Οι μονόλογοι είναι το πιο απαιτητικό θεατρικό είδος. Ο ηθοποιός πάνω στη σκηνή έχει να αναμετρηθεί με τον χαρακτήρα που ενσαρκώνει, το βάρος της παράστασης που σηκώνει και με το γεγονός ότι είναι πλήρως «εκτεθειμένος» απέναντι στο κοινό.
Και αυτή ακριβώς είναι η μαγεία των μονολόγων. Είναι αυτό το «τετ α τετ» του ηθοποιού με το κοινό, η άμεση επαφή. Η αλήθεια είναι πως τον θεατρικό μονόλογο, είτε θα τον λατρέψεις ως είδος, είτε όχι. Γιατί σε αρκετούς θεατές, η ιδέα μιας παράστασης με έναν μόνο πρωταγωνιστή φαίνεται κάπως… βαρετή και κουραστική. Αλλά εννοείται πως δεν είναι έτσι.
Παρακάτω σας έχουμε πέντε μονολόγους που παίζουν αυτή τη στιγμή στο θέατρο και αξίζει να τους δείτε.
«ΝΥΞ Λος Ιστορίας Περίεργας» – Θέατρο Σημείο
Ο Γιάννης Νιάρρος επιστρέφει στη θεατρική σκηνή (17 Φεβρουαρίου) κι αφηγείται περίεργες ιστορίες, σε ένα αναπάντεχο μείγμα κειμένων του Πάνου Κουτρουμπούση και του Julio Cortasar στην παράσταση «ΝΥΞ Λος Ιστορίας Περίεργας».
Στη διάρκεια της ημέρας –και περισσότερο της νύχτας– συμβαίνουν γεγονότα που τραβάνε την προσοχή σαν στιγμιαίοι ηλεκτρικοί σπινθήρες και γίνονται αφετηρίες ιστοριών. Ο ιδανικός χώρος για την εξέλιξη και δραματοποίηση αυτών των ιστοριών, το εσωτερικό του κεφαλιού μας. H τελειότερη σκηνή.
Πίσω από τη συνηθισμένη πληκτική καθημερινότητα κρύβονται πλάσματα απόκοσμα, κρύβονται άνθρωποι που ζουν αυτοεξόριστοι στις φαντασιώσεις τους, προσκολλημένοι σε έμμονες ιδέες, αφημένοι στωικά στα χέρια τραγικών συμπτώσεων του νου. Όταν σβήνει το φως και τα βλέφαρα φοράνε μια ωραία μαύρη κουκούλα, ο άνθρωπος επί σκηνής –του κεφαλιού μας– περιπλανιέται σε ένα σύμπαν σκοτεινό και φωτεινό, γελοίο και τραγικό, βαθιά επιφανειακό, με καύσιμο την πλήξη και τη ματαιότητα.
Συνεργασία στη Δραματουργία/Σκηνοθεσία: Χαρά-Μάτα Γιαννάτου
Παίζουν: Γιάννης Νιάρρος, Γιάννης Παπαδόπουλος (keyboards), Δημήτρης Κλωνής (Tύμπανα), Γιώργος Μιζήθρας (Ηλεκτρονικά)
Φωτογραφίες promo και επεξεργασία: Γκέλυ Καλαμπάκα
Θέατρο ΣΗΜΕΙΟ
Χαριλάου Τρικούπη 4, Καλλιθέα
Τηλ. 210 9229579
«Αθηνάς Παναγούλη, Επιτάφιος» – Θέατρο Πράξη Επτά
Ο Αλέξανδρος Παναγούλης υπήρξε η κορυφαία μορφή του αντιδικτατορικού αγώνα και στον συγκλονιστικό μονόλογο του Γιάννη Σολδάτου «Αθηνάς Παναγούλη, Επιτάφιος», με τη Μάνια Παπαδημητρίου, το κοινό τον ανακαλύπτει μέσα από τις αναμνήσεις της μητέρας του Αθηνάς, που σχολιάζει παράλληλα σημαντικότατα γεγονότα της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας.
