Σε εκτεταμένη ανανέωση του στόλου των οχημάτων που διαθέτει προς τους βουλευτές προχώρησε πρόσφατα το Ελληνικό Κοινοβούλιο, με στόχο να προσφέρει πιο σύγχρονα, οικονομικά και φιλικά προς το περιβάλλον αυτοκίνητα. Η κίνηση αυτή, που αφορά όλους τους βουλευτές, έχει στόχο όχι μόνο τη διευκόλυνση των μετακινήσεών τους αλλά και τη συμμόρφωση με τις νέες περιβαλλοντικές και οικονομικές τάσεις.
Οι 300 επιλέγουν πλέον ανάμεσα σε διάφορους τύπους οχημάτων, με γνώμονα το κόστος καυσίμου, τις εκπομπές ρύπων και την αξιοπιστία της αυτοκινητοβιομηχανίας, ενώ η διαδικασία της μίσθωσης οχημάτων διαμορφώθηκε για να προσφέρει περισσότερη ευελιξία στους βουλευτές, ανάλογα με τις ανάγκες και τις προτιμήσεις τους.
Τι επέλεξαν οι περισσότεροι: 37% πετρελαιοκίνητα, 22% ηλεκτρικά
Σύμφωνα με στοιχεία των αρμόδιων υπηρεσιών, το 37% των βουλευτών κατέληξε σε πετρελαιοκίνητα οχήματα, τα οποία παραδοσιακά προτιμούνται για την αξιοπιστία και την οικονομία τους σε καύσιμα, κυρίως σε μεγάλες αποστάσεις, αλλά και για το γεγονός ότι οι κινητήρες τους αντέχουν για αρκετά περισσότερα χιλιόμετρα σε σχέση με τα βενζινοκίνητα. Οχήματα όπως τα Mercedes GLA, Peugeot 3008, BMW X1 και 116d, καθώς και το DS4, ξεχώρισαν στις επιλογές των βουλευτών που προτίμησαν diesel κινητήρες.
Ένα 22% των μελών της Βουλής, ωστόσο, ακολούθησε την αυξανόμενη τάση προς τα ηλεκτρικά οχήματα, επιλέγοντας μοντέλα όπως το Mercedes EQA 250, Audi Q3, VW ID.4, Skoda Enyaq και Peugeot e-2008. Αυτή η επιλογή αντικατοπτρίζει τη στροφή ενός σημαντικού αριθμού μελών του Κοινοβουλίου προς τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.
Επιπλέον, το 18% των συναδέλφων του επέλεξε υβριδικά μοντέλα, όπως τα DS7, BMW X1, Audi Q4 και Citroen C5, αποδεικνύοντας την επιθυμία για συνδυασμό της οικονομίας καυσίμου με την απόδοση ενός πιο σύγχρονου κινητήρα.
Το ποσοστό όσων επέλεξαν παραδοσιακά βενζινοκίνητα οχήματα περιορίστηκε μόλις στο 6%, γεγονός που δείχνει την επικράτηση της στροφής προς το πετρέλαιο ή τις εναλλακτικές μορφές κίνησης. Σημαντική είναι επίσης η προτίμηση των βουλευτών για SUV οχήματα, με 55 από τους εκπροσώπους του έθνους μας να επιλέγουν αυτή την κατηγορία, ενώ οι υπόλοιποι προτίμησαν sedan ή αυτοκίνητα μεσαίου μεγέθους.
Υβριδικά και SUV επέλεξαν οι πολιτικοί αρχηγοί
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι επιλογές των πολιτικών αρχηγών, που συνδυάζουν την οικονομία, το κύρος και τη λειτουργικότητα των οχημάτων. Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκος Μητσοτάκης, προτίμησε ένα επαναφορτιζόμενο υβριδικό μοντέλο, το Volvo XC60 PHEV, που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες περιβαλλοντικές απαιτήσεις χωρίς να υπολείπεται σε πολυτέλεια και τεχνολογία. Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, ο Σωκράτης Φάμελλος, ως επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν έγινε πριν από λίγο καιρό η επιλογή αυτοκινήτων (καθώς σήμερα έχει αντικατασταθεί από τον Νίκο Παππά) επέλεξε το SUV Renault Austral, δείχνοντας την προτίμησή του σε ένα δυναμικό και πρακτικό όχημα.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής Νίκος Ανδρουλάκης, κατέληξε στο Audi Q4, ένα υβριδικό SUV που συνδυάζει την πολυτέλεια με την καινοτομία. Αν μη τι άλλο αίσθηση προκαλεί η επιλογή του Δημήτρη Κουτσούμπα, γενικού γραμματέα του ΚΚΕ, που προτίμησε το θηριώδες Audi Q5 σε έκδοση diesel, δείχνοντας προτίμηση σε ένα πιο παραδοσιακό αλλά γεροδεμένο όχημα. Από την πλευρά τους οι Κυριάκος Βελόπουλος (Ελληνική Λύση), Βασίλης Στίγκας (Σπαρτιάτες) και Δημήτρης Νατσιός (Νίκη) επέλεξαν το υβριδικό Audi Q3, ένα μοντέλο που χαρακτηρίζεται για την ισορροπία μεταξύ απόδοσης και οικονομίας.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου προτίμησε το DS 7, ενώ ο πρόεδρος της Βουλής, Κώστας Τασούλας, επέλεξε το ηλεκτρικό VW ID.4. Αναφορικά με τους αντιπροέδρους της Βουλής, οι Γιάννης Πλακιωτάκης και Γιώργος Γεωργαντάς κατέληξαν στα BMW X1 και Mercedes GLA250 αντίστοιχα, ενώ η Όλγα Γεροβασίλη πήρε το Audi Q3.
