Δημόσιοι γιατροί και δημόσια φαρμακεία, αρχίατροι, προσωπικοί γιατροί και υψηλές αμοιβές. Και από την άλλη, δημόσια αξιώματα, τιμητικά προνόμια και οικονομικές διευκολύνσεις για τους γιατρούς που διακρίνονταν για τις ικανότητες και την προσφορά τους. Και όλα αυτά στο μακρινό παρελθόν.

Η απόδειξη βρίσκεται στο ονομαστό Ασκληπιείο της αρχαιότητας στην Κω, όπου ένα σύνολο επιγραφών μιλάει εύγλωττα για το ιατρικό επάγγελμα, τις ιδιαιτερότητες και φυσικά την απήχησή του σε κοινούς και μη- θνητούς. Ακριβώς στην ανάδειξή τους στοχεύει η οργάνωση επιγραφικού μουσείου στον αρχαιολογικό χώρο.

Εκεί θα εκτεθούν με σύγχρονο και εύληπτο τρόπο και με τη χρήση νέων τεχνολογιών αυτά τα λίθινα τεκμήρια της αρχαίας ιατρικής που, ας σημειωθεί, παραμένουν αποθηκευμένα από τη δεκαετία του ΄30, όταν σχεδιάστηκε για πρώτη φορά η έκθεση από τους Ιταλούς που κατείχαν το νησί.

Χρειάστηκε επομένως να περάσουν πολλά χρόνια ώσπου το Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αιγαιακών Σπουδών, υπό τη διεύθυνση της αρχαιολόγου κυρίας Αγγελικής Γιαννικουρή, να αναλάβει την ολοκλήρωση του μουσείου.

«Οι πληροφορίες για τη δράση των γιατρών από την Κω προέρχονται από τα τιμητικά ψηφίσματα των ξένων πόλεων ή και των δήμων της Κω, όπου αναφέρονται οι πολύτιμες υπηρεσίες τους» δηλώνει ο αρχαιολόγος κ. Δημήτρης Μποσνάκης, επιστημονικός υπεύθυνος της έκθεσης και συγγραφέας του βιβλίου «Το Ασκληπιείο της Κω», στην εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής».

«Πρόκειται για δημόσιους γιατρούς που προσλαμβάνονταν από την πόλη για την παροχή ιατρικής βοήθειας, ενώ μπορούσε να αποσταλούν και σε ξένες πόλεις αν υπήρχε ανάγκη.

Τον κατάλληλο γιατρό μάλιστα γι΄ αυτόν τον σκοπό επέλεγε ειδική επιτροπή που οριζόταν από την Εκκλησία του Δήμου και τη Βουλή της Κω» προσθέτει.

Θα μπορούσε να μιλήσει λοιπόν κανείς για το ΕΣΥ της αρχαιότητας; Οι πηγές εδώ είναι ασαφείς, αφού ούτε η δωρεάν δημόσια περίθαλψη τεκμηριώνεται εύκολα ούτε η αφιλοκερδής παροχή ιατρικών υπηρεσιών.

Όπως λέει μάλιστα ο κ. Μποσνάκης, αντιθέτως, δεν είναι λίγες οι φορές που γίνεται λόγος για γιατρούς, ήδη από την εποχή του Ιπποκράτη, οι οποίοι απαιτούσαν ως αμοιβή υπέρογκα ποσά. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, που οι πόλεις επέβαλλαν ένα είδος «μνημονίου», όπως το χαρακτηρίζει ο ίδιος, όσον αφορά τον αριθμό των διορισμένων «δημοσίων υπαλλήλων»-γιατρών.

Για ιατρικά λάθη εκείνη την εποχή άλλωστε είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς καθώς η ιατρική δεν είχε καμία σχέση με τη σημερινή. Άλλωστε η θεραπεία ερχόταν από τον Θεό. Ο γιατρός ήταν απλώς ενδιάμεσος.

Όσον αφορά τα προνόμια, διακρίσεις δεν γίνονταν στη θεραπεία των ασθενών, είτε επρόκειτο για σκλάβους είτε για πτωχούς, είτε για γυναίκες είτε για ξένους. Όλοι είχαν δικαίωμα στη θεραπεία, αρκεί να μπορούσαν να πληρώσουν.

Για την έκθεση των αρχαίων επιγραφών της Κω θα χρησιμοποιηθούν σύγχρονα υλικά όπως πλέξιγκλας και μέταλλο. Στόχος είναι η απλότητα της προσέγγισης ώστε να δημιουργηθεί μια ελκυστική εικόνα των χώρων και των εκθεμά τωνπροκειμένου να αναδειχθούν αυτά τα ιδιαίτερα αρχαιολογικά ευρήματα που προσφέρουν πολύτιμες πληροφορίες.

Οι επιγραφές μοιάζει να αιωρούνται στον χώρο χάρη σε «κρυφά» στηρίγματα. Δίπλα τους οθόνες αφής επιτρέπουν στους επισκέπτες την επιπλέον ενημέρωση, ενώ, όπως λέει η διευθύντρια του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αιγαιακών Σπουδών κυρία Αγγελική Γιαννικουρή, θα υπάρχει ειδική πρόβλεψη για τυφλούς.