Σύμφωνα με τον Guardian είναι μία «απλά υπέροχη ταινία», ενώ το Variety έγραψε για την ταινία «Όλα όσα φανταζόμαστε ως φως» πως «βρίσκει την ποίηση στην κοινή καθημερινότητα».

Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ένα αφηγηματικό ντεμπούτο που θα θυμόμαστε για χρόνια. Ένα λυρικό παραμύθι για ψυχές που αναζητούν σύνδεση και ποίηση μες στην κακοφωνία της κοινωνικής καταπίεσης, γεμάτο συναίσθημα και λαχτάρα. Το «Όλα όσα φανταζόμαστε ως φως» του Παγιάλ Καπάντια, συνεπήρε το φεστιβάλ Καννών κερδίζοντας το «Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής» στην πρώτη συμμετοχή της Ινδίας μετά από δεκαετίες.

Λίγα λόγια για την υπόθεση

Στη Βομβάη, η ρουτίνα μιας νοσοκόμας ταράζεται όταν λαμβάνει ένα απροσδόκητο δώρο από τον σύζυγό της. Η νεότερη συγκάτοικός της προσπαθεί μάταια να βρει ένα κρυφό σημείο στην πόλη για να μπορεί να βρεθεί με το αγόρι της. Ένα ταξίδι σε μια παραλιακή πόλη επιτρέπει και στις δύο να βρουν ένα χώρο για να εκδηλωθούν οι επιθυμίες τους.

Όπως σημειώνει ο σκηνοθέτης ταινίας: «Η δημιουργική διαδικασία μου, διαφέρει σε κάθε ταινία. Σε αυτήν, χρειάστηκα αρκετό χρόνο. Έγραψα την πρώτη σελίδα όταν ήμουν στο τελευταίο έτος της σχολής κινηματογράφου, όπου η ανάγκη να υποβάλω το σενάριο με παρακίνησε. Είμαι λίγο «σπασικλάκι» και απολαμβάνω να έχω προθεσμίες. Γράφω πολύ, και για μια καλή σελίδα χρειάζομαι να γράψω τουλάχιστον δεκαπέντε κακές. Ξυπνάω κάθε πρωί, γράφω μέχρι το μεσημέρι με πολλή καφεΐνη, και το απόγευμα κάνω πιο πρακτικές δουλειές ή έρευνα, γιατί τότε είναι πιο δύσκολο να συγκεντρωθώ στο γράψιμο».

«Στην ταινία ήθελα να δείξω την ομορφιά των γυναικείων φιλιών, που συχνά απεικονίζονται ως ανταγωνιστικές, κάτι που ενισχύει την πατριαρχία. Για μένα, η φιλία είναι μια σχέση αποδοχής, ακόμα και όταν οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί. Η Anu, για παράδειγμα, ζητά την έγκριση της φίλης της για τον σύντροφό της, όχι των γονιών της, και η Prabha, αν και ζηλεύει, τη στηρίζει. Αυτή η υποστήριξη είναι το πρώτο βήμα για να σταθεί κανείς απέναντι σε μεγαλύτερες προκλήσεις. Όσο για τη γλώσσα, τα μαλαγιαλάμ δεν είναι η μητρική μου, και ήταν μια τρελή πρόκληση να σκηνοθετήσω σε μια τόσο διαφορετική γλώσσα. Δούλεψα με εξαιρετικούς διαλογογράφους για δύο χρόνια και φτιάχναμε ηχογραφήσεις για να διαλέγουμε λέξεις που ταίριαζαν ηχητικά στις σκηνές, καθώς τα μαλαγιαλάμ είναι μια «σκληρή» γλώσσα. Ήταν σαν να δημιουργούμε μουσική» προσθέτει ο Παγιάλ Καπάντια.

Σκηνοθεσία: Παγιάλ Καπάντια
Με τους: Κάνι Κουσρούτι, Ντίβια Πράμπα, Τσάγια Κάνταμ, Ρίντου Χαρούν, Αζίς Νεντουμάνγκαντ
Χώρα: Γαλλία, Ινδία, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Ιταλία
Γλώσσα: Μαλαγιαλάμ , Χίντι, Μαραθικά
Είδος: Δράμα
Έτος: 2024
Διάρκεια: 110′

Από 23 Ιανουαρίου στους κινηματογράφους και σύντομα στο cinobo.com