Πέθανε σε ηλικία 86 ετών ο ηθοποιός, Σπύρος Φωκάς. Τη δυσάρεστη είδηση έκανε γνωστή η σύζυγός του, Λίλιαν, με ανάρτηση στο FB.

«Καλή αντάμωση Σπύρο μου» γράφει η ανάρτηση, συνοδευόμενη από το τραγούδι «Τα Δειλινά» της Βίκυς Μοσχολιού.

Ο αγαπημένος ηθοποιός νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα με σοβαρά προβλήματα υγείας, ενώ και το περασμένο καλοκαίρι χρειάστηκε να διακομισθεί στο νοσοκομείο λόγω αναπνευστικών προβλημάτων που του προκάλεσαν οι πυρκαγιές στην περιοχή της Κορίνθου.

Καλή αντάμωση Σπύρο μου

Posted by Λιλιαν Φωκα on Thursday, November 9, 2023

Λίγο αργότερα, ο Παύλος Ριγάτος, φίλος του Σπύρου Φωκά, έγραψε τα εξής:

Πριν λίγο έφυγε από την ζωή για την γειτονιά των αγγέλων ένας Μεγάλος Καλλιτεχνης ένας Σπουδαίος Ηθοποιός ο Σπύρος Φωκάς…

Posted by Pavlos Rigatos on Friday, November 10, 2023

«Πριν λίγο έφυγε από την ζωή για την γειτονιά των αγγέλων ένας Μεγάλος Καλλιτεχνης ένας Σπουδαίος Ηθοποιός ο Σπύρος Φωκάς που αγαπήθηκε από όλο τον κόσμο και έκανε υπερήφανη την Ελλάδα μας με την διαδρομή του και το ήθος του.

Ήταν όμως όπως ελεγε ότι είναι, Έλληνας με την σημασία της λέξεως αγαπούσε κάθε τι το ελληνικό εδώ δυστυχώς όπως γίνεται συνήθως δεν του έδωσαν την πρέπουσα σημασία και ιδίως στα τελευταία χρόνια που περνούσε δύσκολα.

Παρόλα αυτά συνέχιζε αξιοπρεπώς, γιατί πάνω από όλα ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος.
Είχα την τύχη τα τελευταία 12 χρόνια να είμαι φίλος του, όπως και της Μαρίας, της γυναίκας του που ήταν πάντα δίπλα του έως και σήμερα με μια απίστευτη αγάπη που την διέκρινε για αυτόν.

Μας ένωσε η μουσική κάποια στιγμή, μου έδωσε ένα στίχο του και αυτό ήταν, του έβαλα μουσική και έτσι φτιάχτηκε το τραγούδι “παίξε ένα ζεϊμπέκικο να φύγω”. Αυτό ήταν από τότε μέχρι και σήμερα η αγάπη μας παρέμενε διαρκής και θα συνεχίσει για πολλούς από εμάς.

Σπύρο σε ευχαριστώ προσωπικά για την μεγάλη προσφορά σου στον χώρο του θεάματος και της τέχνης.

Εύχομαι αγαπημένε φίλε μου “Καλό Παράδεισο να έχει η ψυχούλα σου και συλλυπητήρια στην Μαρία σου και στην Κωνσταντίνα σου, την κόρη σου”».

Ποιος ήταν ο Σπύρος Φωκάς

Ο Σπύρος Φωκάς (πραγματικό όνομα: Σπύρος Ανδρουτσόπουλος), ένας μεγάλος πρωταγωνιστής του κινηματογράφου του θεάτρου και της τηλεόρασης, γεννήθηκε στην Πάτρα στις 17-08-1937 με καταγωγή από την Κέρκυρα από την πλευρά της μητέρας του. Ο κινηματογραφικός φακός φώτισε για πρώτη τον πρωταγωνιστή με την ξεχωριστή ομορφιά και γοητεία το 1959 στην ταινία του Ανδρέα Λαμπρινού «Ματωμένο ηλιοβασίλεμα». Η ταινία προβλήθηκε τότε στο φεστιβάλ Καννών και ήταν η αφετηρία για τη διεθνή αναγνώριση του Σπύρου Φωκά.

Μετά από αυτή τη διάκριση, όντας και απόφοιτος της δραματικής σχολής του Κωστή Μιχαηλίδη, ο Σπύρος Φωκάς πήγε στην Ιταλία, στα στούντιο της Τσινετσιτά, όπου και αξιοποίησε τις οντισιόν και τις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν. Έτσι, συμμετέχει σε διεθνείς παραγωγές, όπως στις ταινίες “Όταν θέλει η γυναίκα” του Βιντσέντε Μινέλι πλάι στην μεγάλη Λάιζα Μινέλι και “Ο Ρόκο και τα Αδέλφια του” του Λουκίνο Βισκόντι, πλάι στην αξέχαστη Κατίνα Παξινού.

H πρώτη εμφάνιση του Σπύρου Φωκά σε ξενόγλωσση ταινία ήταν το 1960 στο «Morte di un amico», ιταλικής παραγωγής, που είχε το ρόλο του Bruno.

