Ένα από τα πλέον περίεργα φυσικά φαινόμενα παρατηρείται στην Βόρειο Αμερική. Στην Κοιλάδα του Θανάτου οι πέτρες δεν… κάθονται ήσυχες, αλλά περπατάνε.

Το θέμα με τις «συρόμενες πέτρες» -όπως αποκαλούνται- έχει σπαζοκεφαλιάσει τους επιστήμονες, οι οποίοι έχουν επιδοθεί στη μελέτη του και τους έχουν τοποθετήσει μέχρι και GPS -15 στον αριθμό για την ακρίβεια- για να τις παρατηρούν. Τα ίχνη που αφήνουν πίσω τους πάνω στην ξερή λάσπη της κοιλάδας είναι πραγματικά κάτι εντυπωσιακό. Γι’ αυτό και οι Αμερικανοί ειδικοί που ανέλαβαν να βρουν τη λύση, στο θέμα που έχει κάνει ολόκληρη την επιστημονική κοινότητα να… ξύνει το κεφάλι της απορώντας, χρησιμοποιούν δορυφόρους και ειδικές φωτογραφικές μηχανές.

Το φαινόμενο παρατηρήθηκε για πρώτη φορά από ανθρακωρύχους το 1900. Αυτά τα πετρώματα που κυμαίνονται από βότσαλα μέχρι ογκόλιθους 272 κιλών φαίνεται να κινούνται από μόνα τους. Το μόνο αποδεικτικό στοιχείο της δραστηριότητάς τους είναι μια σειρά από μεγάλες, περίπλοκες διαδρομές στο έδαφος της Κοιλάδας του Θανάτου.

Οι επιστήμονες προσπαθούν να λύσουν το μυστήριο των συρόμενων βράχων από το 1948, και από τότε προτείνεται κάθε είδους εξήγηση: μεταφυσικά φαινόμενα, πλημμύρες, πάγος, τυφώνες και ζώα. Όμως, χάρη σε νέα φωτογραφικά και μετεωρολογικά στοιχεία που παρουσιάστηκαν από τον Ρίτσαρντ Νόρις του Ιδρύματος Ωκεανογραφίας Scripps και τον Τζέιμς Νόρις της Interwoof, μπορεί να έχουμε επιτέλους μια οριστική απάντηση ως προς το τι κάνει τις πέτρες να περπατάνε. Βέβαια, το να καταγραφούν όλα αυτά ήθελε πολύ χρόνο και αρκετό κόπο, αλλά και… βαρεμάρα, όπως τόνισε ο Νόρις. Όλα αυτά μέχρι τον περασμένο Νοέμβριο, οπότε «το πράγμα έγινε ενδιαφέρον». Τότε ποσότητες βρόχινου νερού και χιονιού δημιούργησαν μια μικρή λίμνη στο νότιο μέρος της κοιλάδας. Τον Δεκέμβριο τα ενσωματωμένα GPS «έπιασαν» τις πέτρες να κινούνται και να μάλιστα κάποιες να αναπτύσσουν και ταχύτητα, φαινόμενο που βιντεοσκοπήθηκε.

Σύμφωνα με τον Νόρις, γεωλόγο, ωκεανογράφο και παλαιοντολόγο, οι πέτρες στην Κοιλάδα του Θανάτου κινούνται κάτω από ένα λεπτό μείγμα από νερό, πάγο, ήλιο και αέρα. Ο Νόρις και ο ξάδερφός του, ήταν σε θέση να τεκμηριώσουν τις κινήσεις των βράχων εισάγοντας GPS σε κομμάτια από ασβεστόλιθο και συγχρονίζοντας τις κινήσεις τους με μετρήσεις που λαμβάνονται από μετεωρολογικό σταθμό.

Σε αντίθεση με τις προηγούμενες εξηγήσεις, o Νόρις εξηγεί ότι λεπτά στρώματα πάγου σπάνε και αυτό δημιουργεί αρκετή τριβή για να μετακινήσει τα βράχια σε όλη την λασπώδη επιφάνεια της προσωρινής λίμνης που δημιουργείται. Αν το δείτε να συμβαίνει, οι βράχοι θα μοιάζουν με παγοθραυστικά πλοία.

«Η διαδικασία της διάλυσης του πάγου και της κίνησης των βράχων συμβαίνει κάθε χρόνο, στο Saskatchewan ή στο Ontario, αλλά είναι παράξενο όταν συμβαίνει σε ένα καυτό, ξηρό μέρος, όπως η Κοιλάδα του Θανάτου», δήλωσε ο Νόρις. «Και όμως, εδώ είναι η ίδια διαδικασία που εκτυλίσσεται κατά καιρούς-πολύ σπάνια-σε αυτόν τον τόπο και μας συνδέει με ένα πολύ διαφορετικό είδος κλίματος».