αλλά παρόλα αυτά δεν έχουν δει τη βελτίωση που θα ήθελαν, θα έπρεπε να δοκιμάσουν το βελονισμό ή την ψυχοθεραπεία, που πλέον αποδεικνύεται ότι είναι κλινικά αποτελεσματικές επιλογές», δήλωσε ο ΜακΦέρσον.
Πάντως άλλοι γιατροί, όπως ο ψυχίατρος Φίλιπ Μάσκιν του Ιατρικού Κέντρου του πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, υπογράμμισαν πως μπορεί μεν ο βελονισμός και η ψυχοθεραπεία να αποτελούν αποδεκτές εναλλακτικές λύσεις, όμως δεν αποτελούν υποκατάστατα για την φαρμακευτική θεραπεία, αφού άλλωστε και στην τελευταία μελέτη οι περισσότεροι συμμετέχοντες συνέχισαν να αντικαταθλιπτικά καθ’ όλο το τρίμηνο που αυτή διήρκεσε. Επίσης, επεσήμανε πως παραμένει ασαφές ποιοι ασθενείς έχουν περισσότερες πιθανότητες να ωφεληθούν από το βελονισμό και ποιοι όχι.
Ειδικοί της γνωστής αμερικανικής κλινικής Mayo ανέφεραν ότι οι κίνδυνοι του βελονισμού είναι μικροί, αρκεί ο ασθενής να καταφεύγει σε καλούς και πιστοποιημένους βελονιστές. Οι πιθανές παρενέργειες περιλαμβάνουν μυικούς πόνους, τραυματισμό κάποιου οργάνου και μόλυνση από τις βελόνες.
