«Η σύζυγός μου χρησιμοποιεί συχνά τον δονητή της όταν δεν βρίσκομαι τριγύρω. Όταν όμως το κάνει, φαίνεται πως δεν υπάρχει πια τίποτα για εμένα. Τον έχουμε χρησιμοποιήσει μαζί και, όταν το κάνουμε αυτό, το σεξ είναι τέλειο, ωστόσο εγώ επιθυμώ περισσότερα σεξ από εκείνη.
Απλώς δεν καταλαβαίνω γιατί δεν θέλει εμένα τόσο όσο θέλει τον δονητή της. Προφανώς έχει ανάγκες, το ίδιο κι εγώ όμως. Είμαστε και οι δύο άνω των 50 ετών, βγάζουμε καλά χρήματα, έχουμε μια καλή σχέση με επικοινωνία (με εξαίρεση το θέμα του σεξ) και αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Όταν προσπαθούμε να μιλήσουμε για αυτό, παίρνει αμυντική στάση και αρνείται ότι το χρησιμοποιεί ή ότι το χρειάζεται. Έχετε κάτι να προτείνετε;».
Είναι η επιστολή ενός άντρα στη βρετανική Guardian και στη στήλη της για τις σχέσεις. Απάντηση αναλαμβάνει να του δώσει η Pamela Stephenson Connolly, η οποία είναι ψυχοθεραπεύτρια με έδρα τις ΗΠΑ και ειδικεύεται στη θεραπεία σεξουαλικών διαταραχών.
Η απάντησή της λοιπόν είναι η εξής: «Θα ήταν χρήσιμο να προσπαθήσεις να συζητήσεις μαζί της τις τεχνικές πτυχές της αυτοϊκανοποίησής της. Πολλοί άντρες αισθάνονται ότι απειλούνται από τη χρήση δονητή από μια γυναίκα επειδή υποθέτουν ότι αποτελεί μια αντικατάσταση – κάτι που συχνά δεν είναι αλήθεια.
Το ερωτικό βοήθημα της συζύγου σου μπορεί να χρησιμοποιείται σε μεγάλο βαθμό για να διεγείρει την κλειτορίδα της – το γυναικείο κέντρο της απόλαυσης. Αν ο συνηθισμένος σου τρόπος είναι να εστιάζεις στη συνουσία χωρίς να δίνεις αρκετή σημασία στην κλειτορίδα της, θα ήταν κατανοητό αν έχει επιλέξει να δώσει στον εαυτό της επιπρόσθετη απόλαυση με εγγυημένους οργασμούς.
Πολλές γυναίκες δεν μπορούν να φτάσουν σε κορύφωση μόνο με τη συνουσία. Εάν ο σύντροφος δεν βοηθήσει ή ντρέπεται να εξηγήσει τις ανάγκες του, αρκετοί θα οδηγηθούν στην ιδιωτική αυτοϊκανοποίηση.
Και πάλι όμως, πώς ξέρεις ότι επιθυμείς περισσότερο σεξ από εκείνη; Μπορεί απλώς να θέλει το καλύτερο και από τα δύο».
