Τέθηκε σήμερα σε ισχύ στη Βρετανία ένας νόμος που ποινικοποιεί τους αναγκαστικούς γάμους, καθώς η κυβέρνηση εντείνει την εκστρατεία της προώθησης των «βρετανικών αξιών» της ελευθερίας και της ισότητας.
Ο νέος νόμος προβλέπει την επιβολή ποινής κάθειρξης έως επτά ετών σε όσους εξαναγκάζουν κάποιον σε γάμο. Επίσης ποινικοποιεί τον εξαναγκασμό ενός βρετανού πολίτη να παντρευτεί κάποιον στο εξωτερικό.
Είναι η πρώτη φορά που ποινικοποιούνται οι αναγκαστικοί γάμοι στη χώρα. Μόνο λίγες χώρες σε όλο τον κόσμο έχουν απαγορεύσει τους αναγκαστικούς γάμους, σύμφωνα με τα στοιχεία της βρετανικής κυβέρνησης. Μεταξύ αυτών η Γερμανία, η Αυστρία, το Βέλγιο, η Κύπρος, η Δανία και η Μάλτα.
Η υπουργός Εσωτερικών Τερέσα Μέι δήλωσε ότι ο αναγκαστικός γάμος αναγνωρίστηκε στη Βρετανία ως μια μορφή βίας κατά των γυναικών και των ανδρών, ως οικογενειακή βία ή βία εναντίον των παιδιών και ως μια σοβαρή καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
«Ο αναγκαστικός γάμος είναι μια τραγωδία για κάθε θύμα και η ίδια του η φύση σημαίνει ότι πολλές περιπτώσεις δεν γίνονται γνωστές», ανέφερε η Μέι σε ανακοίνωσή της, προσθέτοντας ότι αργότερα φέτος η Βρετανία θα φιλοξενήσει την πρώτη σύνοδο στην οποία θα συζητηθούν μέτρα καταπολέμησης του φαινομένου.
Η βρετανίδα υπουργός χαρακτήρισε αναγκαστικό έναν γάμο όταν ο ένας ή και οι δύο σύζυγοι αναγκάζονται να τον συνάψουν δεχόμενοι σωματική, ψυχολογική, οικονομική, συναισθηματική ή σεξουαλική πίεση, η οποία μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την παράνομη κράτησή τους, την κακοποίηση ή τον βιασμό τους.
Δεν έχει σχέση με τον γάμο με συνοικέσιο στον οποίο έχουν συμφωνήσει και οι δύο σύζυγοι.
Η Μέι σημείωσε ότι η Υπηρεσία Αναγκαστικών Γάμων της Βρετανίας, που δημιουργήθηκε το 2005, παρείχε συμβουλές ή υποστήριξη σε περισσότερα από 1.300 πρόσωπα, αν και είναι πιθανό ο αριθμός αυτός να μην αποκαλύπτει το πραγματικό εύρος του προβλήματος.
Παλαιότερη έρευνα έχει αποκαλύψει ότι κάθε χρόνο στη Βρετανία υπάρχουν 5.000 με 8.000 περιπτώσεις αναγκαστικών γάμων.
Από τις καταγγελίες που έγιναν πέρυσι, το 82% των θυμάτων ήταν γυναίκες και το 15% κάτω των 15 ετών, ενώ αφορούσαν 74 διαφορετικές χώρες με το 43% των περιπτώσεων να έχουν σχέση με το Πακιστάν, το 11% με την Ινδία και το 10% με το Μπαγκλαντές. Τα δύο τρίτα των θυμάτων (73%) ήταν μικρότερα των 21 ετών, ενώ υπήρχαν και 97 περιπτώσεις ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Οι ακτιβιστές πάντως είναι διχασμένοι όσον αφορά τη νέα νομοθεσία, με κάποιους να χαιρετίζουν την κίνηση, ενώ άλλους να εκφράζουν την ανησυχία ότι ενδέχεται να αποτρέψει τα θύματα να ζητήσουν βοήθεια καθώς μέλη της οικογένειάς τους θα κινδυνέψουν να μπουν φυλακή.
Η Ανίτα Πρεμ, ιδρύτρια της οργάνωσης κατά της σκλαβιάς Freedom Charity, δήλωσε ότι η ποινικοποίηση των αναγκαστικών γάμων στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι αυτή η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν θα γίνει ανεκτή.
«Στις πιο τραγικές περιπτώσεις, οι άνθρωποι που ωθούνται σε αναγκαστικούς γάμους καταλήγουν οικιακοί σκλάβοι την ημέρα και σεξουαλικοί σκλάβοι τη νύχτα», είπε η Πρεμ. «Όλοι θα πρέπει να έχουν την ελευθερία να επιλέγουν», υπογράμμισε.
Όμως η Άισα Γκιλ του πανεπιστημίου του Ρόχαμπτον, που βοήθησε στην κατάρτιση του νομοσχεδίου, επεσήμανε ότι η εφαρμογή του θα είναι πρόκληση. «Οι προκλήσεις αφορούν στην παροχή στοιχείων, κυρίως στις περιπτώσεις όπου δράστες είναι άνθρωποι κοντά στα θύματα, δηλαδή μέλη της οικογένειάς τους, και ο εξαναγκασμός και η πίεση στην οποία ενδέχεται να υποβάλλονται για να αποσύρουν (τη μήνυση)», είπε στο BBC.
