Ευγενής άμιλλα είπατε; Μάλλον το ακριβώς αντίθετο, καθώς μιλάμε για κόντρες, έριδες, μίση και ίντριγκες μεταξύ πιλότων που ακούστηκαν δυνατότερα και από τις νίκες τους.
Κι ενώ οι εγκάρδιες σχέσεις μεταξύ ομοστάβλων δεν είναι συχνό φαινόμενο, για κάποια ζευγάρια οδηγών η κόντρα μετατρέπεται σε ολομέτωπο πόλεμο!
Κι αν νομίζετε ότι τα πράγματα μεταξύ Sebastian Vettel και Mark Webber μετά το Γκαν Πρι της Μαλαισίας δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα, η Ιστορία της Formula 1 έχει δείξει το ακριβώς αντίθετο.
Οι εύθραυστες σχέσεις των πιλότων δεν θέλουν και πολύ να διαρραγούν, με τις σπίθες του ανταγωνισμού να καταλήγουν τελικά σε ολέθριες σχέσεις…
Lewis Hamilton εναντίον Nico Rosberg (Mercedes)
Σε ένα περιστατικό-καρμπόν με το αντίστοιχο των Webber και Vettel στη Μαλαισία, ο εμφανώς γρηγορότερος Nico Rosberg ειδοποιήθηκε να παραμείνει πίσω από τον ομόσταβλό του Lewis Hamilton, κάτι που προφανώς δεν τον έκανε καθόλου χαρούμενο. Στην επικοινωνία του πιλότου με το αφεντικό της ομάδας Ross Brawn ακούστηκαν κάτι «γαλλικά», αφού ο Rosberg δεν ήθελε με τίποτα να ανακόψει ρυθμό και να κρατηθεί πίσω από τον Hamilton. Αντίθετα βέβαια με τους Webber και Vettel, υπάκουσε τελικά στις οδηγίες, όχι όμως χωρίς αντίκτυπο στις σχέσεις του με τον καλό του φίλο Hamilton, με τον οποίο ακολούθησαν μάλιστα ανάλογη πορεία μέχρι την άνοδό τους στη Formula 1. Η αρμονία όμως δεν έμελλε να κρατήσει…
Alain Prost εναντίον Nigel Mansell (Ferrari)
Οι κύριοι Prost και Mansell διατήρησαν καθεστώς αντιπαλότητας καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας τους. Κι ενώ στο εσωτερικό της ομάδας δεν υπήρξαν ποτέ περιστατικά μεροληψίας υπέρ του ενός ή του άλλου, ο Mansell ζούσε πάντα μέσα σε ατμόσφαιρα δυσπιστίας, θεωρώντας ότι ο Prost είχε ευνοϊκότερη μεταχείριση σε όρους μηχανημάτων και εξοπλισμού. Ο Mansell έφτασε μέχρι και να ισχυριστεί ότι η Ferrari έδωσε κάποια στιγμή στον Prost το δικό του μονοθέσιο, αλλάζοντας το νούμερο για να καλυφθεί η αλλαγή. Κι έτσι ο πικραμένος Mansell ανακοίνωσε την απόσυρσή του στα μέσα της αγωνιστικής σεζόν, όχι βέβαια προτού υπονομεύσει την κούρσα του Prost στο Estoril κλείνοντάς τον στην εκκίνηση! Και βέβαια ο Mansell πήρε πίσω κατόπιν την απόφασή του και μετακινήθηκε στη Williams, κατακτώντας τον τίτλο του 1992…
Jochen Mass εναντίον James Hunt (McLaren)
Την ώρα που ο Hunt πάλευε το 1976 λυσσαλέα για τον τίτλο κατά του Niki Lauda της Ferrari, η επόμενη χρονιά θα του έφερνε μια νέα -και πρωτόγνωρη- δοκιμασία: την αντιπαλότητα με τον ομόσταβλό του Jochen Mass. Όταν λοιπόν ο Mass δεν άφησε τον Hunt να τον περάσει, κλείνοντάς του συνεχώς τον δρόμο στο Γκραν Πρι του Καναδά, τα μονοθέσιά τους συγκρούστηκαν, στέλνοντας τον Hunt στις μπαριέρες και εκτός κούρσας. Ο Hunt παρέμεινε βέβαια αμετακίνητος, κουνώντας απειλητικά τις γροθιές του κάθε φορά που περνούσε το μονοθέσιο του Γερμανού, παίρνοντας τελικά πρόστιμο 750 δολαρίων γιατί επέστρεψε στα πιτ από μη ασφαλή περιοχή, και άλλα 2.000 δολάρια γιατί πλάκωσε από τα νεύρα του στο ξύλο έναν αξιωματούχο της πίστας. Κι όταν ο Hunt κατέκτησε τη νίκη στο Fuji, αρνήθηκε να ανέβει στο βάθρο με τον συμπαίκτη-αντίπαλό του, καταλήγοντας σε ένα ακόμα βαρύτερο πρόστιμο 20.000 δολαρίων…
