Έξι φορές περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν υψηλή αρτηριακή πίεση αργότερα στη ζωή τους έχουν τα παιδιά που γεννιούνται από εξωσωματική γονιμοποίηση, σε σχέση με όσα γεννήθηκαν φυσιολογικά, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο εμφράγματος, εγκεφαλικού ή άλλου καρδιαγγειακού προβλήματος.

Νέα ελβετική επιστημονική έρευνα, μικρής έκτασης, είναι η πρώτη που κάνει αυτή τη συσχέτιση. Άλλοι επιστήμονες ωστόσο θεωρούν πρόωρο το να εξαχθούν οριστικά συμπεράσματα.

Το δείγμα των ερευνητών, με επικεφαλής τον δρα Εμρούς Ρεξάτζ του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Βέρνης, που έκαναν τη δημοσίευση στο περιοδικό του Αμερικανικού Κολλεγίου Καρδιολογίας, ήταν 96 έφηβοι. Αυτό που διαπίστωσαν, όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ήταν πως οι οκτώ από τους 54 που είχαν γεννηθεί με εξωσωματική εμφάνισαν κλινικά υψηλή αρτηριακή πίεση έως τα 16 τους, έναντι ποσοστού μόνο 2,3% μεταξύ όσων είχαν γεννηθεί χωρίς εξωσωματική.

Τόσο η μέση συστολική, όσο και η μέση διαστολική πίεση των παιδιών της εξωσωματικής ήταν υψηλότερη σε σχέση με την πίεση των υπόλοιπων παιδιών.

«Υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή επηρεάζει τα αιμοφόρα αγγεία των παιδιών, όμως οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις δεν είναι γνωστές. Τώρα πλέον γνωρίζουμε ότι εξαπλασιάζει τον κίνδυνο υπέρτασης» δήλωσε ο Ρεξάτζ.

Το πρώτο «μωρό του σωλήνα», η Λουίζ Μπράουν, είναι σήμερα 40 ετών (γιόρτασε τα 40ά γενέθλιά της τον Ιούλιο), συνεπώς οι επιπτώσεις της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής δεν έχουν ακόμη μελετηθεί σε μεγάλο βάθος χρόνου.

Άλλοι Βρετανοί επιστήμονες επεσήμαναν πάντως το μικρό μέγεθος του δείγματος της ελβετικής μελέτης και είπαν ότι το θέμα πρέπει να μελετηθεί σε πολύ μεγαλύτερο δείγμα του πληθυσμού για να επιβεβαιωθεί ότι όντως είναι ο τρόπος γέννησης με εξωσωματική που ευθύνεται για την υπέρταση.

Παλαιότερη μελέτη του 2014 είχε παράσχει ενδείξεις ότι τα παιδιά της εξωσωματικής κινδυνεύουν περισσότερο από διαβήτη τύπου 2 λόγω αυξημένης αντίστασης του οργανισμού τους στην ορμόνη ινσουλίνη.

Σε περίπου έξι εκατομμύρια υπολογίζονται σήμερα οι εν ζωή άνθρωποι παγκοσμίως που έχουν γεννηθεί με κάποια μέθοδο υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να γίνουν μεγάλες κλινικές δοκιμές για να μελετηθούν καλύτερα οι πιθανοί κίνδυνοι για την υγεία τους σε βάθος χρόνου.