Γιατί τα ερωτήματα δεν έχουν ακόμη απαντηθεί;
Γιατί το αδίκημα της επταετίας κρίθηκε στιγμιαίο και όχι διαρκές;
Γιατί οι μέρες είναι πονηρές;
Γιατί ο χρόνος της ζωής μας τελειώνει;
Γιατί όλοι έχουμε ανεξόφλητους λογαριασμούς με παρελθόντα δικά μας ή των γονιών μας;
Γιατί οι ήχοι και οι μυρωδιές ακόμα δεν έχουν σβήσει και κάποτε ακούγονται πολύ δυνατά;
Ποιος μπορεί να μεταφέρει τις πληροφορίες του σκοτεινού παρελθόντος στις μέλλουσες γενιές;
Ποιος θα μπορέσει να οδηγήσει το μέλλον στην Ελπίδα, για μια δίκαιη κοινωνία;
Εμφανείς είναι ακόμη οι πληγές μιας μνήμης εναργέστατης, που φέρει τα ίχνη των στιγμών όλων των χτύπων, που δόθηκαν στα σώματα και τις ψυχές ανθρώπων, που αγωνίστηκαν για την Ελευθερία.
Συγγραφέας: Γιάννης Σολδάτος
Σκηνοθεσία: Κωστής Καπελώνης
Στον ρόλο της Αθηνάς Παναγούλη: η Μάνια Παπαδημητρίου
Φωτογραφίες: kzk52 & Βασίλειος Γαλουτζής
Είσοδος ελεύθερη
Θέατρο Πράξη Επτά
Βαλτετσίου 45, Εξάρχεια
«Η μάνα αυτουνού… Έλλη Ζάχου Ταχτσή» – Θέατρο Έν Άθήναις
Στον συγκλονιστικό μονόλογο της Κικής Μαυρίδου, «Η μάνα αυτουνού… Έλλη Ζάχου Ταχτσή», που είναι βασισμένος στη ζωή της μητέρας του Κώστα Ταχτσή, φωτίζεται η αθέατη σχέση τους. Η Ράνια Σχίζα στον ομώνυμο ρόλο καθηλώνει με την ερμηνεία της, αναδεικνύοντας την τραγικότητα της άγνωστης Έλλης Ζάχου. Η παράσταση –που παίζεται για τρίτη χρονιά– είναι, χωρίς ίχνος υπερβολής, μία από τις καλύτερες της δεκαετίας.
Η Έλλη Ζάχου Ταχτσή, μητέρα του σπουδαίου μεταπολεμικού λογοτέχνη Κώστα Ταχτσή, υπήρξε μια ανυπόταχτη γυναίκα, που το μόνο που ήθελε ήταν να ζήσει ελεύθερη και να αγαπηθεί. Ατύχησε και στα δύο. Υπέκυψε στη σκληρότητα της εποχής της και έγινε πιο σκληρή από αυτήν.
«Η μάνα αυτουνού». Προσφώνηση απαξιωτική, ειρωνική, σαρκαστική, μα τόσο οικεία, τόσο γνώριμη. Ειπωμένη υπαινικτικά και πάντοτε χαμηλόφωνα. Σχεδόν ψιθυριστά. Από αυτούς τους ψίθυρους που είναι μαχαιριές στην καρδιά. Που καμιά φορά όμως γίνονται και φονικά. «Ο γιος αυτηνής», ο Κώστας Ταχτσής, δολοφονήθηκε. Όπως «δολοφονείται» σ’ αυτόν τον κόσμο ό,τι απειλεί να ξεσκεπάσει την υποκρισία του.
