Έφυγε από τη ζωή ο γάλλος ηθοποιός Ζαν Πολ Μπελμοντό, όπως μεταδίδει το πρακτορείο Reuters, επικαλούμενο το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Ήταν 88 ετών.
Το ιερό τέρας του γαλλικού κινηματογράφου πέθανε σήμερα στην κατοικία του στο Παρίσι σε ηλικία 88 ετών, δήλωσε ο δικηγόρος του στο AFP. «Ήταν πολύ κουρασμένος εδώ και κάποιο καιρό. Πέθανε ήσυχα», διευκρίνισε ο δικηγόρος του Μισέλ Γκοντέστ.
Ο Ζαν Πολ Μπελμοντό είχε λάβει μέρος σε 80 ταινίες υποδυόμενος αξέχαστους ρόλους: εκείνον του ζεν πρεμιέ στο «Με κομμένη την ανάσα» ή ακόμη εκείνου που κρεμόταν από ένα ελικόπτερο πάνω από τη Βενετία στον «Τυχοδιώκτη του Ρίο».
Ο θρύλος της ευρωπαϊκής κινηματογραφίας, ο «άσχημος του γαλλικού σινεμά» δεν διέθετε την ομορφιά του Αλέν Ντελόν, αν και ο «αέρας» και το αρρενωπό του στιλ θα αποδεικνύονταν ακόμα πιο ακαταμάχητα για το ωραίο φύλο της εποχής του.
«Δεν σκέφτομαι ποτέ το παρελθόν μου. Κοιτάω μπροστά, μπροστά, μπροστά», δήλωνε ο «άσχημος γόης» του γαλλικού κινηματογράφου, πριν από λίγα χρόνια.
Ο Ζαν Πολ Μπελμοντό γεννήθηκε στις 9 Απριλίου 1933 σε προάστιο του δυτικού Παρισιού μέσα σε καλλιτεχνική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν γλύπτης και η μητέρα ζωγράφος, αν και ο μικρός έδειξε από την αρχή κλίση στα αθλητικά και όλο του τον χρόνο τον έτρωγε το ποδόσφαιρο και το μποξ.
Έγινε πυγμάχος και στη σύντομη καριέρα του στα ρινγκ ήταν αήττητος! Το ντεμπούτο του το έκανε το 1949 ρίχνοντας νοκάουτ τον αντίπαλό του από τον πρώτο γύρο, αν και την επόμενη κιόλας χρονιά, συνειδητοποιώντας τις θυσίες που έπρεπε να κάνει για να γίνει επαγγελματίας, τα παρατά και πίσω δεν κοιτά.
Η στροφή στην υποκριτική ήταν αναπάντεχη. Έγινε δεκτός στην Εθνική Σχολή Δραματικής Τέχνης του Παρισιού και αποφοιτώντας το 1956 βρίσκει αμέσως δουλειά στο σινεμά. Για τη δραστική αλλαγή της ζωής του δήλωσε αργότερα ότι τόσο στην υποκριτική όσο και το μποξ δεχόταν χτυπήματα, με τη διαφορά ότι τα μεν πρώτα αφορούσαν στην ψυχολογία του και τα δε στο σώμα του!
Το «Με κομμένη την Ανάσα» εκτόξευσε στη φήμη Γκοντάρ και Μπελμοντό στα ύψη και εγκαινίασε με αριστουργηματικό τρόπο τη νέα σχολή κινηματογραφικής σκέψης που θα έμενε γνωστή ως Nouvelle Vague (Νέο Κύμα). Το γαλλικό σινεμά είχε βρει την απάντησή του στον Αμερικανό Τζέιμς Ντιν!
Είχε έρθει για να μείνει, ερμηνεύοντας αμέτρητους κυριολεκτικά κλασικούς πια ρόλους στην εγχώρια κινηματογραφία και γινόμενος σταθερά τόσο για γάλλους σκηνοθέτες όσο και Ιταλούς.
