Τα Ηνωμένα Έθνη υποστήριξαν ότι μπορούν να συγκεντρωθούν και να προωθηθούν σε έργα ανάπτυξης στις φτωχές χώρες έως και 400 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως από τη φορολόγηση των διεθνών αγοραπωλησιών συναλλάγματος και από τον προτεινόμενο φόρο επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Άλλοι καινοτόμοι μηχανισμοί χρηματοδότησης, όπως ο φόρος στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στις πλούσιες χώρες, θα μπορούσαν να αναστρέψουν την απότομη πτώση της βοήθειας που παρείχαν οι δωρήτριες χώρες το 2011. Λόγω της μείωσης αυτής καταγράφηκε υστέρηση ύψους 167 δισεκατομμυρίων δολαρίων για έργα και σχέδια παροχής βοήθειας στις φτωχότερες χώρες του πλανήτη.
Στην αναζήτησή του για νέες πηγές χρηματοδότησης, ο ΟΗΕ υποστηρίζει ότι μπορούν να συγκεντρωθούν ετησίως 250 δισ. δολάρια αν φορολογηθούν οι εκπομπές καυσαερίων στις πλούσιες χώρες. Το ποσό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί στον τομέα της διεθνούς συνεργασίας.
Επίσης, οι αγοραπωλησίες των τεσσάρων κυριότερων νομισμάτων –δολάριο ΗΠΑ, ευρώ, γεν και στερλίνα– εκτιμάται ότι θα αποφέρουν σε φόρους 40 δισ. δολάρια κάθε χρόνο.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει προτείνει τη φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών και ένα μέρος αυτών των εσόδων, περίπου 71 δισ. δολάρια, θα μπορούσε να δοθεί για διεθνή βοήθεια.
Εξάλλου, τα Ηνωμένα Έθνη υπολογίζουν ότι οι δισεκατομμυριούχοι θα μπορούσαν να δωρίσουν ο καθένας το 1% της περιουσίας τους για να χρηματοδοτηθούν συγκεκριμένα, διεθνή αναπτυξιακά προγράμματα.
«Εισηγούμαστε διάφορους τρόπους για τη συγκέντρωση πόρων μέσω διεθνών μηχανισμών, όπως το συντονισμό της φορολόγησης των καυσαερίων, των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών και της αγοραπωλησίας συναλλάγματος», δήλωσε ο Ρομπ Βος, ο επικεφαλής της έρευνας του ΟΗΕ για τα νέα μέσα χρηματοδότησης.
Επί δεκαετίες, ο Οργανισμός καλούσε τις χώρες να δωρίζουν κάθε χρόνο το 0,7% του ΑΕΠ τους για να βοηθούν τις φτωχές χώρες. Μόνο όμως οι σκανδιναβικές χώρες έφτασαν (κάποιες φορές ξεπέρασαν) αυτόν το στόχο που ήταν γνωστός με την ονομασία «Επίσημη Αναπτυξιακή Βοήθεια».
