«Τι θα συμβεί στην Ελλάδα; Κανείς δεν ξέρει. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρεται και κανείς. Αντίθετα υπάρχουν πολλοί που αγωνιούν, αλλά κινούνται σε εντελώς αντίθετες κατευθύνσεις» τονίζει ο M. Wolf στους Financial Times.

Όπως υπογραμμίζει: «Το αδιέξοδο δείχνει την τρέλα του εγχειρήματος να δημιουργηθεί μια νομισματική ένωση ανάμεσα σε κυρίαρχα κράτη που δεν έχουν κοινούς πολιτικούς θεσμούς, ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς ή μεγάλες οικονομικές ομοιότητες. Ο γάμος είναι δυσάρεστος, αλλά το διαζύγιο τρομακτικό».

Σημειώνει πως χωρίς μια συμφωνία με την υπόλοιπη ευρωζώνη για την απελευθέρωση 7,2 δισ. ευρώ που έχουν απομείνει από το τρέχων πρόγραμμα διάσωσης, η Αθήνα θα αναγκαστεί να αθετήσει τις πληρωμές.

Προσθέτει ακόμη ότι η γνώση πως μια χρεοκοπία μπορεί να είναι κοντά έχει ήδη επιταχύνει τις εκροές καταθέσεων από τις ελληνικές τράπεζες και αναφέρει πως χωρίς μια συμφωνία, συνεπώς, οι τράπεζες θα αναγκαστούν να βάλουν περιορισμούς στις αναλήψεις.

Κατά τον αρθρογράφο: «Δεν είναι δύσκολο να δει κανείς γιατί αποδείχτηκε τόσο δύσκολη η επίτευξη συμφωνίας. Όπως σημειώνει η Goldman Sachs, οι ευρωπαϊκές αρχές διαπραγματεύονται επί τη βάση τριών αρχών: πρώτον, η παραμονή στο ευρώ απαιτεί περαιτέρω οικονομική προσαρμογή από την Ελλάδα. Δεύτερον, η επιπρόσθετη στήριξη πρέπει να δοθεί υπό όρους. Τρίτον, πρέπει να υπάρχει εξωτερική εποπτεία για να διασφαλιστεί η τήρηση των όρων αυτών.

Ωστόσο, η ελληνική κυβέρνηση εκλέχτηκε με την υπόσχεση να παραμείνει στην ευρωζώνη αλλά χωρίς λιτότητα, προσαρμογή ή εξωτερική εποπτεία».

Ο Wolf επιχειρεί να απαντήσει τι θα γίνει και πως θα παραμείνει ζωντανή η οικονομία μέχρι να επιτευχθεί μια νέα συμφωνία ή μέχρι οι Έλληνες να εγκαταλείψουν το ευρώ. Όπως γράφει: «Ο Άνταμ Λέρικ του American Enterprise Institute υποστηρίζει ότι η ρευστότητα μπορεί να διατηρηθεί ακόμα και αν κλείσουν οι τράπεζες. Με βάση την πρόταση του, οι πολίτες θα μπορούν να χρησιμοποιούν «αξιώσεις επί των καταθέσεων», κοινώς «πιστοποιητικά αποθετηρίου», αντί για χαρτονομίσματα και κέρματα που δεν μπορούν να πάρουν από την τράπεζα τους.

Το μέτρο αυτό θα διατηρήσει την ρευστότητα σε μια οικονομία που είναι εξαρτημένη από την χρήση ρευστού. Αυτά τα «πιστοποιητικά αποθετηρίου», θα καθιερωθούν ως νόμιμο χρήμα. Στο εσωτερικό της Ελλάδας τα πιστοποιητικά αυτά θα ισοδυναμούν με χρήμα.

Με βάση την πρόταση αυτή θα υπάρχει ένα όριο στο ποσό των πιστοποιητικών που θα μπορούν να εκδοθούν, από την στιγμή που θα καλύπτονται από υφιστάμενες καταθέσεις. Οι Έλληνες θα πρέπει να κάνουν τις συναλλαγές στο εξωτερικό με ευρώ. Η αξία των «πιστοποιητικών αποθετηρίου» – ένα είδος ελληνικού ευρώ – θα μεταβάλλεται έναντι του ευρώ, ανάλογα με την ζήτηση για το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα.

Το σχέδιο αυτό θα προστάτευε την ελληνική οικονομία από μια ολοκληρωτική κατάρρευση. Δεν αποκλείεται ωστόσο να αποτελούσε και τον προθάλαμο για μια έξοδο από το ευρώ, αν δεν επιτυγχανόταν μια συμφωνία. Δεδομένου του τρέχοντος πολιτικού αδιεξόδου, το μέτρο αυτό μπορεί να φανεί σύντομα πολύ χρήσιμο».