Τις δυσκολίες που βιώνουν δύο εκπαιδευτικοί από τη Συρία στην Ελλάδα παρουσιάζει το Reuters σε δημοσίευμα υπό τον τίτλο «για τους πρόσφυγες στην Ελλάδα, η μακρά αναμονή για άσυλο είναι “σαν το θάνατο”».
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, η ζωή στην Ελλάδα για τους Αμίρ και Βααλά, δασκάλους από τη Συρία, έχει γίνει τόσο δύσκολη που μερικές φορές σκέφτονται να επιστρέψουν σπίτι τους, εκεί δηλαδή από όπου ρίσκαραν τα πάντα για να φύγουν.
«Ξέρω ότι στη Συρία έχουμε πόλεμο και βόμβες κάθε ημέρα. Αλλά εκεί, ο κάθε Σύρος πεθαίνει μία φορά. Εδώ, πεθαίνουμε καθημερινά. Κάθε ημέρα είναι κακή», είπε ο εμφανώς εξαθλιωμένος Αμίρ στο Reuters. Τους τελευταίους έξι μήνες, «σπίτι» του είναι μία θλιβερή σκηνή στη Χίο, σε μία σκονισμένη μεσαιωνική τάφρο, όπου περιμένουν χωρίς δουλειά ή χρήματα την ετυμηγορία για την αίτηση ασύλου του, περιγράφει το πρακτορείο. Και είναι ανάμεσα στους χιλιάδες που βρίσκονται στην ίδια δύσκολη θέση, συμπληρώνει το δημοσίευμα.
«Οι συνθήκες στο κέντρο φιλοξενίας στη Σούδα, όπως και στις άλλες δύο υποδομές του νησιού, χειροτέρευσαν το καλοκαίρι, καθώς ο πληθυσμός των προσφύγων έφτασε το τριπλάσιο της χωρητικότητας», τονίζεται.
Η Βααλά δήλωσε ότι τόσο η ίδια, όσο και τα δύο της παιδιά- 6 και 8 ετών- φοβούνται να βγουν από τη σκηνή τους όταν νυχτώνει, καθώς συχνά οι άνδρες μεθούν και τσακώνονται. Εκείνη και ο Αμίρ έφτασαν στην Ελλάδα στις 19 Μαρτίου, μία ημέρα πριν από την εφαρμογή της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας για τους πρόσφυγες. Από τότε, τους έχουν πάρει δύο φορές συνέντευξη για την αίτηση ασύλου, αλλά δεν τους έχουν δώσει καμία πληροφορία για τη μοίρα του. Η διαδικασία, μπορεί να πάρει εβδομάδες. «Περιμένουμε. Αλλά δεν ξέρω για τι περιμένουμε», λέει η Βααλά.
«Απαράδεκτες συνθήκες»
Πάνω από 57.000 πρόσφυγες, κυρίως Σύροι, Αφγανοί και Ιρακινοί, βρίσκονται σε κέντρα σε όλη την Ελλάδα. «Οι συνθήκες είναι απαράδεκτες για ανθρώπους, ιδιαίτερα για πρόσφυγες που είναι ευάλωτοι και έχουν πληγές από τον πόλεμο», δηλώνει στο Reuters ο Γιώργος Κοσμόπουλος της Διεθνούς Αμνηστίας.
Για όσους βρίσκονται στη Χίο, κάθε ημέρα είναι ατελείωτη. «Πέντε μήνες και 11 ημέρες», δηλώνει ο Νταούντ, ένας 45χρονος από τη Συρία, όταν ρωτήθηκε πόσο καιρό βρίσκεται στην Ελλάδα.
«Κάθε ημέρα υπάρχει μία μάχη», λέει. Μετά από τρεις συνεντεύξεις, ακόμη δεν έχει μάθει τι θα απογίνει ο ίδιος και η σύζυγός του. Όταν ρωτήθηκε για το τι θα συμβεί αν τον στείλουν πίσω στην Τουρκία, απάντησε χωρίς δισταγμό. «Θα πάω στη Συρία και θα πεθάνω στη Συρία».
