Πολύ λίγοι, έως και ελάχιστοι, είναι εκείνοι που έχουν επιχειρήσει να κάνουν το γύρο του κόσμου πεζή και ακόμη λιγότεροι εκείνοι που κατάφεραν να ολοκληρώσουν με επιτυχία το σκοπό τους.
Στις 21 Μαΐου 2022, ωστόσο, ο Tom Turcich, από το Νιου Τζέρσεϊ, έγινε ο 10ος άνθρωπος που κατάφερε αυτό το αξιοσημείωτο κατόρθωμα, ενώ η τετράποδη σύντροφός του Savannah ήταν ο πρώτος σκύλος που το έκανε.
Η θριαμβευτική στιγμή έφερε το τέλος ενός επταετούς ταξιδιού 48.000 χιλιομέτρων για το οποίο ο Tom, είχε δουλέψει ακόμη περισσότερο.
«Ήταν πολύ σουρεαλιστικό», λέει στο CNN Travel από το σπίτι των γονιών του στο Haddon Township. «Φανταζόμουν πώς θα ήταν το τέλος για πολύ καιρό. Και όταν συνέβη, υπήρχε κόσμος στους δρόμους και περπατούσε μαζί μου. Το κύριο συναίσθημα ήταν απλώς ανακούφιση. Αυτό κυριαρχούσε στη ζωή μου για 15 χρόνια και το να μπορέσω επιτέλους να το αφήσω πίσω μου ήταν εκπληκτικό».
Το θλιβερό γεγονός που στάθηκε αφορμή για ένα μοναδικό επίτευγμα
Η έμπνευση για το ταξίδι προήλθε από μια θλιβερή απώλεια το 2006, όταν η επί χρόνια φίλη του Ann Marie σκοτώθηκε σε ένα ατύχημα με τζετ σκι σε ηλικία 17 ετών.
«Ήταν [ο θάνατός της] πολύ διαμορφωτικός για μένα», εξηγεί. «Ήταν πολύ καλύτερος άνθρωπος από εμένα. Και κατάλαβα ότι θα πέθαινα [μια μέρα] και θα μπορούσε να συμβεί ανά πάσα στιγμή. Και άρχισα να επαναξιολογώ τα πάντα».
Ο Turcich, ο οποίος έχει συγκριθεί με τον Forrest Gump, τον χαρακτήρα που υποδύθηκε ο Τομ Χανκς στη βραβευμένη με Όσκαρ ταινία του 1994 «Forrest Gump», αποφάσισε ότι χρειαζόταν ταξίδια και περιπέτεια στη ζωή του και άρχισε να ψάχνει όλους τους διαφορετικούς τρόπους που θα μπορούσε να τα πραγματοποιήσει.
Αφού διάβασε για τον Στίβεν Νιούμαν, ο οποίος έχει καταγραφεί από τα Παγκόσμια Ρεκόρ Γκίνες ως ο πρώτος άνθρωπος που έκανε τον γύρο του κόσμου με τα πόδια, και για τον περιπατητή της περιπέτειας Καρλ Μπούσμπι, ο οποίος κάνει τον γύρο του κόσμου με τα πόδια από το 1998, ο Turcich αποφάσισε να αναλάβει και ο ίδιος αυτή την πρόκληση.
«Μου φάνηκε [το περπάτημα] ο καλύτερος τρόπος για να κατανοήσω τον κόσμο και να αναγκαστώ να βρεθώ σε νέα μέρη», λέει στο CNN Travel. «Δεν ήθελα απλώς να πάω στο Παρίσι και στο Μάτσου Πίτσου, ήθελα πραγματικά να κατανοήσω τον κόσμο και να δω πώς ζουν οι άνθρωποι καθημερινά».
Μόλις δεσμεύτηκε για την αποστολή του, ο Turcich άρχισε να σχεδιάζει τη διαδρομή, ενώ παράλληλα προσπαθούσε να συγκεντρώσει χρηματοδότηση για τα ταξίδια του. Κατάφερε να αποταμιεύσει αρκετά για να αντέξει περίπου δύο χρόνια στο δρόμο, δουλεύοντας το καλοκαίρι όσο ήταν στο κολέγιο και μετακομίζοντας ξανά στους γονείς του μετά την αποφοίτησή του.
Ωστόσο, λίγο πριν από την αναχώρησή του, ο ιδιοκτήτης μιας τοπικής εταιρείας, της Philadelphia Sign, έμαθε για τα σχέδιά του και αποφάσισε να χρηματοδοτήσει το ταξίδι του.