Carlos Reutemann εναντίον Alan Jones (Williams)
Μετά την απόλυτα επιτυχημένη συνεργασία των δύο πιλότων το 1980, που κατέληξε με τον Alan Jones να κατακτά τον τίτλο του πρωταθλητή και τη Williams το πρωτάθλημα κατασκευαστών (με το τότε ρεκόρ των 120 πόντων), οι σχέσεις των ομοστάβλων πήραν άσχημη τροπή το 1981, όταν ο Reutemann αρνήθηκε να υπακούσει τις υποδείξεις της ομάδας για παραχώρηση της πρώτης θέσης στο Γκραν Πρι της Βραζιλίας. Ο Reutemann έφτασε στο Λας Βέγκας για την τελική μάχη της σεζόν, με τον ίδιο να προηγείται στο πρωτάθλημα με 1 βαθμό, κατέληξε όμως να τερματίσει 8ος και να χάσει τον τίτλο από τον Nelson Piquet. Περιττό να αναφερθεί ποιον κατηγόρησε για την «ατυχία»…
Luigi Fagioli εναντίον Rudolf Caracciola (Mercedes)
Ένα από τα παλιότερα περιστατικά ασυμφωνίας μεταξύ ομοστάβλων χρονολογείται από τη δεκαετία του ’30, όταν ο Luigi Fagioli προσχώρησε στη Mercedes το 1934 και έγινε έτσι συμπαίκτης με τους Γερμανούς Manfred von Brauchitsch και Rudolf Caracciola. Παρά τη θριαμβευτική του πορεία με την Alfa Romeo, ο ιδιοκτήτης της Mercedes, Alfred Neubauer, δεν πίστεψε στις ικανότητές του και τον διέταξε να αφήσει τον Brauchitsch να τον περάσει στην πρώτη του κιόλας κούρσα, με το περιστατικό να καταλήγει με τον Fagioli να παρκάρει το αγωνιστικό του αηδιασμένος! Έγινε λοιπόν άμεσα σαφές ότι ο Fagioli θα αφηνόταν να κερδίσει μόνο αν οι γερμανοί πιλότοι της ομάδας δεν μπορούσαν, γι’ αυτό και μετακινήθηκε στην Auto Union το 1937, εγκαινιάζοντας μια μακρά σειρά από συγκρούσεις με τον πρώην ομόσταβλό του Caracciola. Η κόντρα θα έφτανε στον κολοφώνα της στο Γκραν Πρι της Τρίπολης, όταν ο Fagioli, έξω φρενών με την οδήγηση του Caracciola, τον εμβόλισε κυριολεκτικά με το αγωνιστικό του…
Mark Webber εναντίον Sebastian Vettel (Red Bull Racing)
Πολύ πριν από την κλιμάκωση της έντασης στο Γκραν Πρι της Μαλαισίας το 2013, οι σχέσεις των δύο οδηγών της Red Bull μόνο καλές δεν ήταν. Ο Webber εξοργίστηκε με τον Vettel που τον έβγαλε εκτός πίστας όταν ο Γερμανός προσπάθησε να τον περάσει στο Γκραν Πρι της Τουρκίας το 2010, στερώντας και στους δύο οδηγούς τη δυνατότητα να κατακτήσουν τη νίκη. Κι όταν τρεις κούρσες αργότερα, στα δοκιμαστικά του βρετανικού Γκραν Πρι, ο Vettel κατέστρεψε τη νέα εμπρόσθια πτέρυγα του αγωνιστικού του, ο Webber ένιωσε την πλήρη απογοήτευση όταν η δεύτερη πτέρυγα δόθηκε και πάλι στον Vettel! Ο Webber, παρά ταύτα, κατάφερε να κερδίσει τον αγώνα, σχολιάζοντας χολωμένος στο αφεντικό της ομάδας: «Όχι κι άσχημα για τον Νο 2 οδηγό της ομάδας»! Οι σχέσεις των δύο πιλότων δεν θα ξαναγίνονταν ποτέ πια αρμονικές…
Nelson Piquet εναντίον Nigel Mansell (Williams)
