Η κούρσα ήταν έτοιμη να αρχίσει και οι συμμετέχοντες ήταν έτοιμοι. Όταν όμως ακούστηκε η πιστολιά του αφέτη, έγινε εμφανές πως δεν επρόκειτο για μια συνηθισμένη κούρσα.
Κάποιοι από τους δρομείς τρόμαξαν τόσο από τον ήχο του πιστολιού που πάγωσαν κι έμειναν ακίνητοι. Άλλοι δεν ήξεραν πως η νίκη ήταν ο στόχος κι έτσι βάδιζαν με την ησυχία τους προς τον τερματισμό.
Δεν ήταν όμως μόνο η κούρσα των 100 μέτρων που παρουσίαζε αυτή την εικόνα. Οι συμμετέχοντες κοιτούσαν με απορία το δίσκο, το ακόντιο και το σκάμμα και οι επιδόσεις τους ήταν ασφαλώς κακές.
Δεν αποτελεί σκηνή από ταινία αλλά σκηνές από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μισούρι του 1904.
Οι συμμετέχοντες, οι «άγριοι», όπως τους αποκαλούσαν οι λευκοί Αμερικανοί διοργανωτές, ήταν ιθαγενείς και μέλη φυλών από την Αφρική, τη Νότια Αμερική, τη Μέση Ανατολή και την Ιαπωνία.
Ένας πυγμαίος από το Κονγκό περιγράφεται από τους διοργανωτές απλά ως.. «κανίβαλος». Τους είχαν καλέσει ως Ολυμπιακούς αθλητές σε ένα σοκαριστικό ρατσιτστικό πείραμα που είχε στόχο να αποδείξει πως οι αθλητικές τους επιδόσεις ήταν υποδεέστερες αυτές των «πολιτισμένων» λευκών Αμερικανών.
Ο Ιρλανδο-αμερικανός Edward Sullivan ήταν εμπνευστής αυτών των «Αγώνων» που διήρκεσαν δύο μέρες σαν «πρελούδιο» των Ολυμπιακών. Ο Sullivan τους αποκάλεσε «Ημέρες ανθρωπολογίας» και κάλεσε τους πιο διάσημους επιστήμονες της εποχής να παρακολουθήσουν τα «πειραματόζωα» να προσπαθούν να φτάσουν τις επιδόσεις των καλογυμνασμένων και καλοαναθρεμμένων Αμερικανών ηρώων.
Ο διαγωνισμός έμεινε στην ιστορία ως οι «Ολυμπιακοί Αγώνες των αγρίων».
Στη διοργάνωση δεν παραβρέθηκε ο Πιερ ντε Κουμπερτέν που, όπως λέγεται, έγινε έξαλλος όταν έμαθε για τις «ανθρωπολογικές» δοκιμασίες του Sullivan.
Μνήμες από αυτή τη θλιβερή διοργάνωση αναβίωσαν μετά τη διατύπωση της αμφιλεγόμενης θεωρίας του «χρυσού» ολυμπιονίκη Michael Johnson, που πιστεύει πως οι μαύροι σπρίντερ μπορεί να έχουν ένα βιολογικό πλεονέκτημα επειδή έχουν ένα «ανώτερο αθλητικό γονίδιο».
Δείτε τις φωτογραφίες