«Έτυχε [ο επιχειρηματίας] να γνωρίζει την Ann Marie και την οικογένειά της», λέει. «Και ήθελε απλώς να με στηρίξει όπως μπορούσε».
Η αρχή ενός μοναδικού ταξιδιού
Σχεδόν εννέα χρόνια αφότου του ήρθε η ιδέα, ο Turcich έκανε το πρώτο βήμα για γύρο του κόσμου με τα πόδια. Ξεκίνησε το ταξίδι του στις 2 Απριλίου του 2015, λίγο πριν από τα 26α γενέθλιά του, σπρώχνοντας ένα καροτσάκι μωρού που περιείχε εξοπλισμό πεζοπορίας, έναν υπνόσακο, έναν φορητό υπολογιστή, μια φωτογραφική μηχανή DSLR και ένα πλαστικό καφάσι, το οποίο χρησιμοποιούσε για να αποθηκεύει τα τρόφιμά του.
Ο Turcich λέει ότι σχεδίασε τη διαδρομή του με δύο σημαντικούς παράγοντες στο μυαλό του καθώς ήθελε να «χτυπήσει κάθε ήπειρο και να ταξιδέψει με όσο το δυνατόν λιγότερα γραφειοκρατικά προβλήματα». «Σκέφτηκα ότι θα διαρκούσε περίπου πεντέμισι χρόνια», λέει. «Και αυτό αποδείχθηκε αρκετά ακριβές για το πραγματικό περπάτημα».
Πιστός σύντροφος η τετράποδη Savannah
Όλο το ταξίδι κατέληξε να διαρκέσει επτά χρόνια, κυρίως λόγω δύο σημαντικών καθυστερήσεων. Η πρώτη συνέβη όταν ο Turcich αρρώστησε από μια βακτηριακή λοίμωξη, από την οποία χρειάστηκε αρκετούς μήνες για να αναρρώσει, και η δεύτερη οφειλόταν στην πανδημία του Covid-19.
Αναπόφευκτα βίωσε διάφορα σκαμπανεβάσματα στην πορεία, όπως το να τον καλέσουν σε τοπικούς γάμους τόσο στην Τουρκία, όσο και στο Ουζμπεκιστάν αλλά και να τον απειλούν με μαχαίρι ενώ βρισκόταν στον Παναμά.
Πριν ξεκινήσει την πορεία του, ο Turcich είχε ταξιδέψει ελάχιστα, εκτός από την επίσκεψή του στην Αγγλία, την Ιρλανδία και την Ουαλία κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού ανταλλαγής μαθητών στο λύκειο, ενώ είχε κάνει, επίσης, διακοπές στον Καναδά και τη Δομινικανή Δημοκρατία.
Επίσης, δεν είχε τεράστια εμπειρία στην πεζοπορία, αν και στο παρελθόν είχε ολοκληρώσει μια 10ήμερη πεζοπορία με έναν φίλο του, καθώς και μερικές πεζοπορίες του Σαββατοκύριακου.
Στο πρώτο στάδιο του ταξιδιού περπάτησε από το Νιου Τζέρσεϊ μέχρι τον Παναμά. Περίπου τέσσερις μήνες μετά, ο Turcich απέκτησε τη συνοδό του για περπάτημα, το κουτάβι Savannah, από ένα καταφύγιο ζώων στο Austin του Τέξας.
Ενώ αρχικά δεν είχε καμία πρόθεση να αποκτήσει σκύλο, ο Turcich δυσκολευόταν να χαλαρώσει, ιδίως όταν κοιμόταν σε κάμπινγκ, και ξυπνούσε συνεχώς κατά τη διάρκεια της νύχτας πεπεισμένος ότι «άκουγε κάτι να έρχεται». Ένιωσε ότι το να έχει δίπλα του έναν τριχωτό φίλο που θα μπορούσε να «φυλάει σκοπιά» τη νύχτα θα έκανε τη διαφορά, και αυτό αποδείχθηκε αληθινό. «Είναι φανταστική», λέει για τη Savannah. «Είναι ωραίο να έχεις κάποιον να μοιράζεσαι στιγμές μαζί του».
Οι περιπέτειες του Turcich και της σκυλίτσας του
Μόλις έφτασαν στον Παναμά, ο νεαρός και η τετράποδη φίλη του πέταξαν πάνω από το Darien Gap, ένα τμήμα ζούγκλας μεταξύ Παναμά και Κολομβίας. Μετά από αυτόν τον πρώτο χρόνο στο δρόμο, ο Turcich δημιούργησε έναν λογαριασμό στην πλατφόρμα δωρεών Patreon, ώστε οι οπαδοί του να έχουν τη δυνατότητα να βοηθήσουν στη χρηματοδότηση των ταξιδιών του.
