Η Αθηνά Μαρτίνου, η ισχυρή γυναίκα της ελληνικής ναυτιλίας, πέθανε σε ηλικία 97 ετών την Παρασκευή 11 Οκτωβρίου. Έμεινε γνωστή με το όνομα «Νουνού».
Η εξόδιος ακολουθία της Αθηνάς (Νουνού) Μαρτίνου θα τελεστεί σε κλειστό οικογενειακό κύκλο τη Δευτέρα 14 Οκτωβρίου, στη 1 το μεσημέρι, από τον Ιερό Ναό Παναγίας Φανερωμένης Βουλιαγμένης.
Το 1964, η Αθηνά Μαρτίνου, μπήκε στη ναυτιλία. Το 1971, ίδρυσε τη ναυτιλιακή εταιρεία Thenamaris και το 1975, ο στόλος αποτελούνταν από 36 πλοία.
Ήταν μια γυναίκα με μεγάλη προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, κρατούσε πάντα πολύ χαμηλό προφίλ, ενώ από τα «σπλάχνα» της εταιρείας Thenamaris, με την υποστήριξη της οικογένειας, πολλά στελέχη κατάφεραν και εισήλθαν στην πλοιοκτησία.
«Είμαι Κεφαλονίτισσα, αλλά ρόλο για την αγάπη μου για τη θάλασσα έπαιξε ότι γεννήθηκα στη Γλυφάδα και έβλεπα τα πλοία να περνάνε και έλεγα στις φίλες μου: “και εμείς θα κάνουμε βαπόρια” και το κάναμε. Είχαμε μανία με αυτό και το κάναμε και έκανε βαπόρια όλη η οικογένεια», έλεγε σε παλιότερη συνέντευξή της.
«Σε αυτή την προσπάθεια, δεν ήμουν μόνη μου. Κοντά μου ήταν από την πρώτη στιγμή ο άνδρας μου, αλλά κυρίως ήταν ο γιος μου Θανάσης, ο οποίος από δεκατεσσάρων ετών έκανε στατιστικές και έγραφε πόσο πλήρωμα, τι χρειάζεται ένα πλοίο. Ο άνδρας μου, ο Ιωάννης Μαρτίνος, αγαπούσε τη θάλασσα. Ο Θανάσης, από την πρώτη συζήτηση ήταν ενεργό μέρος σε αυτή την προσπάθεια. Δεν ήμουν η κινητήριος δύναμη, αλλά ήμουν ο άνθρωπος που μπορούσε να τα κάνει τα δύσκολα, εύκολα. Όταν θέλεις κάτι, μπορείς να το κάνεις», συνέχιζε.
«Διευθυντιλίκι δεν έκανα ποτέ», έλεγε η Αθηνά Μαρτίνου, αλλά τόνιζε: «Τη Thenamaris αγαπούσα, όχι το διευθυντιλίκι. Αυτό που ήθελα ήταν να πληθαίνουν τα βαπόρια μου και αυτό έγινε».
«Το “Ελένη”, ήταν το δεύτερο πλοίο, δεν είχαμε λεφτά, ο Θανάσης τελείωνε το Γυμνάσιο, βρήκα λεφτά και πήγαμε στο Λονδίνο για να υπογράψει ο Θανάσης, ο οποίος μου είπε τότε, θα υψώσουμε την ελληνική σημαία. Ο Λιμενάρχης στο Λονδίνο με ρώτησε: Ξέρεις γραφομηχανή; του είπα, ναι και κάθισα και έγραψα τα έγγραφα, τα πήρε ο Θανάσης και έτσι παραλάβαμε το βαπόρι».
«Το πρώτο πλοίο το αγοράσαμε το 1964 με 80.000 λίρες. Ήταν ένα πλοίο 20 χρονών. Το “Θανάσης”, ήταν ένα πλοίο του Λιβανού, ήταν για πέταμα, το φτιάξαμε, το κάναμε κυπριακό και το 1967, το πουλήσαμε στην οικογένεια Πατέρα που το αγόρασαν με 300.000 δολάρια».
Το «Ίδρυμα Αθηνάς Ι. Μαρτίνου» για τη Νουνού Μαρτίνου
«Αφετηρία για τη δημιουργία του Ιδρύματος, το πάθος της Αθηνάς Ι. Μαρτίνου για τη θάλασσα και προορισμός η προσφορά στην κοινωνία, αυτή που δραστηριοποιείται γύρω από τη θάλασσα και νιώθει στις φλέβες της την καθημερινή της παρουσία.
Ακόμα και σήμερα στα 90 της, είναι η αγάπη για την ίδια τη ζωή που την καθορίζει. Η ίδια, όπως χαρακτηριστικά λέει, είναι «σαν τη θάλασσα, γένους θηλυκού». Όλη η στάση της απέναντι στη ζωή, είναι όπως και απέναντι στη θάλασσα. Αγάπη και πάθος, σεβασμός και αφοσίωση. Για αυτό αποδέχεται τη ζωή με όλες τις πλευρές της, είτε ήρεμη και γαλήνια, είτε ταραγμένη και τρικυμιώδη. Γιατί η Αθηνά Ι. Μαρτίνου, σαν τη θάλασσα, δεν είναι ποτέ στατική. Τολμηρή και φιλόδοξη, εργατική και επίμονη, διακριτική και χαμηλών τόνων, είναι η Νουνού της ελληνικής ναυτιλίας.
Για κάθε πράξη, κάθε κίνηση στη ζωή της Αθηνάς Ι. Μαρτίνου, η θάλασσα αποτέλεσε πηγή έμπνευσης. Στάθηκε γενναιόδωρη μαζί της, όπως σε όσους την αγαπούν και τη σέβονται. Κυνήγησε με πολλή δουλειά, δυναμισμό και πάθος το όνειρό της, και κατάφερε να κερδίσει με την αξία της τον σεβασμό και την αναγνώριση του κόσμου της ναυτιλίας.
Η Αθηνά Ι. Μαρτίνου επιστρέφει πάντα στη θάλασσα για να αντλήσει δύναμη, και σε εκείνη θέλει να ανταποδώσει τη γενναιοδωρία που της έδειξε. Όπως τα κύματα της θάλασσας μας ταξιδεύουν μακριά, έτσι και εκείνη με την ουσιαστική, αλλά αθόρυβη κοινωφελή δράση του Ιδρύματός της, θέλει να συμβάλει καθοριστικά στην υλοποίηση έργων προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας, να τη βοηθήσει να υπερβεί τους ορίζοντές της, να ταξιδέψει, να πάει μακριά», αναφέρει το ίδρυμα.