Ειδικότερα με την εμφάνιση του στην ταινία του Φράνκο Ρόσι “Ο Θάνατος ενός Φίλου”, απογειώνεται η κινηματογραφική καριέρα του Σπύρου Φωκά, αφού κερδίζει βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ του Λοκάρντο. Στη συνέχεια κάνει το μεγάλο βήμα προς το Χόλιγουντ, συμμετέχοντας πλέον σε αμιγώς αμερικάνικες παραγωγές.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, στα μέσα της δεκαετίας του ’60 και κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Δαλιανίδη, ο Σπύρος Φωκάς γυρίζει στην Φίνος Φίλμ δύο ταινίες πλάι στην Ζωή Λάσκαρη, τον “Εγωισμό” και τη “Στεφανία”, που άφησαν εποχή. Δεν άργησε όμως να ξαναφύγει για την Αμερική, όπου πρωταγωνίστησε σε ταινίες που έκαναν μεγάλη εμπορική επιτυχία, όπως το “Διαμάντι του Νείλου” και “Ράμπο 3”. 

Σε όλη την κινηματογραφική καριέρα του, ο Σπύρος Φωκάς έπαιξε με επιτυχία σε πάνω από 30 ταινίες, οι περισσότερες στην Ιταλία και στην Αμερική, και αξίζει να αναφερθεί ότι έγινε ιδιαίτερα γνωστός και αγαπητός, και από τις εμφανίσεις του σε γνωστά θέατρα του εξωτερικού.

Σε δημοσίευμα ξένης εφημερίδας είχε γραφτεί ότι ξεπερνούσε σε ομορφιά τον Αλέν Ντελόν, καθώς ο ξένος Τύπος δεν αποθέωνε μόνο το ταλέντο του, αλλά και την εντυπωσιακή εξωτερική του εμφάνιση

Στην ιδιωτική τηλεόραση συμμετείχε κυρίως ως guest σε επιτυχημένες σειρές, όπως η «Ανατομία ενός Εγκλήματος», το «Νυχτερινό Δελτίο» και οι «Δυο Ξένοι», ενώ πρωταγωνίστησε στο σήριαλ «Της Αγάπης Μαχαιριά» (2005-07) στον ρόλο του Αντώνη Σταματάκη. Τελευταία του τηλεοπτική εμφάνιση ήταν στη σειρά «Ιατρικό Απόρρητο» τη σεζόν 2008-09 στον ΑΝΤ1, ενώ παρουσίασε και τη μουσική εκπομπή «Πραγμάτων Ύλη Μαγική» στην ΕΡΤ3 το 2012.

Φιλμογραφία

  • Ματωμένο ηλιοβασίλεμα (1959) [Γιάννος]
  • Διακοπές στην Κολλοπετινίτσα (1959) [Αλέκος]
  • Λύγκος ο λεβέντης (1959)
  • Ο Ρόκο και τ` αδέλφια του (1960)
  • Η απολύτρωσις (1961) [Ηλίας]
  • Εγωισμός (1964) [Κώστας]
  • Η Στεφανία (1966) [Γιώργος Δαπόντες]
  • Έρωτας στην καυτή άμμο (1966)
  • Ντάμα σπαθί (1966) [Αλέξανδρος]
  • Ο φόβος (1966) [μηχανικός]
  • Ψωμί για έναν δραπέτη (1967)
  • Ο δραπέτης (1967) [Στέφος Πέργαμος]
  • Εκείνοι που ξέρουν ν’ αγαπούν (1968) [Πέτρος]
  • Μπροστά στην αγχόνη (1968) [Τίμος]
  • Η ζωή ενός ανθρώπου (1968) [Χρήστος Σγουρός]
  • Σόνια (1980) [Τόνιο]
  • Τα διαμάντια δε λεν ψέμματα (1980) [Πέτρος Γεωργίου]
  • Τρεις και ο κούκος / Σουβλίστε τους (1981) [Ιάσων Γιαννουδάκης]
  • Επικίνδυνο παιχνίδι – η αναμέτρηση (1982) [Πέτρος Παρίσης]
  • Η παρεξήγηση (1983) [Νίκος]
  • Το διαμάντι του Νείλου (1985) [Omar]
  • Ράμπο 3 (1988) [Masoud]
  • Εραστές χωρίς όρια (1990) [George]
  • Το πεθαμένο λικέρ (1992)
  • Ο δραπέτης του φεγγαριού (1994)
  • Σαπουνόπετρα (1995)
  • Μπίζνες στα Βαλκάνια (1996)
  • Ύψωμα 33 (1999) [Guest Star]
  • Βίτσια γυναικών (2000) [Μάριος Βενιέρης]
  • Αλέξανδρος και Αϊσέ (2002) [ο πατέρας της Αϊσέ]
  • Στη σκιά του Λέμυ Κώσιον (2002) [Ρωμαίος]
  • Μην περνάς, ανάβει κόκκινο (2003)
  • Πάρ’ τα όλα (2003)
  • Ο χάρος βγήκε παγανιά (2003)
  • A Simple Love Story (2007) [Νίκος Παπαγεωργίου]
  • Η διαθήκη του ιερέα Ιωάννη Μελιέ (2009)
  • Εικόνα σου είμαι (2009)