Μεγάλο μέρος του δεύτερου έτους πέρασαν περπατώντας από την Μπογκοτά της Κολομβίας μέχρι το Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης, όπου πήραν πλοίο για την Ανταρκτική. Περίπου σε αυτό το σημείο, ο Turcich επέστρεψε για λίγο στην πατρίδα του για να αποκτήσει τα χαρτιά που απαιτούνταν για να ταξιδέψει στην Ευρώπη με τη Savannah.
Αφού έφτασαν στην Ευρώπη, διέσχισαν με τα πόδια την Ιρλανδία και τη Σκωτία, αλλά αναγκάστηκαν να κάνουν ένα εκτεταμένο διάλειμμα όταν ο Turcich αρρώστησε πολύ για να συνεχίσει, καθώς όπως ο ίδιος εξήγησε, μπαινόβγαινε στο νοσοκομείο για εβδομάδες όσο βρισκόταν στο Ηνωμένο Βασίλειο και τελικά επέστρεψε στις ΗΠΑ για να αναρρώσει.
Οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν κατά τη διάρκεια της εμπειρίας τους
Ο Turcich, ο οποίος κατέγραψε το ταξίδι του στο Instagram και στο ιστολόγιό του The World Walk, συνέχισε τον περίπατο στην Κοπεγχάγη τον Μάιο του 2018, αλλά θα περνούσε καιρός μέχρι να επιστρέψει στον συνηθισμένο του εαυτό, τόσο ψυχικά όσο και σωματικά.
«Όταν περπατάς και περνάς τόσο χρόνο μόνος σου, πρέπει πραγματικά να είσαι καλή παρέα [στον εαυτό σου]», εξηγεί. «Ειδικά όταν είσαι εκτεθειμένος στα στοιχεία της φύσης όλη την ώρα. Και έτσι πραγματικά δεν ήταν καθόλου διασκεδαστικό για μένα».
Αν και ο Turcich παραδέχεται ότι άρχισε να αμφισβητεί αν μπορούσε να συνεχίσει, λέει ότι ποτέ δεν σκέφτηκε σοβαρά να τα παρατήσει.
«Υπήρχαν σίγουρα στιγμές που δεν ήμουν σε καλή κατάσταση», λέει. «Και σκεφτόμουν “τι κάνω εδώ έξω; Θα μπορούσα να είμαι με την οικογένειά μου και τους φίλους μου, και αντ’ αυτού περπατάω μέσα σε αυτή την κρύα βροχή στη Γερμανία”».
«Αλλά δεν νομίζω ότι θα σταματούσα ποτέ. Σκεφτόμουν τον περίπατο για οκτώ χρόνια πριν καν τον ξεκινήσω. Οπότε θα ήταν απλά τρελό να τα παρατήσω μετά από μερικά χρόνια».
Ο πρώτος ιδιώτης που του επετράπη να διασχίσει τη γέφυρα του Βοσπόρου με τα πόδια
Μόνο όταν περπάτησε το Camino de Santiago, ένα προσκύνημα που περιλαμβάνει διάφορες διαδρομές στην Ισπανία, τη Γαλλία και την Πορτογαλία, άρχισε να αισθάνεται έτοιμος να βυθιστεί ξανά πλήρως στο ταξίδι.
Στη συνέχεια, μαζί με τη Savannah πέρασαν στη Βόρεια Αφρική, όπου περπάτησαν στο Μαρόκο, την Αλγερία, όπου είχε αστυνομική συνοδεία, και την Τυνησία.
Από εκεί πέρασαν από την Ιταλία, τη Σλοβενία, την Κροατία, το Μαυροβούνιο, την Αλβανία και την Ελλάδα. Μετά την Ελλάδα, κατευθύνθηκαν προς την Τουρκία, όπου ο Turcich έγινε ο πρώτος ιδιώτης που του επετράπη να διασχίσει τη γέφυρα του Βοσπόρου με τα πόδια.
Στη συνέχεια ταξίδεψαν στη Γεωργία, μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, στα βουνά του Καυκάσου, και στο Αζερμπαϊτζάν, στα σύνορα της Ανατολικής Ευρώπης και της Δυτικής Ασίας, ακριβώς τη στιγμή που χτύπησε η πανδημία. Αυτό σήμαινε τελικά ότι αναγκάστηκαν να παραμείνουν στο Αζερμπαϊτζάν για τουλάχιστον έξι μήνες.
