Για να κάνεις το «Γύρο του Κόσμου» με μηχανοκίνητο μέσο, πρέπει να βρίσκεις και βενζίνη να το τροφοδοτείς. Ο ταξιδευτής Κώστας Μητσάκης έστειλε αποκλειστικά στο newsbeast.gr τις απαντήσεις στα καυτά ερωτήματα περί καυσίμων στην Αφρικανική Ήπειρο.

Βρίσκεται στο μέσον του ταξιδιού των 80 ημερών και εφόσον κατάφερε να διασχίσει οδικώς την Αφρική, μάλλον έχει βρει τις λύσεις στο πρόβλημα αυτό. Ας δούμε τι μας είπε:

«Ο μεγαλύτερος ίσως πονοκέφαλος του ταξιδιού στην Αφρική ήταν τα καύσιμα. Όχι τόσο ο ανεφοδιασμός μου καθοδόν (το πρόβλημα αυτό είχε λυθεί μ’ ένα έξτρα ντεπόζιτο που είχα μαζί), αλλά η ποιότητα των προσφερόμενων καυσίμων.

Όπως γνωρίζετε, οι σύγχρονες μοτοσυκλέτες δουλεύουν –σύμφωνα με τον κατασκευαστή τους– με βενζίνη 96 οκτανίων, κάτι που στην Αφρική έμοιαζε μ’ ένα καλό ανέκδοτο.

Στην πρώτη μισή διαδρομή (Αίγυπτο, Σουδάν, Αιθιοπία, Κένυα), τα τριτοκοσμικά πρατήρια διέθεταν βενζίνη 85-92 οκτανίων, αναμφίβολης πάντα ποιότητας και καθαρότητας – για αμόλυβδη ούτε συζήτηση.

Υπήρξαν φυσικά και πολλές περιπτώσεις που ανεφοδιάστηκα με βενζίνη από βαρέλια ή μπιτόνια που πωλούσαν υπαίθριοι μικροπωλητές στις άκρες του δρόμου.

Προκειμένου να αντιμετωπίσω το πρόβλημα με τις «φτωχές» σε οκτάνια βενζίνες, είχα μαζί μου ενισχυτικά καυσίμων (βελτιωτικά οκτανίων) που χρησιμοποιούσα σχεδόν καθημερινά, ενώ για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και σιγουριά, ένα δεύτερο φίλτρο βενζίνης (εξωτερικό) είχε τοποθετηθεί στη μοτοσυκλέτα.

Απαραίτητο «αξεσουάρ» αποδείχτηκε επίσης το ειδικό χωνί με το οποίο μπορούσα να φιλτράρω και να αφαιρέσω την όποια ποσότητα νερού υπήρχε μέσα στην βενζίνη.

Μετά την Κένυα, στην υπόλοιπη διαδρομή ως τη Νότια Αφρική (Τανζανία, Ζάμπια, Ζιμπάμπουε, Νότια Αφρική), στις αντλίες των πρατηρίων που διέθεταν το πολύτιμο υγρό εμφανίστηκε –προς μεγάλη μου ανακούφιση– η ένδειξη «ΑΜΟΛΥΒΔΗ». Τα ενισχυτικά οκτανίων δεν ξαναβγήκαν πλέον από τις αποσκευές, ενώ η απόδοση της πορτοκαλί μοτοσυκλέτας βελτιώθηκε αισθητά.

Η υπόθεση «καύσιμα» ήταν, όντως, μια καθημερινή ταλαιπωρία, την οποία όμως ξεχνούσα κάθε φορά που σταματούσα μπροστά στη μάνικα. Γιατί στην Αφρική, ως έλληνας οδηγός, έπαιρνα τη μικρή εκδίκησή μου, αφού η τιμή της βενζίνης κυμαινόταν από 0,24 Euro/lt μέχρι 1,375 Euro/lt. Πιο συγκεκριμένα οι τιμές ανά χώρα έχουν ως εξής:

Αίγυπτος: 1 lt = 1,85 λίρες (1 Euro = 7,5 Αιγυπτιακές λίρες) – 0,24 €/λίτρο
Σουδάν: 1 lt = 3,187 λίρες (1 Euro = 7 Σουδανικές λίρες) – 0,45 €/λίτρο
Αιθιοπία: 1 lt = 19 Birr (1 Euro = 21 Birr) – 0,90 €/λίτρο
Κένυα: 1 lt = 110 Shillings (1 Euro = 80 Shillings) – 1,375 €/λίτρο
Τανζανία: 1 lt = 2300 Shillings (1 Euro = 1880 Shillings) – 1,22 €/λίτρο
Ζάμπια: 1 lt = 8220 Kwacha (1 Euro = 6990 Kwacha) – 1,17 €/λίτρο
Ζιμπάμπουε: 1 lt = 1,5 $ (USA Dollar) – 1,14 €/λίτρο
Νότια Αφρική: 1 lt = 10,1 Rand (1 Euro = 10 Rand) – 1,01 €/λίτρο

Όσον αφορά, τέλος, τη συχνότητα με την οποία υπήρχαν πρατήρια καυσίμων πάνω στην αφρικανική διαδρομή του ταξιδιού, η μεγαλύτερη απόσταση που διήνυσα δίχως δυνατότητα ανεφοδιασμού ήταν 380 χλμ. (στη Βόρεια Ζάμπια).

Ήταν η μοναδική περίπτωση που χρειάστηκε να επιστρατεύσω το εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (10 lt), μια και η αυτονομία της μοτοσυκλέτας αγγίζει περίπου τα 320 χλμ.».