Προνόμιο που διχάζει
Θυμίζουμε ότι η παροχή αυτοκινήτων στους βουλευτές αποτελεί μακροχρόνιο προνόμιο της εθνικής αντιπροσωπείας, αν και είχε προκαλέσει στο παρελθόν έντονες αντιδράσεις, ειδικά την περίοδο των μνημονίων. Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, η χρήση των πολυτελών βουλευτικών οχημάτων έγινε σύμβολο της ευμάρειας που συνδεόταν με τα προνόμια των πολιτικών, προκαλώντας την αντίδραση των πολιτών. Σε εκείνη τη συγκυρία, κάποιοι βουλευτές επέλεξαν να αποποιηθούν τα οχήματα που τους προσφέρονταν από τη Βουλή, ενώ άλλοι θεώρησαν την κίνηση αυτή ως απόπειρα προβολής εις βάρος τους. Χαρακτηριστικό ήταν το παράδειγμα των προγραμματικών δηλώσεων του Αλέξη Τσίπρα το 2015, όταν κάλεσε τους βουλευτές να καλύπτουν τα έξοδα μετακίνησής τους από την τσέπη τους. Ωστόσο, λίγοι ήταν εκείνοι που στην πράξη ανταποκρίθηκαν σε αυτή την πρόσκληση.
Παρά τις αρχικές σκέψεις για μείωση του κόστους, η παροχή των οχημάτων διατηρήθηκε, αν και το κονδύλι μειώθηκε σημαντικά. Τα πολυτελή μοντέλα των προηγούμενων δεκαετιών, όπως οι θηριώδεις Lexus και οι Mercedes λιμουζίνες, έδωσαν τη θέση τους τώρα σε πιο συμβατικά και οικονομικά οχήματα, τα οποία πλέον επιλέγονται βάσει συγκεκριμένων κριτηρίων.
Από πότε παρέχεται βουλευτικό αυτοκίνητο
Από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ, οι βουλευτές απέκτησαν τη δυνατότητα να προμηθεύονται αυτοκίνητα χωρίς φορολογικές επιβαρύνσεις. Η πρακτική αυτή εξελίχθηκε, και λίγο πριν από το 2000 υιοθετήθηκε το σύστημα χρονομίσθωσης (leasing), το οποίο επιτρέπει τη συνεχή ανανέωση του στόλου των βουλευτικών οχημάτων. Σήμερα, οι βουλευτές μπορούν να επιλέγουν μόνοι τους το αυτοκίνητο που επιθυμούν, επικοινωνώντας απευθείας με τις εταιρείες leasing, εφόσον η επιλογή τους συμμορφώνεται με τα όρια κυβισμού και μισθώματος που έχει θέσει η Βουλή.
Οι κατηγορίες κυβισμού και το αντίστοιχο κόστος μισθώματος διαφοροποιούνται ανάλογα με την εκλογική περιφέρεια των βουλευτών. Για παράδειγμα, οι βουλευτές Α’ και Β’ Αθήνας και Πειραιά δικαιούνται οχήματα έως 1.600 cc με μηνιαίο μίσθωμα έως 470 ευρώ, ενώ οι βουλευτές άλλων περιφερειών και οι πρόεδροι των κομμάτων μπορούν να επιλέξουν αυτοκίνητα με κυβισμό έως 2.000 cc και μίσθωμα έως 750 ευρώ. Το συνολικό ποσό που δαπανάται για τα καύσιμα των βουλευτικών οχημάτων καλύπτεται επίσης από το κράτος, ενώ το ύψος της επιδότησης αυτής διαφοροποιείται ανάλογα με την απόσταση της εκλογικής περιφέρειας από την πρωτεύουσα.
