Η πρώτη φορά που είδαμε το Χρήστο Μουζακίτη με κοστούμι ήταν όταν παρέλαβε το βραβείο του για την περσινή κατάκτηση της Youth League στα Gazzetta Awards 2024 by bwin από τον Δήμαρχο Πειραιά, Γιάννη Μώραλη, με το wonder kid του Ολυμπιακού να επιλέγει τότε ένα ανοιχτό γκρι κοστούμι χωρίς γραβάτα πραγματοποιώντας μια πιο χαλαρή semi formal θα λέγαμε εμφάνιση.
Αυτή τη φορά εντοπίσαμε το Χρήστο Μουζακίτη στο κατάστημα που έραψε ένα επίσημο μαύρο κοστούμι και πόζαρε μαζί με τον Θοδωρή Aργυρόπουλο, founder και Creative Director του Αthenian Tailor Maison Sartor. Το μαύρο κοστούμι που φοράει ο Χρήστος Μουζακίτης στη φωτογραφία είναι πολύ κλασικό, αυστηρό και σοβαρό, με έμφαση στη φόρμα και τη σωστή εφαρμογή.
Όσον αφορά τη γραμμή του είναι σχετικά στενό, αλλά όχι υπερβολικά slim fit , έχει σωστή φόρμα χωρίς να κολλάει στο σώμα. Είναι πολύ formal, ιδανικό για επίσημες περιστάσεις όπως γάμους, βαπτίσεις, βραδινά events ή και επαγγελματικές υποχρεώσεις υψηλού κύρους. Το σακάκι είναι σωστά κουμπωμένο, η γραβάτα είναι δεμένη με καλό κόμπο και το πουκάμισο έχει δομημένο γιακά. Ολοκληρώνει την εμφάνισή του με κλασικά μαύρα δερμάτινα loafers, πράγμα που κρατάει το look κομψό αλλά ελαφρώς πιο νεανικό- είναι η τέλεια ενναλακτική αντί για αυστηρά δετά oxfords.
Συνολικά, δίνει ένα old fashioned vibe με την καλή έννοια: όχι κάτι το τολμηρό ή ιδιαίτερα μοντέρνο, αλλά μια σίγουρη, διαχρονική επιλογή που δείχνει σοβαρότητα και σεβασμό στην περίσταση: Θα ήταν τέλειο για την απονομή της Χρυσής Μπάλας την οποία του ευχόμαστε κάποια στιγμή να παραλάβει.
Το πρώτο επίσημο μαύρο κοστούμι είναι μια σιωπηλή τελετή ενηλικίωσης. Ο Χρήστος Μουζακίτης ενσαρκώνει με αυθεντικότητα τη διαχρονική κομψότητα: ένα μαύρο, σωστά ραμμένο κοστούμι, απλό, αυστηρό, αψεγάδιαστο. Τίποτα δεν κραυγάζει, τίποτα δεν προσπαθεί υπερβολικά — και ακριβώς γι’ αυτό αποπνέει σιγουριά. Η γραβάτα δεμένη σφιχτά, το λευκό πουκάμισο άψογα καθαρό, τα loafers χαμηλόφωνα λαμπερά. Το look δεν επιχειρεί να κλέψει τις εντυπώσεις: τις κερδίζει, σιωπηλά και αβίαστα. Είναι το μαύρο κοστούμι που λέει: «Δεν χρειάζεται να με κοιτάξεις. Αλλά όταν το κάνεις, θα ξέρεις ότι είμαι εκεί.»
