Ρόρι Γκάλαχερ και Τζέρι Λι Λιούις σε ανέκδοτη ερμηνεία του «Satisfaction»

Ανέκδοτη ερμηνεία από τους Ρόρι Γκάλαχερ και Τζέρι Λι Λιούις του «(I Can’t Get No) Satisfaction» των Ρόλινγκ Στόουνς περιλαμβάνεται στην αναμενόμενη ανθολογία «The Best of Rory Gallagher», η οποία κυκλοφορεί στις 9 Οκτωβρίου από τη Universal Music.

Η εκδοχή αυτή, όπως εξηγεί το ΑΠΕ, είναι ερμηνεία από την περίοδο που Γκάλαχερ και Λιούις δούλευαν μαζί για το άλμπουμ του 1973 του δεύτερου, το «The Session… Recorded in London With Greatest Artists». Στο άλμπουμ συνεργάστηκαν επίσης ονόματα όπως οι Πίτερ Φράμπτον, Μικ Τζόουνς, Κένι Τζόουνς, Άλβιν Λι και Γκάρι Ράιτ.

Πρώτο λόγο -σε κιθάρα και φωνή- στην ερμηνεία έχει ο Γκάλαχερ, δίνοντας νότα μπλουζ στην επιτυχία των Στόουνς, ενώ στο τέλος ο Τζέρι Λι Λιούις προσθέτει ένα σόλο στο πιάνο και τραγουδά λίγα μέτρα.

Σε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στο περιοδικό Rolling Stone, ο Ντόναλ Γκάλαχερ -αδελφός και για χρόνια μάνατζερ του Ρόρι- εξήγησε ότι ο Στιβ Ρόουλαντ, ο παραγωγός του «The Session», ήταν αυτός που πρότεινε στον Λιούις να προσθέσει ένα τραγούδι των Στόουνς στο άλμπουμ. Όταν πρότεινε το «Satisfaction», προέκυψε ότι ο Λιούις δεν το ήξερε.

«Έκφραση ενόχλησης στο πρόσωπο του Killer (σ.σ. του Τζέρι Λι Λιούις). Η ματιά του σάρωσε το στούντιο, σταματώντας στο πρόσωπο του Ρόρι. “Αγόρι, σ’ εμπιστεύομαι. Χωρίς να κοιτάξεις άλλον εκτός από μένα, πες μου την αλήθεια, υπάρχει τραγούδι που λέγεται Satisfaction; Αν ναι, αρχίζεις να μου το μαθαίνεις”» θυμάται ο Ντόναλ Γκάλαχερ. Και αφηγείται ότι ο Ρόρι άρχισε να μαθαίνει στον Λιούις το τραγούδι, αυτός ζήτησε ηλεκτρικό πιάνο, έφεραν ένα Fender Rhodes και, με το που έφτασε, ο Λιούις κάθισε λέγοντας «Ok, Ok, πάμε», φέρνοντας το πόδι του πάνω από τα πλήκτρα και χτυπώντας τα με τη φτέρνα του.

Εκτός του ότι περιλαμβάνεται στην ανθολογία «The Best of Rory Gallagher», η ερμηνεία αυτή θα κυκλοφορήσει σε επτάιντσο βινύλιο -περιορισμένα αντίτυπα-, με το σόλο «Cruise on Out» του Γκάλαχερ στην πίσω πλευρά. Η ανθολογία -σε σετ δύο CD και διπλό βινύλιο- θα περιλαμβάνει κυρίως σόλο τραγούδια του Γκάλαχερ, διανθισμένα με λίγα με την μπάντα του, τους Taste.