Οι ελληνικές ταινίες έχουν καταφέρει τα τελευταία χρόνια να βγουν από τα σύνορα, εγκαινιάζοντας μια πρωτόγνωρη εξωστρέφεια του εγχώριου σινεμά.
Και πλέον καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ειδών, φόρμας και περιεχομένου, άλλοτε προκαλώντας τον θαυμασμό και άλλοτε διχάζοντας κοινό και κριτικούς.
Έτσι είναι και το πάντα αγαπημένο θρίλερ, που έχει μακρά ιστορία στο ελληνικό σελιλόιντ, καθώς αφορά σε πολλά και διάφορα και διατρέχει είδη και κατηγορίες με τη σαρωτική ορμή του σασπένς του.
Θρίλερ ήταν το περιβόητο φιλμ νουάρ «Ο άνθρωπος του τραίνου» (1958) του Ντίνου Δημόπουλου, σε σενάριο Γιάννη Μαρή, θρίλερ ήταν το κατασκοπικό «Στα δίχτυα της αράχνης» (1973) του Μάριου Ρετσίλα, θρίλερ η αστυνομική «Παρεξήγηση» (1983) του Δημήτρη Σταύρακα, θρίλερ η μυστηριώδης «Υπόγεια Διαδρομή» (1983) του Απόστολου Δοξιάδη, θρίλερ τέλος είναι και το πρόσφατο δραματικό φιλμ «Το ξύπνημα της άνοιξης» (2016) του Κωνσταντίνου Γιάνναρη.
Ταινίες δηλαδή τόσο διαφορετικές μεταξύ τους θεματικά και υφολογικά που πατάνε όμως στη δοκιμασμένη συνταγή του θρίλερ: σκοτεινή ατμόσφαιρα, απειλητικό κλίμα και σασπένς φυσικά, πάντα αυτό το σασπένς…
Εδώ έχουμε ένα σύγχρονο θρίλερ που μπλέχτηκε στην πραγματική ζωή με τόσο ζοφερό τρόπο που αποσύρθηκε τελικά από τους κινηματογράφους! Η ταινία του Σωτήρη Τσαφούλια θεωρήθηκε πως ίσως αποτέλεσε έμπνευση για τον δολοφόνο του ταξιτζή στην Κηφισιά, αλλά και για μια σειρά από επιθέσεις σε οδηγούς ταξί στην Αθήνα στις αρχές του 2017, πυροδοτώντας ένα πραγματικό θρίλερ εκτός πανιού για το αν και κατά πόσο ο μανιακός φονιάς άντλησε υλικό από το φιλμ και ήταν παρών στη συνέντευξη Τύπου της ταινίας!
Ο Τσαφούλιας απέσυρε οικειοθελώς την ταινία από τις σκοτεινές αίθουσες, θέλοντας να συμβάλει στην αστυνομική έρευνα, ανεβάζοντάς τη αργότερα ολόκληρη online. Όσο για την ίδια την ταινία, παρακολουθεί έναν καθηγητή εγκληματολογίας που ερευνά πέντε φόνους στην Αθήνα του 2015 με κοινό χαρακτηριστικό τα ρητά του Πυθαγόρα που αφήνονται στους τόπους των εγκλημάτων. Μυστήριο, μαθηματικά και serial killer δυνατά και ελληνικά…
Νουάρ ατμόσφαιρα, υπαρξιακές αναζητήσεις και σκοτεινοί ήρωες, αυτά μας παρουσίασε το αστυνομικό φιλμ του Παντελή Καλατζή με όχημα την άγρια δολοφονία του αδελφικού φίλου και πρώην συνεργάτη του πρωταγωνιστή, ο οποίος μετατρέπεται στον επόμενο στόχο του δολοφόνου.