Συγγραφέας: Κική Μαυρίδου
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Λάσκαρης
Φωτογραφίες παράστασης: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Στον ρόλο της Έλλης Ζάχου Ταχτσή η Ράνια Σχίζα
Τη φωνή του χαρίζει στον ρόλο του Κώστα Ταχτσή ο Νίκος Καραθάνος
Θέατρο Έν Άθήναις
Ιάκχου 19, Γκάζι, (Σταθμός μετρό Κεραμεικός)
Α.Κ.Α. (Also Known As) – Θέατρο Νέου Κόσμου
Για πρώτη φορά ανεβαίνει στην ελληνική θεατρική σκηνή ο εκρηκτικός και πολυβραβευμένος μονόλογος του Ντάνιελ Μέγιερ, Α.Κ.Α. Το έργο μιλάει για τον Κάρλος, έναν υιοθετημένο γιο, αγνώστου προέλευσης, που δεν είχε ποτέ πρόβλημα με την ταυτότητά του.
Η ζωή του ήταν γεμάτη μουσική και φίλους και παιχνίδι έως ότου γνωρίζει στο διαδίκτυο και ερωτεύεται την Κλαούντια. Κι έτσι λόγω συνθηκών, ανεξάρτητων από τη θέλησή του, τρίζουν τα θεμέλια και οι ρίζες του. Η ματιά των άλλων τον αναγκάζει να ξανασκεφτεί ποια είναι η «αληθινή» του ταυτότητα: μπορεί να μην είναι καθόλου αυτός που έχει αποφασίσει ο ίδιος να είναι. Ο Κάρλος προσγειώνεται απότομα στην κόλαση του κοινωνικού ρατσισμού.
Κείμενο: Ντάνιελ Μέγιερ
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Μαριτίνα Πάσσαρη
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας
Παίζει ο Μιχάλης Πανάδης
Θέατρο Νέου Κόσμου
Αντισθένους 7 & Θαρύπου, Νέος Κόσμος
«Το αμάρτημα της μητρός μου» – Θέατρο Εν Αθήναις
Ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. «Το αμάρτημα της μητρός μου» είναι το πρώτο ελληνικό διήγημα με ψυχογραφικό χαρακτήρα που καταφέρνει να ξεπεράσει τα στενά όρια της ηθογραφίας, εισδύοντας στα ψυχικά κίνητρα των πρωταγωνιστών. Ο Βιζυηνός πρωτοπορεί, καθώς είναι η πρώτη φορά στην ελληνική διηγηματογραφία που ανοίγει ο κόσμος της ψυχής. Ο κόσμος της συνείδησης και του εσωτερικού προβληματισμού.
Η ιστορία ξεκινά από τα παιδικά χρόνια του αφηγητή – Γιωργή, που σημαδεύονται από την αρρώστια της αδελφής του Αννιώς και τον απελπισμένο αλλά μάταιο αγώνα της μητέρας του να σώσει από τον θάνατο το ασθενικό της κορίτσι. Οι ενοχές της απώλειας, ακολούθως, την ωθούν σε δύο αλλεπάλληλες υιοθεσίες νέων κοριτσιών, που γίνονται όμως αιτία να παραμεληθούν τα άλλα τρία ορφανά από πατέρα αγόρια της και να στερηθούν τη μητρική φροντίδα.
Όταν μεγαλώνουν και γίνονται πλέον άνδρες, εξακολουθούν να μην μπορούν να κατανοήσουν αυτήν την άστοχη εμμονή της μητέρας τους. Όταν, μετά από χρόνια, επιστρέφει από τις σπουδές του στη Γερμανία ο Γιωργής, έρχεται σε αντίθεση με τη μητέρα του ως προς τη διατήρηση της δεύτερης ψυχοκόρης της, γεγονός που την οδηγεί στην απόφαση να του αποκαλύψει το τραγικό μυστικό της.
Συγγραφέας: Γεώργιος Βιζυηνός
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος
Φωτογραφίες: Μαριλένα Αναστασιάδου
Επί σκηνής: Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος
Θέατρο Εν Αθήναις
Ιάκχου 19, Γκάζι (απέναντι από τη στάση Μετρό Κεραμεικός)
