Όταν ο πρώην δικτάτορας της Ισημερινής Γουινέας εκτελέστηκε στη δεκαετία του ’70, η οικογένειά του στάλθηκε πακέτο στην πιο «εχέμυθη» και απομονωμένη κοινωνικά χώρα του κόσμου.
Κι εδώ αρχίζουν ακριβώς οι παιδικές περιπέτειες της Monique Macias, που μεγάλωσε με Καλάζνικοφ στα χέρια και σιδηρά στρατιωτική εκπαίδευση!
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τα απομνημονεύματα των ιδιαίτερων παιδικών χρόνων της Αφρικανής ρίχνουν φως στο ακόμα πιο ιδιαίτερο απολυταρχικό καθεστώς της Βόρειας Κορέας.
Η Monique Macias πέρασε λοιπόν 15 ολόκληρα χρόνια στην κομμουνιστική Πιονγιάνγκ, όπου φοίτησε στην ίδια στρατιωτική ακαδημία με τον διάδοχο της εξουσίας Kim Jong-il. Σήμερα, στα 40 της χρόνια, η Macias θυμάται: «Όλες οι παιδικές μου αναμνήσεις ξεκινούν από τη στιγμή που κατέβηκα από το αεροπλάνο στην Πιονγιάνγκ. Ξέρω πώς σκέφτονται οι Βορειοκορεάτες και πώς να τους μιλώ, γιατί αυτοί με δίδαξαν. Αυτοί με έφτιαξαν». Η βιογραφία της μάλιστα «I’m Monique, From Pyongyang» είναι γραμμένη στα κορεατικά.
Το νεότερο παιδί λοιπόν του αφρικανού δικτάτορα Francisco Macias Nguema, η ηγεμονία του οποίου στην Ισημερινή Γουινέα έληξε όταν δικάστηκε και εκτελέστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’70, έζησε περίεργη παιδική ηλικία. Λίγο πριν από την εκτέλεση του δικτάτορα, ο Nguema πρόλαβε να κανονίσει με την ηγεσία της Βόρειας Κορέας την αποστολή της συζύγου και των παιδιών του εκεί για προστασία, όπως και έγινε τελικά, με τις σχέσεις των δύο χωρών να είναι αρκετά καλές μέσα στο ψυχροπολεμικό κλίμα της εποχής.
Η Macias λοιπόν, που εγκατέλειψε τη Βόρεια Κορέα το 1994 για να περάσει χρόνο με την ευρύτερη οικογένειά της στην Ισπανία, μιλά τα κορεατικά ως μητρική γλώσσα, αφού μεγάλωσε στη χώρα ως παιδί της άρχουσας τάξης. Ο απόλυτος ηγεμόνας της Βόρειας Κορέας μάλιστα, ο φοβερός και τρομερός Kim Il-sung, την παρωθούσε να διαβάζει, κάτι που τον έκανε να μοιάζει με «τυπικό νοτιοκορεάτη παππού», όπως ισχυρίζεται η Αφρικανή.
Η κοπέλα φοίτησε στην περίφημη στρατιωτική ακαδημία της χώρας, την Επαναστατική Ακαδημία Mangyongdae, φορώντας την τυπική στρατιωτική στολή, όπου έλαβε ανώτερη πολεμική εκπαίδευση από κοινού με την αδερφή και τον αδερφό της: «την πρώτη εβδομάδα, ήμασταν όλοι πολύ πεινασμένοι, αφού μετά την καθημερινή σκοποβολή, το σκαρφάλωμα και το τρέξιμο φάγαμε την εβδομαδιαία μας μερίδα φαγητού σε μόλις 3 μέρες. Για τις υπόλοιπες 4 λοιπόν πεθαίναμε από την πείνα, μάθαμε όμως, μάθαμε ότι έπρεπε να οργανωνόμαστε καλύτερα».
Η ακαδημία δεχόταν μάλιστα μόνο αγόρια και η Macias δήλωσε πως ιδρύθηκε ειδική τάξη για κορίτσια, ώστε να μπορεί αυτή και η αδερφή της να φοιτήσει εκεί! Στα κορίτσια δόθηκε ένα Καλάσνικοφ, το οποίο έγινε ο αχώριστος σύντροφος των παιδικών τους χρόνων.
Όσο για τις φήμες που έφτασαν στη Βόρεια Κορέα για τα αιματοβαμμένα γεγονότα της Πλατείας Τιενανμέν το 1989 και την επακόλουθη σφαγή του Πεκίνου, η ίδια ανακαλεί: «Ένιωθα ότι οι φοιτητές της Πιονγιάνγκ σκέφτονταν κι αυτοί την κοινωνική αλλαγή. Παρά το γεγονός ότι τα βορειοκορεατικά μέσα δεν αναμετέδωσαν την είδηση, πολλοί γνώριζαν για το γεγονός».
Κάτω από τη βορειοκορεατική προπαγάνδα και τα σφοδρά αντιαμερικανικά αισθήματα της χώρας, η ίδια μεγάλωσε μισώντας τους Αμερικανούς και θυμάται ακόμα το σοκ που έπαθε όταν συνάντησε τον πρώτο Αμερικανό σε μια από τις σπάνιες επισκέψεις της στο Πεκίνο για να δει κάτι μακρινούς συγγενείς της: «Συνάντησα έναν λευκό άντρα και τον ρώτησα αν μιλά αγγλικά. Όταν άρχισε να μου μιλά αγγλικά με αμερικανική προφορά, τρομοκρατήθηκα, είπα “ω θεέ μου, είναι Αμερικανός!”. Οι παλάμες μου ίδρωσαν και άρχισα να τρέχω πανικόβλητη, ενώ εκείνος φώναζε “έι, σταμάτα! Δεν πρόκειται να σε φάω!”»…