Αντιμέτωποι με κρυμμένα μυστικά και συνωμοσίες, οι ήρωες θα πρέπει τελικά να αποφασίσουν αν θα εξαφανιστούν ή αν θα μετατραπούν σε «μαριονέτες» στα χέρια του σατανικού συστήματος. Δυνατό και ατμοσφαιρικό, ένταση στα κόκκινα, αγωνία που ξεχειλίζει και μια ίντριγκα εξυφασμένη στην εντέλεια, αυτές ήταν οι φορμαλιστικές «Μαριονέτες» που υπενθύμισαν στο ελληνικό κοινό πως ακόμα και σε μια κινηματογραφία που δεν έχει μεγάλη παράδοση στο είδος, μπορείς και παραμπορείς να κάνεις ένα υπέροχο θρίλερ…
Στο ερωτικό θρίλερ του Θανάση Αντωνίου που τόσο βιτριολικά μίσησε η ελληνική κινηματογραφική κριτική, δύο άντρες διεκδικούν την ίδια γυναίκα σε ένα τριήμερο σε μια ειδυλλιακή παραλία. Εδώ το σασπένς εκπορεύεται από τις διαβολικές σκέψεις του γυναικείου μυαλού, μέχρι το αναπάντεχο φινάλε και τη λύση του μαρτυρίου.
Το σχετικά προκλητικό φιλμ ακολουθεί μετά μανίας τα μονοπάτια του θρίλερ, φέρνοντας στο προσκήνιο δύο ζευγάρια, ένα ερωτικό τρίγωνο και τα απόκρυφα σχέδια του καθενός. Έρωτας και προδοσία μπλέκονται με την ίντριγκα και τα σκοτάδια του ανθρώπινου μυαλού σε μια άνιση ταινία που δεν βρήκε τη θέση της στα ταμεία ή τις καρδιές των κινηματογραφόφιλων…
Η κοινωνική περιπέτεια του Ντίνου Δημόπουλου παραμένει ολότελα ιδιοσυγκρασιακή στην ελληνική φιλμογραφία, φέρνοντας κοντά τα μέλη μιας σπείρας απατεώνων που πέφτουν με το αεροπλάνο της διαφυγής τους σε ένα βαλτώδες νησί, όπου κατοικούν η οικογένεια του φαροφύλακα, ένας δραπέτης φυλακών και ένα ζευγάρι φυγάδων. Η παράξενη αυτή κομπανία θα προσπαθήσει να συνεργαστεί βγάζοντας το αεροπλάνο από τον βάλτο, μόνο που ο καθένας έχει άλλα στο μυαλό του.
Η καχυποψία και το σασπένς μουλιάζουν το ιδιαίτερο φιλμ που θεωρήθηκε ακόμα και κοινωνική αλληγορία, το οποίο γιουχαΐστηκε ωστόσο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Κρατά πάντως αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή και το περίπλοκο νοηματικά σενάριο του Λάζαρου Μοντανάρη δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα τα μεγάλα χολιγουντιανά θρίλερ της εποχής. Η στιβαρή πλοκή του «Βάλτου» έδειξε έναν άλλο δρόμο στο ελληνικό σινεμά…
Ο ογκόλιθος του ελληνικού θρίλερ φέρνει στη χώρα μας τον Ηρακλή Πουαρό, τον περιβόητο αστυνόμο Μπέκα του Γιάννη Μαρή δηλαδή, εγκαινιάζοντας ουσιαστικά το αστυνομικό θρίλερ στην εθνική μας κινηματογραφία. Το φιλμ του Τζανή Αλιφέρη βγάζει ταυτοχρόνως τον ελληνικό κινηματογράφο από το στούντιο και πετυχαίνει διάνα, καθώς τα πολλά εξωτερικά γυρίσματα εμπλουτίζουν το σασπένς με χιτσκοκικά στοιχεία μυστηρίου.
Εδώ οι σεναριακές ανατροπές είναι συνεχείς και κάθε στοιχείο βάζει τρικλοποδιά στην έρευνα, με τον μεγάλο τρόπο του καλού θρίλερ. Και της φόρμας του φιλμ νουάρ βεβαίως, καθώς το «Έγκλημα» δεν στερείται αισθησιασμού, δίνοντας μια νότα σκοτεινού ερωτισμού στην αστυνομική περιπέτεια. Προσθέστε εδώ τις υπέροχες ερμηνείες, το απρόβλεπτο για τα δεδομένα της εποχής τέλος και το σασπένς που ξεχειλίζει την οθόνη και έχετε ένα εξαίσιο δείγμα ελληνικού θρίλερ. Και μάλιστα από τα παλιά…
