Μπορεί τα μακαρόνια να τα αγαπάμε σε όλους τους τύπους και τα σχήματά τους, δεν κάνουν όμως όλα για κάθε είδος σάλτσας. Άλλα πάνε με πιο πηχτές σος και άλλα είναι κατάλληλα για σάλτσες με βάση το λάδι. Όπως μας λέει μάλιστα η σεφ Sara Jenkins, πρώτα επιλέγουμε σος και μετά ζυμαρικά: «Το είδος των μακαρονιών υπαγορεύεται από τη σος».
Να και ένας βασικός μπούσουλας για το ζευγάρωμα των ζυμαρικών με την εκάστοτε σάλτσα. Ο γενικός κανόνας υποδεικνύει πως οι ντελικάτες σάλτσες, αυτές που φτιάχνονται με βάση το ελαιόλαδο ή την ντομάτα, θέλουν μακριά μακαρόνια, καθώς η λεπτή σάλτσα τα αγκαλιάζει.
Αν η σάλτσα είναι πιο πηχτή, όπως αυτές που φτιάχνονται με κρέας ή μεγάλα κομμάτια λαχανικών, επιλέγουμε ζυμαρικά όπως οι πένες, το φουσίλι ή το ριγκατόνι, ώστε να εγκλωβίζεται η πλούσια σος στο εσωτερικό τους και κάθε μπουκιά να έχει έτσι επαρκή ποσότητα σάλτσας.
Αν η σάλτσα είναι κρεμώδης, τότε πάμε για πλατιά ζυμαρικά, όπως οι παπαρδέλες, οι ταλιατέλες και το φετουτσίνι. Η Jenkins λέει πως όσο πιο παχιά η σάλτσα, τόσο πιο πλατύ πρέπει να είναι το ζυμαρικό.
Για σάλτσες θαλασσινών, επιλέγουμε σπαγγέτι και λιγκουίνι, ενώ κοφτό μακαρονάκι και μικρών διαστάσεων ζυμαρικά είναι ιδανικά για σούπες, βραστά και σαλάτες.