Ο δρόμος της επιστροφής στο σπίτι
«Στη συνέχεια, απλώς περιμέναμε μέχρι να μπορέσουμε να φτάσουμε σε κάποια από τις περιοχές της Κεντρικής Ασίας», λέει ο Turcich, ο οποίος αρχικά είχε ως στόχο να ταξιδέψει μέσω Ουζμπεκιστάν, Κιργιζιστάν, Καζακστάν, Μογγολίας, πριν πετάξει στην Αυστραλία και στη συνέχεια να επιστρέψει στις ΗΠΑ.
Δυστυχώς, οι αυστηροί ταξιδιωτικοί περιορισμοί που ίσχυαν εκείνη την εποχή σήμαιναν ότι ο Turcich έπρεπε να εγκαταλείψει τα σχέδιά του να επισκεφθεί την Αυστραλία και τη Μογγολία -και οι δύο προορισμοί ήταν κλειστοί για τους διεθνείς επισκέπτες για περίπου δύο χρόνια- μαζί με το Καζακστάν.
Αφού διέσχισε με τα πόδια το Κιργιστάν, μια μικρή χώρα της Κεντρικής Ασίας που συνορεύει με την Κίνα, αυτός και η Savannah πέταξαν στο Σιάτλ τον Αύγουστο του 2021 και άρχισαν να παίρνουν το δρόμο για την πατρίδα τους στο Νιου Τζέρσεϊ.
Από όλα τα μέρη που διέσχισε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ο Turcich λέει ότι το Wyoming, η λιγότερο πυκνοκατοικημένη πολιτεία των ΗΠΑ, ήταν το πιο δύσκολο.
«Είναι έρημο εκεί έξω», λέει και θυμάται πώς αυτός και η Savannah περπατούσαν για ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο χωρίς να δουν ούτε ένα κατάστημα, ούτε καν έναν άνθρωπο, προτού τελικά συναντήσουν ένα μικροσκοπικό βενζινάδικο.
«Αυτό με αιφνιδίασε εντελώς. Επέστρεψα στις ΗΠΑ και σκέφτηκα: “Είμαι πίσω στο σπίτι μου. Είναι τόσο ανεπτυγμένα. Αυτό είναι πανεύκολο”. Αλλά θα μπορούσα κάλλιστα να ήμουν στις ερήμους της Χιλής ή του Περού”».
Κατά τη διάρκεια του παγκόσμιου περιπάτου τους, ο νεαρός και η σκυλίτσα του διέσχισαν μαζί έξι ηπείρους και 38 χώρες, περνώντας τις περισσότερες νύχτες σε κάμπινγκ.
Τα Παγκόσμια Ρεκόρ Γκίνες θέτουν ως απαιτήσεις για το γύρο του κόσμου με τα πόδια τη διάσχιση περίπου 30.000 χιλιομέτρων, και τη διάσχιση τεσσάρων ηπείρων -έναν στόχο που ο Turcich είχε ξεπεράσει κατά πολύ, καθώς σε μια μέση ημέρα, αυτός και η Savannah περπατούσαν από 29 έως 38 χιλιόμετρα.
«Το θέμα με τη Savannah ήταν ότι είχε πολύ περισσότερη ενέργεια από εμένα, πάντα», λέει. «Υπήρχαν φορές που περνούσαμε μέσα από την έρημο και εγώ κατέρρεα στο τέλος της ημέρας και εκείνη ερχόταν με ένα ξυλαράκι και ήθελε να παίξει».
Μόλις επέστρεψαν σταθερά στο έδαφος των ΗΠΑ, ο Turcich ήταν πιο ανυπόμονος από ποτέ να ολοκληρώσει το μακρύ ταξίδι και να επιστρέψει στην κανονική του ζωή.
«Επτά χρόνια είναι πολύς καιρός», λέει. «Μόλις το τέλος ήταν ορατό, ανυπομονούσα να επιστρέψω. Ήμουν απλά έτοιμος να κάνω παρέα με τους φίλους και την οικογένειά μου ξανά και να μην πακετάρω τη σκηνή μου κάθε πρωί».
Τώρα που επέστρεψε στη γενέτειρά του, ο Turcich απολαμβάνει την επανασύνδεση με τους φίλους του, περνώντας χρόνο με την οικογένειά του και το κορίτσι του, το οποίο γνώρισε κατά τη διάρκεια του τελευταίου μέρους του ταξιδιού του.
Αν και θα ήθελε πολύ να πάει στη Μογγολία, ένα από τα μέρη που δεν μπόρεσε να ταξιδέψει λόγω των περιορισμών του Covid-19, κάποια στιγμή, ο Turcich δεν έχει σκοπό να πάρει μαζί του τη Savannah.
