Ο ηγέτης του κουρδικού ΡΚΚ και σύμβολο της μάχης για την ίδρυση ανεξάρτητου κουρδικού κράτους Αμπντουλάχ Οτσαλάν συνελήφθη πριν από είκοσι χρόνια, στις 15 Φεβρουαρίου του 1999, μπροστά στην ελληνική πρεσβεία στην Κένυα.

Καθώς ο ίδιος παραμένει κρατούμενος σε συνθήκες πλήρους απομόνωσης, σε νησί του Βοσπόρου, το ζήτημα της απήχησής του σήμερα διχάζει.

Σύμφωνα με την DW, η επιρροή του δεν είναι πια το ίδιο έντονη, αλλά η μάχη του ΡΚΚ. Σύμφωνα με τον πολιτικό επιστήμονα Ισμαήλ Κουπέλι, ο οποίος ειδικεύεται σε τουρκικά ζητήματα στο Πανεπιστήμιο του Μπόχουμ, η επιρροή του Οτσαλάν έχει συρρικνωθεί. Όπως σημειώνει, για τους νέους Κούρδους «ο Οτσαλάν είναι περισσότερο ένα σύμβολο που τείνει να ξεχαστεί. Αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του βρισκόταν στη φυλακή, όπου και συνέχιζε να γράφει». Από τη φυλακή ο Οτσαλάν δεν μπορεί να συνεχίσει να κινεί τα νήματα του ΡΚΚ, επισημαίνει ο ειδικός.

Ωστόσο το φιλοκουρδικό πρακτορείο ANF έχει διαφορετική άποψη καθώς αναφέρει πως πλέον 20 χρόνια μετά την σύλληψή του ο Οτσαλάν φτάνει στα επίπεδα της επιρροής που είχε ο Νέλσον Μαντέλα. Συγκεκριμένα φιλοξενεί τις δηλώσεις του θεωρητικού της πολιτικής επιστήμης Αντόνιο Νέγκρι, ο οποίος δηλώνει πως «ο Οτσαλάν είναι ένας φυλακισμένος που έχει γίνει μυθική μορφή όπως ο Μαντέλα στον 20ο αιώνα. Έτσι και ο Οτσαλάν στον 21ο αιώνα».

Ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν κρατείται υπό συνθήκες απόλυτης απομόνωσης στις φυλακές υψίστης ασφαλείας στο νησί Ιμραλί του Βοσπόρου. Η εντολή αυτή για απόλυτη απομόνωση δόθηκε μετά την κατάρρευση των ειρηνευτικών συνομιλιών μεταξύ τουρκικής κυβέρνησης και PKK το 2015.

Συγκεκριμένα στα τέλη του 2012 είχαν ξεκινήσει συνομιλίες μεταξύ του τουρκικού κράτους και του ΡΚΚ, οι οποίες έληξαν το 2015 με ένα είδος ειρηνευτικού σχεδίου. Ωστόσο οι εκλογές του 2015 ανέτρεψαν τις πολιτικές ισορροπίες στην Τουρκία.

Το φιλοκουρδικό HDP, που στον προεκλογικό αγώνα είχε στραφεί κατά του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, απέσπασε μεγάλο ποσοστό, στερώντας από το ΑΚΡ του προέδρου την απόλυτη πλειοψηφία. Απαντώντας σε αυτό το ΑΚΡ αμέλησε το ζήτημα της ειρηνευτικής διαδικασίας. Τον Ιούλιο του 2015 το ΡΚΚ εκτέλεσε δυο αστυνομικούς που θεωρούσε ότι ήταν συνεργοί μιας επίθεσης του Ισλαμικού Κράτους εναντίον Κούρδων στο Σουρούτς, κοντά στα σύνορα με τη Συρία. Τα επόμενα δυο χρόνια ο τουρκικός στρατός κατέστρεψε ολόκληρες συνοικίες, βομβαρδίζοντας πόλεις όπως το Ντιγιάρμπακιρ και το Τσίζρε.

Και το ΡΡΚ από την πλευρά του συνεχίζει να πραγματοποιεί  αιματηρές επιθέσεις. Σύμφωνα με στοιχεία της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης International Crisis Group (ICG), από την ανακωχή που αποφασίστηκε τον Ιούλιο του 2015 μέχρι σήμερα σκοτώθηκαν 4.300 άνθρωποι.

Το 1978 όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Τότε ο Οτσαλάν και ένας μικρός αριθμός ομοϊδεατών του δημιούργησαν το εργατικό κόμμα ΡΚΚ. Στόχος τους η δημιουργία ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, με σοσιαλιστικό προσανατολισμό. Το 1984 ο ιδρυτής του ΡΚΚ κάλεσε σε ένοπλη μάχη και έτσι ξεκίνησε μια ιστορία βίας μεταξύ του κόμματος και του τουρκικού στρατού, που στοίχισε τη ζωή 40.000 ανθρώπων.

Μόνο μετά την κινηματογραφική σύλληψη του Αμπντουλάχ Οτσαλάν στις 15 Φεβρουαρίου 1999 μπροστά στην ελληνική πρεσβεία στην Κένυα, το ΡΚΚ άλλαξε τους στόχους του. Σήμερα, σύμφωνα με την DW, αντί για ανεξάρτητο κράτος επιδιώκει την πολιτισμική αυτονομία των Κούρδων καθώς και δυνατότητες αυτοδιοίκησης εντός της Τουρκίας, ενώ σύμφωνα με τους ομοϊδεάτες του είναι απαραίτητη η απελευθέρωσή του όπως ήταν και εκείνη του Μαντέλα προκειμένου να «μπορέσει να υψώσει και πάλι την φωνή του για την ειρήνη».