Τα σημαντικά προβλήματα ως προς την ποιότητα και την ποσότητα στον τομέα της ύδρευσης τόσο σε παράκτιες, όσο και σε νησιωτικές περιοχές έχουν οδηγήσει τους επιστήμονες σε μια σειρά από έρευνες που έχουν ως στόχο την εξοικονόμηση νερού.

Η αυξημένη ζήτηση σε τουριστικά μέρη – κυρίως ελληνικά νησιά χωρίς υδάτινους πόρους – κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού έχουν φέρει σε δύσκολη θέση τους υπευθύνους των Δήμων, που ψάχνουν διεξόδους και λύσεις.

Όπως αναφέρει το ΑΜΠΕ, αξίζει να σημειωθεί ότι η ημερήσια κατανάλωση νερού σε επίπεδο κατοικίας ανέρχεται περίπου σε 150 λίτρα ανά κάτοικο. Η ποσότητα αυτή κατανέμεται ως εξής: 40-45 λίτρα για το καζανάκι της τουαλέτας, 50-55 λίτρα στην ντουζιέρα και τη βρύση μπάνιου και άλλο τόσο στη βρύση της κουζίνας και στα πλυντήρια πιάτων.

Φυσικά, τα συγκεκριμένα στοιχεία σε αγροτικές περιοχές αλλάζουν δραματικά, καθώς η κατανάλωση ανά κάτοικο ανεβαίνει στα 200 με 450 λίτρα ανά ημέρα σε αναλογία πάντα με την εποχή του έτους και την αρδευόμενη έκταση.

«Το κόστος του νερού ύδρευσης στη χώρα μας είναι σχετικά χαμηλό, καθώς στοιχίζει 0,5-1 ευρώ για κάθε κυβικό μέτρο νερού συγκριτικά με τις βόρειες ευρωπαϊκές χώρες.

Φυσικά, αυτό δεν ισχύει για τις περιοχές που η μεταφορά του νερού γίνεται με τάνκερ ή βυτία. Ωστόσο, σε πολλές νησιωτικές περιοχές το πόσιμο νερό βρίσκεται σε έλλειψη και αυτός είναι ο κύριος λόγος που γίνονται συχνά κάποιες διακοπές στην υδροδότηση.

Το σχετικό κόστος μεταφοράς αγγίζει πολλά εκατομμύρια κάθε χρόνο, με αποτέλεσμα το κόστος ανά κυβικό μέτρο νερού να στοιχίζει από 5-10 ευρώ.

Επομένως, σε αυτές τις περιπτώσεις, η εξοικονόμηση και ανακύκλωση νερού αποτελεί επιτακτική ανάγκη που μειώνει αισθητά τον οικογενειακό προγραμματισμό» ανέφερε σε πρόσφατη εκδήλωση για το νερό ο διδάκτορας μηχανικού περιβάλλοντος Βασίλειος Διαμαντής, ο οποίος – μεταξύ άλλων – πρότεινε και πρακτικές που υπόσχονται εξοικονόμηση νερού.

Αυτές είναι:

– Συλλογή και χρησιμοποίηση νερών της βροχής. Αυτή η τακτική έχει εφαρμοστεί από τα παλιά χρόνια. Το νερό της βροχής απαιτεί σχετικά απλή επεξεργασία, όπως διήθηση με μεμβράνες και φίλτρα ενεργού άνθρακα για απομάκρυνση της θολότητας και σωματείων.

Το κόστος εγκατάστασης ενός ολοκληρωμένου συστήματος επεξεργασίας ανέρχεται σε 1.000-1.500 ευρώ συμπεριλαμβανομένης και μιας δεξαμενής περίπου 5 κυβικών μέτρων.

– Οικιακός εξοπλισμός: Περιλαμβάνει μειωτές ροής της βρύσης και ντουζιέρες, αυτόματους διακόπτες νερού με αισθητήρες κίνησης, καζανάκια διπλής ροής ή μειωμένης παροχής. Αυτές οι τεχνικές πετυχαίνουν μείωση κατανάλωσης περίπου 25%, ενώ το κόστος κυμαίνεται από 50 έως 500 ευρώ.

– Ανακύκλωση γκρίζων μερών. Η χρησιμοποίηση μιας λεκάνης μέσα στον νιπτήρα και η συλλογή νερού μετά το ξέπλυμα του προσώπου και των χεριών αποτελεί την απλούστερη μέθοδο ανακύκλωσης, χωρίς να απαιτείται πρόσθετη επεξεργασία. Η εγκατάσταση ενός συστήματος χωριστής συλλογής και καθαρισμού γκρίζων νερών έχει πάγιο κόστος της τάξης των 1500-2500 ευρώ, συμπεριλαμβανόμενων και των παρεμβάσεων στα υδραυλικά συστήματα της κατοικίας.

– Επαναχρησιμοποίηση οικιακών λυμάτων. Ανάμεικτα οικιακά λύματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν με ασφάλεια κατόπιν επεξεργασίας για την άρδευση του κήπου.

Στις περιπτώσεις αυτές, η επεξεργασία έχει ως στόχο την αφαίρεση οργανικών συστατικών που περιέχονται στα λύματα, καθώς και τη μείωση του μικροβιακού φορτίου τους, ενώ τα θρεπτικά συστατικά μπορούν να παραμείνουν στο επεξεργασμένο νερό, με στόχο τη λίπανση του εδάφους.

Η επεξεργασία των νερών πραγματοποιείται με κατάλληλα συστήματα βιολογικού καθαρισμού, που εγκαθίστανται και λειτουργούν σε επίπεδο οικίας. Η εγκατάσταση ενός τέτοιο συστήματος ανακύκλωσης λυμάτων στοιχίζει 4.000-6.000 ευρώ.

Για τον κ. Διαμαντή, η ανακύκλωση του νερού αποτελεί σημαντικότατο πεδίο τριβής. «Η προώθηση της εξοικονόμησης και ανακύκλωσης σε επίπεδο οικίας έχει ενδιαφέρον σε περιοχές με περιορισμένα αποθέματα και υψηλό κόστος παροχής νερού. Η επαναχρησιμοποίηση προϋποθέτει την εγκατάσταση κατάλληλων συστημάτων επεξεργασίας, ανάλογα με την προέλευση των νερών. Το πάγιο κόστος κυμαίνεται από 5.000-6.000 ευρώ, ανάλογα με τον επιδιωκόμενο στόχο. Ωστόσο, η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση των κατοίκων, αλλά και η δυνατότητα επιδότησης για την εγκατάσταση ενός τέτοιοι εξοπλισμού, είναι καθοριστικοί παράγοντες για την διάδοση αυτών των πρακτικών» ανέφερε χαρακτηριστικά.