Όταν ο Piquet προσχώρησε στη Williams ως ομόσταβλος του Mansell το 1986, ισχυρίστηκε ότι του είχαν υποσχεθεί το καθεστώς του Νο 1 οδηγού της ομάδας. Ο Mansell είχε βέβαια αντίθετη γνώμη και αποτέλεσε ισχυρό αντίπαλο για τον τίτλο, ο οποίος έφτασε να κριθεί στην τελευταία κούρσα της σεζόν στην Αδελαΐδα της Αυστραλίας. Ο Mansell έμοιαζε λοιπόν νικητής όταν ένα θεαματικότατο σκάσιμο ελαστικού του στέρησε τον τίτλο, επιτρέποντας στον Alain Prost της McLaren να κερδίσει και τους δυο και να υφαρπάξει το πρωτάθλημα. Όσο για το ζευγάρι των ομοστάβλων, ανταγωνίστηκαν λυσσαλέα και για τον τίτλο του 1987, με τις σχέσεις τους να αγγίζουν νέο χαμηλό, αυτή τη φορά ωστόσο ο Piquet θριάμβευσε…
Lewis Hamilton εναντίον Fernando Alonso (McLaren)
Ο «βασιλιάς» Alonso είχε ήδη κερδίσει τους δύο προηγούμενους τίτλους και περίμενε εύκολες ώρες κόντρα στον νέο του ομόσταβλο, ο οποίος είχε μόλις ντεμπουτάρει στη Formula 1. Ο ταχύτατος όμως Hamilton δεν θέλησε να παίξει υποστηρικτικό ρόλο στην οδύσσεια του Alonso για τον τρίτο συνεχόμενο τίτλο του, και από κει άρχισαν όλα: ο Hamilton εξοργίστηκε από τις οδηγίες της ομάδας του να μην προκαλέσει τον Alonso τόσο στο Μονακό όσο και την Ουγγαρία, την ίδια ώρα που ο Alonso σαμπόταρε τον τελευταίο γύρο του Hamilton στις κατατακτήριες και του αφαιρέθηκε έτσι η pole position. Κι όταν ο Alonso ένιωσε ότι ο Hamilton απολάμβανε πλέον προνομιακή μεταχείριση στη McLaren προς τα τέλη της σεζόν, μετακινήθηκε στη Renault. Και βέβαια η κόντρα Alonso και Hamilton θα κλιμακωνόταν στη ρατσιστική αντιμετώπιση του τελευταίου από τους οπαδούς του Alonso στα δοκιμαστικά της Βαρκελώνης…
Gilles Villeneuve εναντίον Didier Pironi (Ferrari)
Δεν ήταν λίγοι οι οπαδοί του μεγάλου Gilles Villeneuve που κατηγορούσαν ανοιχτά τους χειρισμούς της ομάδας για τον τραγικό θάνατο του πιλότου. Κι αυτό γιατί ο Villeneuve δεν είχε κανένα πρόβλημα να κατηγορήσει τον γάλλο ομόσταβλό του ότι αψήφησε τις προσταγές της Ferrari για να κερδίσει το Γκραν Πρι του Σαν Μαρίνο, ορκιζόμενος ότι δεν θα του ξαναμιλούσε ποτέ! Δυστυχώς, δεν θα είχε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει τις απειλές του, καθώς δύο εβδομάδες αργότερα ο ακόμα οργισμένος Villeneuve θα σκοτωνόταν στις κατατακτήριες του βελγικού Γκραν Πρι, στην προσπάθειά του να κάνει καλύτερο χρόνο από τον άσπονδο συμπαίκτη του…
Alain Prost εναντίον Ayrton Senna (McLaren)
Χωρίς αμφιβολία, η πλέον διαβόητη κόντρα που γνώρισε ποτέ ο μαγικός κόσμος της Formula 1, η οποία καταγράφηκε μάλιστα λεπτομερώς από τον μηχανοκίνητο Τύπο. Όλα φαίνεται να ξεκίνησαν στο Γκραν Πρι του Σαν Μαρίνο το 1989, όταν ο Senna αγνόησε την προ κούρσας συμφωνία να μην περάσει τον ομόσταβλό του, ο οποίος είχε ήδη πάρει κεφάλι στον αγώνα. Οι δυο τους ίσα που μιλούσαν μετά την κούρσα, ενώ οι τεταμένες σχέσεις τους θα κλιμακώνονταν στην περίφημη τράκα τους στη φουρκέτα της Suzuka (μάχη που θα έκρινε τον τίτλο), με τον Prost να στέφεται τελικά πρωταθλητής μέσα σε αμφιλεγόμενες συνθήκες, όταν ο Senna επανήλθε στην κούρσα με τη βοήθεια των παιδιών της πίστας. Ο Prost εγκατέλειψε την επόμενη σεζόν την ομάδα για τη Ferrari, με τον Senna να παίρνει τελικά την πολυπόθητη εκδίκησή του λίγο αργότερα, εμβολίζοντας το μονοθέσιο του Prost (βγάζοντας και τα δύο αγωνιστικά εκτός πίστας) και κατακτώντας έτσι τον τίτλο του 1990…
